Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2018, το Μακεδονικό, το Κυπριακό, το αδιανόητο

του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη

Ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης να του προτείνουμε να στρέψει για μια στιγμή την προσοχή σε μιαν εικόνα που έρχεται από μακριά. Πολύ μακριά τόσο γεωγραφικά (από την Άπω Ανατολή) και θεματικά (από τον χώρο του «υψηλού» αθλητισμού).

Ποια η προτεινόμενη εικόνα; Ξεκινούν οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2018 στο Πιονγκτσάνγκ της Νότιας Κορέας, με αληθινά παγωμένο καιρό, με παράξενα τεχνολογικά εφέ μέχρι και στην αφή της Φλόγας. Την παρέλαση των 12 χωρών ανοίγει βέβαια η 4μελής Ελληνική Ολυμπιακή ομάδα, με Σοφία Ράλλη – όμως όταν φθάνει η σειρά της φιλοξενούσης χώρας, την σημαία κρατούν δυο αθλητές η Χουάνγκ Τσονγκ-γκουμ (χόκεϋ) και ο Γουόν Γιουν-τζονγκ (μπόμπσλέϊ). Και… δεν είναι η σημαία της Νότιας Κορέας, είναι μια παράξενη αναπαράσταση ενοποιημένης σημαίας Βόρειας και Νότιας Κορέας και τα χέρια που την κρατούν είναι κι αυτά από τις ομάδες και Βόρειας και Νότιας Κορέας. Ενώ σε ένα άθλημα – το γυναικείο χόκεϋ επί πάγου! – θα αγωνιστεί κοινή ομάδα Βορρά/Νότου.

Προσθέστε μια σειρά από λεπτομέρειες, καθεμιά με την σημασία της. Όταν η Πιονγκτσανγκ/η Νότια Κορέα επελέγη πριν 7 χρόνια από την ΔΟΕ προκειμένου να φιλοξενήσει την 23η Χειμερινή Ολυμπιάδα, «κέρδισε» στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, με παραπάνω ψήφους μόνη της απ’ όσους το Μόναχο και το Αννεσύ. Η Νότια Κορέα, που το 1988 είχε φιλοξενήσει Θερινή Ολυμπιάδα, είναι η δεύτερη Ασιατική χώρα που φιλοξενεί Χειμερινούς (με την Ιαπωνία: Σαππόρο/1972 και Ναγκάνο/1998). Από νωρίς όμως φάνηκε ότι αυτή η Ολυμπιακή διοργάνωση θα επεχειρείτο να αξιοποιηθεί – με την προσεκτική βοήθεια της πάντα σε εγρήγορση ΔΟΕ – προκειμένου να βοηθηθεί η προσέγγιση Βορρά-Νότου στην Κορεατική χερσόνησο. (Οι δυο χώρες πολέμησαν το 1950-53. Βρίσκονται ακόμη σε κατάσταση ανακωχής, χωρίς συνθήκη ειρήνης…). Ήδη τα διεθνή μήντια κάλυψαν με έμφαση την παρουσία στην διοργάνωση της αδελφής του Κιμ Γιονγκ Ουν, της Κιμ γιο Τζόνγκ, δίπλα στον ΝοτιοΚορεάτη Πρόεδρο Μουν Τζε-ιν.  Ένα ακόμη Κορεάτικο όνομα: οι συνεννοήσεις για όλα αυτά έγιναν στο ιστορικό χωριό Παν μουνγιομ, στην νεκρή ζώνη του διαβόητου 38ου παραλλήλου, μνήμης Πολέμου της Κορέας…

Βέβαια, όλα δεν πήγαν ανέφελα και πάλι. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μαϊκ Πενς, που επρόκειτο στο επίσημο δείπνο να βρεθεί άβολα δίπλα στην Κιμ γιο Τζόνγκ κατά το επίσημο seating arrangement, προτίμησε να δειπνήσει μαζί με τους Αμερικανούς αθλητές. Α, ναι, και στην πελώρια αυτή διοργάνωση έλλειψε η επίσημη συμμετοχή ενός από τους «μεγάλους» των χειμερινών Αγώνων – της Ρωσίας, που συνεχίζεται η εναντίον της Ολυμπιακή καραντίνα λόγω σκιών ντόπινγκ. (Συμμετέχουν ατομικά ορισμένοι Ρώσοι αθλητές).

Όμως… προς τι όλο αυτό το αφήγημα; Επειδή όλα αυτά τα δύσκολα και συμβολικά συμβαίνουν λίγες μόνον εβδομάδες μετά το επεισόδιο του «ποιος έχει το μεγαλύτερο κουμπί» μεταξύ ΗΠΑ και Βόρειας Κορέας, με καθεστώς ακόμη διεθνούς εμπάργκο κατά της Βόρειας Κορέας. Με απειλές για προληπτικά χτυπήματα εξουδετέρωσης πυρηνικών οπλοστασίων κοκ. Και όμως: το αδιανόητο παρέλασης με κοινή σημαία το είδαμε στην τηλεόραση.

Οπότε, όταν ζούμε τα δικά μας τα αδιανόητα – σε Κυπριακό, σε Μακεδονικό,  ας την έχουμε υπόψιν εκείνη την εικόνα. Της υπέρβασης του αδιανόητου.

kontranews