του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ξαναβλέποντας την παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ΔΕΘ, και μάλιστα στην συνέντευξη Τύπου που παραδοσιακά αποτελεί την αιχμή κάθε τέτοιας παρουσίας, πέρα από το μέτωπο των επενδύσεων – που ούτως ή άλλως διεκδίκησε κεντρικό ρόλο στην τοποθέτησή του – ένα μοτίβο που «έπαιξε» ήταν εκείνο των πρωτογενών πλεονασμάτων. Που, ο ίδιος δεν το πολυθύμισε, ο περιορισμός τους κάτω από το (ελάχιστα πειστικό…) επίπεδο του 3,5% του ΑΕΠ από του χρόνου και μέχρι το 2021 είχε αρχικά αποτελέσει και δική του βασική θέση, όπως άλλωστε και του Γιάννη Στουρνάρα – αλλά και της Κυβέρνησης, προτού αυτή λειοτριβηθεί από την διαπραγμάτευση της διαβόητης δεύτερης αξιολόγησης και δεχθεί τον βαρύ συμβιβασμό του φετινού Ιουλίου. Πιεζόμενος να εξηγήσει πώς, με ποια δημοσιονομικά περιθώρια θα μπορούσε να επιχειρήσει την κεντρικής (γι αυτόν) σημασίας μείωση των φόρων, έμεινε σταθερά στην γραμμή τού «θα πείσω τους εταίρους». Περισσότερο κι από τις ισόποσες περικοπές δαπανών, δε, στάθηκε στο ότι θα προτείνει τέτοιο μείγμα απο μεταρρυθμίσεις, ώστε να πείσει για μια νέα στρατηγική.
Στο μέτωπο της κοινωνικής πολιτικής, επέμεινε στο ότι η προσέγγισή του θα στηριχθεί «στην δημιουργία δουλειών, όχι στα επιδόματα». Στην ίδια περιοχή συζήτησης, προκειμένου να τονίσει ότι η στάση της Ν.Δ. «δεν έχει ταξικό πρόσημο» (στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε προηγηθεί μια μικρή θύελλα με την άποψη που είχε υποστηρίξει νωρίτερα: «δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες») στάθηκε στην θέση ότι γι’ αυτόν η κοινωνία δεν είναι «απλώς άθροισμα ατόμων»...
Βέβαια δεν είναι μια συνέντευξη Τύπου ο χώρος για να προχωρήσει εις βάθος μια τέτοια συζήτηση. Ομως κάπου με αφορμή σ’ αυτήν την πτυχή φάνηκε διάθεση του Κυριάκου να δοκιμάσει κάτι σαν άνοιγμα σε λιγότερο παραδοσιακά/δεξιά ακροατήρια (όπου ήδη παρέπεμπε η ατάκα του «θα πείσουμε ειδικά τους καχύποπτους»). Βέβαια, αρνήθηκε το έρεισμα που το προσφέρθηκε να δοκιμάσει – σ’ ένα θέμα το οποιο προφανώς επιχειρεί να κάνει πλατφόρμα-υπόδειγμα: το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπου θεωρεί ότι η κοινή γνώμη ωριμάζει ταχύτατα … - συμβουλευτικό δημοψήφισμα, σαν το προτεινόμενο από την Κυβέρνηση, «για επαλήθευση κοινού τόπου».
Ενδεχομένως για να μην ξεφύγει από την ανησυχία που διακατέχει τους Ηρακλείς του Συντάγματος οι οποίοι θεωρούν επικίνδυνο ο,τιδήποτε αγγίζει την (Καραμανλικής ρίζας) κλειστότητά του, προτίμησε την φόρμουλα «ακόμη κι αν δεν είναι πλειοψηφία [η γνώμη που υποστηρίζει για την Παιδεία] θα προσπαθήσω να πείσω». Και τούτο με την λογική ότι δουλειά του πολιτικού είναι «να διαμορφώνει την κοινή γνώμη και να πείθει για την ορθότητα» όσων υποστηρίζει.
Αυτού του είδους την διστακτική λογική ανοίγματος (αλλα χωρίς να αγγίζονται ταμπού όπως το Σύνταγμα), θέλησε να κινηθεί προς μια τοποθέτηση «πρέπει να προσελκύσουμε αυτούς που θα μπορέσουν να βάλουν πλάτη». Πρακτικά, αυτό το οδήγησε σε ένα είδος υπόσχεσης ότι είναι πρόθυμος – εφόσον μπορέσει να σχηματίσει Κυβέρνηση, κερδίζοντας εκλογές… – να φέρει στην διακυβέρνηση «και εξωκοινοβουλευτικούς, που θα εκπλήξουν». Συνειδητοποιώντας δε ότι μια τέτοια προσέγγιση θέτει ένα ζήτημα με την αυτοπεριχαράκωση της Ν.Δ. στον (πάντα στενό) χώρο της Δεξιάς, που δεν αρκεί να ονοματίζεται Κεντροδεξιά προκειμένου να ανοίξει, αξιοποίησε την παλιότερη προσέγγιση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη: ότι η επιλογή δεν είναι Δεξιά/Αριστερά αλλά «μπρος ή πίσω». Για να υποστηρίξει ότι η Ν.Δ. επί των ημερών του δεν έκανε καταστροφική αντιπολίτευση (π.χ. καλεί τους ξένους επενδυτές να έρθουν σήμερα να επενδύσουν) , και ότι θέλει να σπάσουν τα όρια/τείχη.
Φθάνοντας στο σημείο να αρνηθεί το καθαρά δεξιό/ακραίο πρόσημο π.χ. του Αδώνιδος Γεωργιάδη, τον οποίο πάντως φρόντισε να συμμαζέψει ευγενικά («έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζεται, μπορεί να έχει πει μια κουβέντα παραπάνω»). Αλλά και κόβοντας κάθε γέφυρα αξιοποίησης των ΑνΕλλήνων του Πάνου Καμμένου, που τοποθέτησε δεξιότερα της Ν.Δ…
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου