του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Θετικά σχόλια είχαμε από την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – μην βιαστείς, φίλε αναγνώστη, να θεωρήσεις αυτονόητα τα θετικά σχόλια μεταξύ ομοϊδεατών: το ΕΛΚ δεν υπήρξε πάντα τρυφερό προς τις Ελληνικές ηγεσίες ομόχρωμων κατευθύνσεων!… - όταν εκείνος, μας λέγουν, χρησιμοποίησε την ατάκα «δεν πολεμάς τον λαϊκισμό με διαφορετικό λαϊκισμό». Αποτελεί, βλέπετε, νέο «εχθρό» του Ευρωπαϊκού συστήματος ο λαϊκισμός, π.χ. με αφορμή το γλύστρημα του Brexit ή την επικράτηση Τραμπ, στην απέναντι ακτή της Μάγχης ή του Ατλαντικού – με προσοχή, βέβαια, να μην βρεθεί στοχευόμενος στο τέλος ο λαός. γιατί είναι επικίνδυνο να λησμονείται ότι σ’ αυτό το πολύβουο και οχληρό πλήθος (τον λαό, σωστά;) στηρίζεται η νομιμοποίηση των δημοκρατιών, όχι;
Μεγάλη αρετή η εναντίωση στον λαϊκισμό, λοιπόν. Όμως – όπως και να το κάνουμε! – αρετή ή πάντως ζητούμενο και ένα μίνιμουμ πολιτικής ειλικρίνειας. Εκεί κάπου, το πράγμα κουτσαίνει: επιστρέφοντας στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα από την Ευρώπη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης (και το θέμα δεν είναι προφανώς προσωπικό, αλλά πολιτικής επιλογής) θα χρειαστεί να ισορροπήσει στο ζήτημα του «κοινωνικού μερίσματος». Το οποίο κατα-καταγγέλθηκε ως επιτομή του λαϊκισμού όταν ανακοινώθηκε, όπως άλλωστε και η «δέκατη τρίτη σύνταξη» πέρσι. κατακεραυνώθηκε ως απλή απόδοση μέρους της υπερφορολόγησης, της φορολογικής ληστείας κοκ. αναλύθηκε και υποτιμήθηκε ως εν μέρει απλώς επιβεβλημένη κίνηση (επιδίκαση επιστροφής παρανόμων κρατήσεων από συνταξιούχους, αποζημίωση της ΔΕΗ για τα κοινωνικά τιμολόγια). Όμως η Βουλή είναι εδώ, η σχετική ψηφοφορία εδώ μπροστά! Οπότε η λαϊκίστικη αυτή πρωτοβουλία της Κυβέρνησης ΕΙΤΕ θα ψηφιστεί (άρα δεν είναι και τόσο λαϊκίστικη;), ΕΙΤΕ δεν θα ψηφιστεί (βλέπετε, πέρσι με την εκστρατεία «εναντίον» χάθηκα κάποια ποντουλάκια στις δημοσκοπήσεις).
Δεν είναι απλή ιστορία το να ανεβαίνει κανείς στα οδοφράγματα εναντίον του λαϊκισμού (πάντοτε, δε, υπέρ του λαού) και ύστερα να μένει ξεκρέμαστος εκεί επάνω (κοιτάζοντας τον εν λόγω λαό αφ’ υψηλού). Η μάχη κατά του λαϊκισμού είναι μάχη υψηλη, είναι μάχη αξιών – για όποιον την πιστεύει! Θάπρεπε λοιπόν, πέρα από την διεξοδική επιχειρηματολογία: και δεν είναι δύσκολο να επιχειρηματολογήσει κανείς ότι η επιδοματική προσέγγιση δεν έχει μέλλον. ότι στις επενδύσεις και στην δημιουργία θέσεων εργασίας ανήκει το μέλλον και ούτω καθεξής, να αρχίσει να μεταφράζεται η σταυροφορία κατά του λαϊκισμού και σε στάση άρνησης παροχών στην Βουλή…
Και επειδή ξεκινήσαμε αναφερόμενοι σε θετικά σχόλια από Στρασβούργο και Βρυξέλλες: ακόμη θετικότερη η υποδοχή των τοποθετήσεων Κυριάκου στα θέματα της συζήτησης για «Το Μέλλον της Ευρώπης», όπου συνολικά η Ελλάδα μέχρι τώρα υπήρξε αρκετά απούσα. Αφού λοιπόν, πρώτα, ξεμπλέξει με τις ψηφοφορίες στην Βουλή με ένα τρόπο που να «ξεκρεμάει» τον υψηλόφρονα λόγο περί λαϊκισμού, θα άξιζε να προχωρήσει την δημόσια συζήτηση και προς εκείνη την κατεύθυνση αυτή η πλευρά του πολιτικού μας σκηνικού. Που κάποτε θεωρούσε «δικά της» τα Ευρωπαϊκά.
Πάλι με λίγην ειλικρίνεια, και ως προς το τι αποτελεί «Ευρώπη» σήμερα, βέβαια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου