Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Τρικυμία στον Σηκουάνα


του Γιώργου Καπόπουλου
Εργαλείο καταγραφής των διαθέσεων της κοινής γνώμης και ταυτόχρονα συνδιαμορφωτής της πολιτικής συγκυρίας, καθώς οι δημοσκοπήσεις και κυρίως η παράσταση νίκης, η αξιοπιστία δηλαδή της διεκδίκησης της εξουσίας από έναν ηγέτη ή ένα κόμμα επηρεάζει τη λεγόμενη χρήσιμη ψήφο.
Αυτό που καταγράφεται στη Γαλλία τις τελευταίες ημέρες είναι μια συνεχής μείωση του προβαδίσματος του κεντρώου ανεξάρτητου Μακρόν, αλλά και του δεξιού Φιγιόν επί της Λεπέν.
Δέκα μέρες πριν ο Μακρόν κατέγραφε για το δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής ποσοστό 63%-64% έναντι 36%-37% της επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, ενώ προχθές Δευτέρα τα ποσοστά ήταν αντίστοιχα 58% και 42%. Η προχθεσινή δημοσκόπηση στο σενάριο αντιπαράθεσης Φιγιόν-Λεπέν δίνει ποσοστά αντίστοιχα 56% και 44%. Με την Αστυνομία να διεξάγει έρευνα στο Στρατηγείο της Λεπέν για κομματικές αργομισθίες σαν αυτή της συζύγου του Φιγιόν που μάλλον έκαψε την υποψηφιότητα του΄, έχει ενδιαφέρον αν θα επηρεασθεί η παραπάνω δυναμική των δημοσκοπήσεων, αν κυριαρχεί δηλαδή μια απαξίωση των επαγγελματιών της πολιτικής ή αν τα κίνητρα των ψηφοφόρων είναι πολιτικά.
Κάθε μέρα που περνά ο «ανεξάρτητος» υποψήφιος Μακρόν, για δυόμισι χρόνια υπουργός Οικονομίας των Ολάντ και Βαλς, προβάλλει ως ο πραγματικός εκλεκτός του απερχόμενου ενοίκου του Μεγάρου των Ηλυσίων και των στενών συνεργατών του.
Χθες ο υπουργός Γεωργίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στεφάν Λεφόλ, δήλωσε ότι υποστηρίζει μεν τον υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αμόν, αλλά είναι πιθανόν στις κάλπες να ψηφίσει Μακρόν στη λογική της δημοκρατικής συσπείρωσης απέναντι στην ακροδεξιά Λεπέν. Ανοικτό το ενδεχόμενο να ψηφίσει Μακρόν άφησε και ο υπουργός Εξωτερικών και πρώην πρωθυπουργός Ερό.
Η μαζική φυγή των μελών της κυβέρνησης Ολάντ- Καζνέβ από τον κομματικό υποψήφιο Αμόν προς τον Μακρόν δεν είναι βέβαιο ότι ευνοεί τον υποψήφιο που προβάλλει πλέον στις δημοσκοπήσεις ως αδιαμφισβήτητο φαβορί για να αντιμετωπίσει στον δεύτερο γύρο τη Λεπέν.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον Μακρόν είναι να περάσει στο δεύτερο γύρο με το στίγμα ότι πρόκειται για μια επανέκδοση του Ολάντ σε νέα ευρύτερης αποδοχής προγραμματική συσκευασία.
Άλλωστε όταν ως υπουργός Οικονομίας στα μέσα του 2016 ανακοίνωσε την ίδρυση του κινήματος «en marche», η πλειοψηφία των αναλυτών είχε διακρίνει τακτικό ελιγμό του Ολάντ, με στόχο να συγκρατηθούν οι διαρροές προς το Κέντρο και τη Δεξιά σε έναν συγγενή πολιτικά, χώρο για να αξιοποιηθούν με τη λογική της δημοκρατικής συσπείρωσης απέναντι στον Ακροδεξιά, στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής.
Αν θυμηθούμε ότι ο Ολάντ δεν διακινδύνευσε να διεκδικήσει το χρίσμα της υποψηφιότητας στις εσωκομματικές προκριματικές των Σοσιαλιστών και ότι ο μέχρι πρόσφατα πρωθυπουργός Βαλς δεν μπόρεσε να πάρει το χρίσμα, τότε η ετικέτα υποψήφιος της απερχόμενης κυβέρνησης θα είναι μοιραίο πλήγμα για τον Μακρόν.
Τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι της Δεξιάς του Κόμματος των Ρεπουμπλικάνων στον δεύτερο γύρο και κυρίως αυτοί που θα έχουν ψηφίσει Φιγιόν στον πρώτο; Θα δεχθούν μια ανατροπή των προβλέψεων και αντί να περιμένουν την εκλογική βάση των Σοσιαλιστών να στηρίξει τον υποψήφιό τους, θα στηρίξουν μια κεντρώα παραλλαγή Σοσιαλιστή υποψηφίου;
Μπορεί ο Ολάντ να κινήθηκε άριστα στο επίπεδο των παρασκηνιακών τακτικών ελιγμών, κινδυνεύει όμως να αποδειχθεί ότι έχει διαπράξει στρατηγικό ολίσθημα, καθώς είναι πιθανόν να κυριαρχήσει η εικόνα ότι έφυγε για να μείνει.
Έφυγε για να μείνει βέβαια όχι ο ίδιος, όπως ο Ρέντζι στην Ιταλία, αλλά η πολιτική του το πιο επώδυνο κοινωνικά και υψηλού κόστους πολιτικά κεφάλαιο της οποίας διαχειρίσθηκε ο Μακρόν, που τοποθετήθηκε ως τεχνοκράτης στο υπουργείο Οικονομίας ως αντίστιξη του «αριστερού» προκατόχου του Μοντεμπούρ.
Αν εκλεγεί πρόεδρος ο Μακρόν, θα πρέπει να δώσει σκληρή μάχη στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν για να έχει δική του πλειοψηφία στη Βουλή με δικούς του υποψηφίους απέναντι στους κομματικούς μηχανισμούς των Ρεπουμπλικάνων και των Σοσιαλιστών.
Επανέκδοση Ολάντ
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον Μακρόν είναι να περάσει στον δεύτερο γύρο με το στίγμα ότι πρόκειται για μια επανέκδοση του Ολάντ σε νέα ευρύτερης αποδοχής προγραμματική συσκευασία.

Ημερησία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου