του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Ο αναγνώστης, την ώρα που διαβάζει τις γραμμές αυτές, γνωρίζει τα αποτελέσματα από τις εκλογές στο Land/κρατίδιο (δηλαδή... τι κρατίδιο; έχει πληθυσμό μιάμιση φορά όσο η Ελλάδα και η βιομηχανική δομή του θα το έβαζε από μόνο του στην πρώτη 12άδα χωρών της Ευρώπης αν αποσπώνταν από την Ομοσπονδιακή Γερμανία!) της Βόρειας Ρηνανίας-Βεσφαλίας/NRW. Το οποίο μέχρι σήμερα κυβερνάται από συνασπισμό Κόκκινο-Πράσινο/Rot/Gruen, δηλαδή Σοσιαλδημοκρατών/Πρασίνων (υπό την τοπική πρωθυπουργό Χαννελορε Κράφτ - την "Μέρκελ της NRW"), ενώ συμβαίνει να είναι και βάση του Μάρτιν Σουλτς, ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών που προς στιγμήν φάνηκε να δημιουργεί προσδοκίες για ξεπέρασμα της μονοκρατορίας Μέρκελ/CDU στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας. Επειδή περί πολιτικών βάσεων, το γειτονικό κρατίδιο της Βάδης-Βυρττεμβέργης είναι το χωριό του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε.
Καθώς μετά τις τοπικές εκλογές σε NRW δεν μεσολαβεί άλλη αναμέτρηση μέχρι και τις "μεγάλες" βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου - που θα αγκυρώσουν στο αύριο Γερμανία μα και Ευρώπη -, ενώ στις δυο μικρότερες αναμετρήσεις που προηγήθηκαν σε Σάαρλαντ και σε Σλέσβιγκ-Χόλσταϊν οι προς στιγμήν προσδοκίες για "φαινόμενο Σουλτς" που θα ανέτρεπε την προεκλογική εικόνα στην Γερμανία δεν επιβεβαιώθηκαν, ήταν λογικό (πολιτικά: τι άλλο;) πριν τις χθεσινές εκλογές "να μην κινηθεί τίποτε". Αναφερόμαστε προφανώς στην στάση Σώϋμπλε απέναντι στο Ελληνικό ζήτημα . Από το χθεσινό πολιτικό αποτέλεσμα - και την ανάλυσή του με Γερμανικά μάτια! Μην σπεύδετε με Ελληνικές οπαδικότητες, το τεχνικό αποτέλεσμα θα είναι μάλλον ένας διαφορετικός συνασπισμός, πιθανόν rot/schwartz ή schwartz/rot με τα δυο μεγάλα τοπικά κόμματα - θα εξαρτηθεί, ενδεχομένως, και πώς θα προχωρήσουν τα επόμενα βήματα στην Ελληνική υπόθεση. Δηλαδή αν θα χαλαρώσει η στάση Σώϋμπλε, ή αν θα μείνει άκαμπτη (οπότε να ετοιμαζόμαστε για ενδιάμεση λύση, ώστε να προσπερασθεί ο σκόπελος του φετεινού καλοκαιριού - είτε ήπια, με συμφωνία/γέφυρα, είτε αυστηρά, με δόση προς την Ελλάδα έναντι εμπράγματων εγγυήσεων, π.χ. πρόσβαση στο ΥπερΤαμείο;).
Όμως, στην Γερμανική νοοτροπία η NRW έχει και άλλη διάσταση: όχι τυχαία, αποκαλείται στην πολιτικοδημοσιογραφική πρακτική "η Ελλάδα της Γερμανίας" - γιατί; Επειδή η οικονομική της διαχείριση την έχει φορτώσει δημοσιονομικά ελλείμματα χτίζοντας τοπικό χρέος, αλλά και της εξασφάλισε υψηλή ανεργία που συγκρίνεται (για Γερμανία του 2017...) μόνο με εκείνη των κρατιδίων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Ομοίως, δημόσια υποδομή που δοκιμάζεται και φθίνει. Θεωρείται δηλαδή για μεν το Χριστιανοδημοκρατικό-και-όχι-μόνο ποίμνιο παράδειγμα προς αποφυγήν, για δε το Σοσιαλδημοκρατικό κάτι σαν τελευταία ελπίδα να αποδείξει ότι "γίνεται κι αλλιώς" πολιτική, δηλαδή χωρίς έντονα περιοριστικές πολιτικές.
Τι τα λέμε όλα αυτά; Επειδή, θέλοντας και μη, "χρειάζεται" να μαθαίνουμε να αποκρυπτογραφούμε τα Γερμανικά πράγματα, πέρα από το να κουνάμε τα σημαιάκια στις Γαλλικές εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου