Λίγα ακόμη από Γερμανία...

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Λίγο-πολύ όλοι έχουμε συμβιβαστεί με την αντίληψη ότι από τις πολιτικές ισορροπίες στην Γερμανία εξαρτώνται τα περισσότερα - σίγουρα στην «Γερμανική Ευρώπη», όσο κι αν ο Εμμανουέλ Μακρόν πασχίζει να φέρει πίσω κάτι σαν άξονα Βερολίνου-Παρισίων, όσο κι αν οι Ιταλοί πολύ θάθελαν να έχουν την ευκαιρία να προσθέσουν τον Ματτέο Ρέντσι στην εξίσωση. Αλλά και στην δική μας, της Ελλάδας την έξοδο από την εποχή των Μνημονίων ή και την επάνοδο στις ισορροπίες των Δυτικών Βαλκανίων με την προσέγγιση με πΓΔΜ. Συνεπώς, φυσικό είναι πολλά να επενδύονται στην τωρινή άρση του μετεκλογικού αδιεξόδου στο Βερολίνο, με το κλείσιμο συμφωνίας για Μεγάλο Συνασπισμό/GroKo, με συμμετοχή CDU/CSU και SPD.

Και μάλιστα με τους Σοσιαλδημοκράτες να «κερδίζουν» τα δυο πόστα που μας καίνε, εμάς: του Υπουργού Οικονομικών, απ’ όπου θεωρούμε ότι «γλυτώσαμε» από τον εμμονικότητα της λιτότητας και της τιμωρητικότητας Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε• και του Υπουργού Εξωτερικών, που θα διαδραματίσει κανονικά κομβικό ρόλο στις συζητήσεις για «Το μέλλον της Ευρώπης».

Στο μέτρο μάλιστα που ως ΥΠΟΙΚ τον ναφθαλινοποιημένο (ως Πρόεδρο της Βουλής/Bundestag) Σώϋμπλε διαδέχεται ο Olav Scholz, έως τώρα δήμαρχος του Αμβούργου με κεντρική θέση στους Σοσιαλδημοκράτες - εθεωρείτο «τρίτος ισχυρότερος» στο SPD, μετά τον Πρόεδρο Μάρτιν Σουλτς (ο οποίος βγήκε πολλαπλά τραυματισμένος από την εκλογική αναμέτρηση, από την αρχική του απόφαση να ΜΗΝ προσέλθει το SPD σε συνεργασία με το CDU για Μεγάλο Συνασπισμό, ύστερα με την μεταστροφή που ήδη κοστίζει βαρύτατα δημοσκοπικά) και την επικεφαλής της κοινοβουλευτικής Ομάδας /Fraktionschef του SPD Andrea Nales (η οποία θεωρείται διάδοχος στην ηγεσία του κόμματος –  η Αθήνα ανοίγει σαμπάνιες. Ενώ άμα τελικά λειτουργήσει ως ΥΠΕΞ ο Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος κατά καιρούς ως επικεφαλής της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο είχε προσπαθήσει να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ «μέσα» , θα θεωρηθεί ότι πιάσαμε - ως χώρα, αλλά και ως κυβερνών κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ - ντάμπλ.

Για να μην στήνουμε όμως πρόωρα θριάμβους, καλό θα ήταν να δούμε προς Γερμανία μεριά με μεγαλύτερη προσοχή. Τα πικρόχολα του τύπου «πάλι καλά που κρατήσαμε την Καγκελαρία!» ή «μόνον που δεν ορκίζεται Καγκελάριος ο Μακρόν!» δεν αποτυπώνουν σοβαρά την εκεί κατάσταση. Οι υποχωρήσεις Μέρκελ προκειμένου να μπει στον χορό το SPD δεν πρέπει να κρύβουν την ανθεκτικότητα που – διαχρονικά – έχει δείξει η ίδια. Αλλ’ ούτε και την υποχώρηση της Σοσιαλδημοκρατίας. Έτσι, η βάση του SPD/των Σοσιαλδημοκρατών – κάπου 470.000 μέλη έχουν, νέα εγγράφονται συνεχώς δηλώνοντας διαφωνία με την συμμετοχή στην Κυβέρνηση –  θα χρειαστεί τώρα να αποδεχθεί/υπερψηφίσει την συμφωνία για GroKo: δημοψηφισματική έγκριση μέχρι τις 4 Μαρτίου, την ίδια μέρα με τις Ιταλικές εκλογές... Είναι αλήθεια ότι τα υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών αλλά και Εργασίας που πήρε το SPD ανταποκρίνονται στον πυρήνα των πολιτικών του απαιτήσεων. Όμως η Σοσιαλδημοκρατική βάση δυσανασχετεί. Το κόμμα συνεχίζει να πέφτει στις δημοσκοπήσεις, βρίσκεται στο 17% την στιγμή που η Εναλλακτική για την Γερμανία/AfD πλησίασαν το 14% και οι Φιλελεύθεροι/FDP το 11%, όπως και η Αριστερά ή οι Πράσινοι. Το άθροισμα των κομμάτων του Μεγάλου Συνασπισμού είναι κάτω από 45%, ο δε Γερμανικός δικομματισμός πάει να αποτελέσει παρελθόν…

Πάμε στο άλλο: ο νέος ΥΠΟΙΚ, θεωρείται μετριοπαθών διαθέσεων, υπήρξε από τους θιασώτες της μεταρρυθμιστικής Ατζέντας Σρέντερ – ενώ αριστερά στο SPD βρίσκεται η Αντρέα Νάλες, άλλοτε επικεφαλής της Νεολαίας/των JuSos, - όμως είναι περισσότερο εσωστρεφής. Με τις εσωτερικές φορολογικές και κοινωνικές διαρρυθμίσεις θα ασχοληθεί, παρά με την συνέχεια του Ελληνικού Προγράμματος (Αν και ποτέ δεν ξέρεις).

Κατά τα άλλα, στον σκηροπυρηνικότερο εταίρο – την CSU – και μάλιστα στον επικεφαλής της Χορστ Ζέεχοφερ ανατέθηκε ένα άλλο υπουργείο που μας καίει λόγω Προσφυγικού: το Εσωτερικών, Ασφαλείας και (με απομίμηση της Αμερικανικής αναφοράς σε Homeland Security!) Ηeimat/Πατρίδας.

Τίποτε δεν είναι μονοδιάστατο στην Γερμανία του 2018

kontranews