Το Ποντίκι
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1965 στις 20-4-2017
του Σταύρου Χριστακόπουλου
Το τουρκικό δημοψήφισμα και οι εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία ήδη συγκροτούσαν ένα βαρύ πολιτικό πακέτο για την Ευρώπη. Ήρθε να το βαρύνει ακόμη περισσότερο η Τερέζα Μέι την Τρίτη, αναγγέλλοντας πρόωρες εκλογές για τις 8 Ιουνίου στη Βρετανία του Brexit, λίγο αφότου είχε ζητήσει την ενεργοποίηση του άρθρου 50 για την έξοδο της χώρας της από την Ε.Ε.
Η σκοπιμότητα είναι προφανής. Η Μέι είναι μια διορισμένη και όχι εκλεγμένη πρωθυπουργός, η οποία όμως καλείται να εφαρμόσει τη δυσκολότερη πολιτικά απόφαση που έτυχε σε πρωθυπουργό της χώρας της από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Καθώς οι εκλογές επρόκειτο να διεξαχθούν το 2020, τη χρονιά δηλαδή που οι μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις θα κορυφώνονταν - μαζί και το ενδεχόμενο τεράστιο πολιτικό κόστος -, η Μέι αποφάσισε το μεγάλο άλμα.
Η καθαρή και μεγάλη - άνω του 20% - δημοσκοπική διαφορά της από τους διχασμένους και αλληλοσπαρασσόμενους Εργατικούς και τον εσωτερικά αμφισβητούμενο ηγέτη τους Τζέρεμι Κόρμπιν προσέφερε στη Μέι την ευκαιρία να αναδειχθεί σε κεντρικό πρόσωπο, με μεγάλο πολιτικό βάρος, αντί να παραμείνει ως μια αναλώσιμη πρωθυπουργός.
Η επέκταση της θητείας της θα της προσφέρει την ευκαιρία όχι μόνο να διαχειριστεί με λαϊκή εντολή την επίπονη διαπραγμάτευση και εφαρμογή της εξόδου, αλλά και τις πιθανές υπαναχωρήσεις της από τις αρχικές διαθέσεις της για ένα «σκληρό» Βrexit. Πολλοί μάλιστα εκτιμούν ότι στην πραγματικότητα η Μέι έχει ήδη αποφασίσει πως κάποιες υποχωρήσεις θα χρειαστούν τους επόμενους μήνες και χρόνια και, ως εκ τούτου, η λαϊκή εντολή πρέπει να ανανεωθεί.
Βεβαίως, θα πρέπει να περιμένουμε τη χρονικά σφιχτή προεκλογική περίοδο και τις τοποθετήσεις της Βρετανής πρωθυπουργού κατά τη διάρκειά της για να σχηματίσουμε πλήρη άποψη.
Μία ακόμη παράμετρος που φαίνεται να βάρυνε στην απόφασή της για προσφυγή στις κάλπες είναι το γεγονός ότι ήδη οι ΗΠΑ έχουν μια ισχυρή νέα ηγεσία, η οποία εμφανίζει έντονη αναθεωρητική διάθεση ως προς τις διεθνείς σχέσεις της. Επιπλέον, η Γαλλία και η Γερμανία - η δεύτερη και η πρώτη της Ευρωζώνης - θα έχουν συντόμως νέες ή αναβαπτισμένες ηγεσίες.
Θα ήταν λοιπόν σοβαρό μειονέκτημα για τη Βρετανία να πορεύεται σε ένα εντελώς νέο διεθνές σκηνικό με μια ηγεσία πολιτικά αδύναμη, χωρίς εκλογική νομιμοποίηση και ενδεχομένως αναλώσιμη. Τα υπόλοιπα λίαν συντόμως...
* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1965 στις 20-4-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου