ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ξεπέρασαν σε νεοφιλελεύθερο οίστρο ακόμη και την Τρόικα. Μάρτυρας το προσχέδιο κρατικού προϋπολογισμού που κατατέθηκε από την κυβέρνηση στη Βουλή τη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου. 1,75% του ΑΕΠ ήταν ο μνημονιακός στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα του επόμενου έτους, 2% υπόσχεται η κυβέρνηση. 0,5% ήταν ο στόχος για το φετινό πλεόνασμα, στο 0,6% προβλέπουν ότι θα κλείσει. Πίσω από αυτές τις υπερβάσεις (200 εκ. ευρώ για φέτος και 400 εκ. για το 2017) κρύβονται αυξημένες περικοπές κοινωνικών και άλλων δαπανών και αχρείαστα (πέραν δηλαδή αυτών που απαιτούνταν για την υλοποίηση των μνημονιακών στόχων) μέτρα λιτότητας. Έτσι, η κυβέρνηση (που κατά τ’ άλλα εμφανίζεται να δυσφορεί και να αντιδρά απέναντι στις πιέσεις των δανειστών για την εφαρμογή πολιτικής λιτότητας) αποδεικνύεται ο πιο υποδειγματικός, πειθήνιος και αποτελεσματικός μαθητής του καθεστώτος χρεοκρατίας. Καμιά άλλη κυβέρνηση – όργανο των πιστωτών, απ’ όσες ανέλαβαν μετά το 2010 δεν κατάφερε να εξασφαλίσει τέτοιες επιδόσεις. Πώς ο Τσίπρας να μην θεωρείται αυτή τη στιγμή η καλύτερη δυνατή επιλογή για τους πιστωτές;
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Τα θετικά για την κυβέρνηση και τους πιστωτές αποτελέσματα του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 οφείλονται στην ψήφιση ένα χρόνο πριν μιας ατελείωτης σειράς φορολογικών μέτρων με αποτέλεσμα με την είσοδο του νέου χρόνου να ξέρουμε όλοι ότι θα γίνουμε φτωχότεροι ακόμη κι αν δεν επέλθει καμιά νέα μείωση σε μισθούς και συντάξεις… Αρκεί μια ματιά στα νέα φορολογικά μέτρα τα οποία θα ενεργοποιηθούν με την είσοδο του νέου έτους. Είναι ακριβώς αυτά τα μέτρα που επιτρέπουν την υπέρβαση του στόχου τους δημοσιονομικού πλεονάσματος. Ειδικότερα: Κατάργηση των εξαιρέσεων στο καθεστώς ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου κι εφαρμογή ενιαίας κλίμακας ύψους 24%. Αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα που θα οδηγήσει την τιμή της βενζίνης να αυξηθεί κατά 3 λεπτά ανά λίτρο, του πετρελαίου κίνησης κατά 8%, κοκ. Αύξηση των πάγιων και αναλογικών Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης στα τσιγάρα που θα οδηγήσει τις τιμές ανά πακέτο να αυξηθούν ακόμη και κατά 1 ευρώ. Αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στον καφέ που θα επιβαρύνει τις λιανικές τιμές ακόμη και κατά 20%. Νέος φόρος στα ηλεκτρονικά τσιγάρα ύψους 10 λεπτά ανά ml και νέο τέλος στη σταθερή τηλεφωνία ύψους 5% ανά λογαριασμό. Όλοι αυτοί οι φόροι που προβλέπονταν στο Μνημόνιο Τσίπρα και ψηφίσθηκαν στα προαπαιτούμενα του Μαΐου προστίθενται στους ήδη υπάρχοντες φόρους…
Δεδομένης της επικείμενης φοροκαταιγίδας απατάται η κυβέρνηση αν πιστεύει ότι ο χρόνος κυλάει προς όφελός της, όπως υποστήριξε το Μαξίμου στις 2 Οκτωβρίου, με αφορμή πολύ αρνητικά για την ίδια αποτελέσματα δημοσκόπησης που δημοσίευσε η Αυγή(!). Με βάση τα συμπεράσματά της η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, θεωρεί ως καταλληλότερο πρωθυπουργό τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι εμφανίζεται δυσαρεστημένη από τη λειτουργία της κυβέρνησης. Με την είσοδο του νέου έτους κι αφού η κοινωνία θα έχει εξαντληθεί από την καταβολή φόρων εισοδήματος και του ΕΝΦΙΑ η απογοήτευση από την κυβέρνηση θα γνωρίσει νέες δόξες.
Στον αντίποδα αυτής της οδυνηρής πραγματικότητας, η κυβέρνηση θριαμβολογεί για την προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7% το 2017. Είναι ένας στόχος που μένει να αποδειχθεί. Αυτό ωστόσο που είναι βέβαιο είναι πώς το 2016 η οικονομία θα καταγράψει ύφεση της τάξης του 0,3%. Επομένως αν κάτι μετράμε είναι: δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δύο επιπλέον χρόνια ύφεσης. Οι διθύραμβοι της κυβέρνησης και της Αυγής (που έχει μετατραπεί σε κακόηχη ντουντούκα των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης) αποκρύβουν μια άλλη πραγματικότητα η οποία έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής πολλές φορές: Ότι τα μέτρα λιτότητας αποτελούν τροχοπέδη στην αύξηση του ΑΕΠ, καθώς μειώνουν την κατανάλωση και αναβάλλουν τις επενδυτικές αποφάσεις. Το είδαμε να συμβαίνει από το 2010 κατ’ επανάληψη, συνεχίζουν να το ομολογούν οικονομολόγοι και διανοούμενοι που δεν θυσίασαν την ανεξαρτησία τους στην εφήμερη δόξα των υπουργικών θώκων. Ανέφερε πχ ο γάλλος οικονομολόγος, συγγραφέας του εμβληματικού βιβλίου Ο εργάτης και το χρονόμετρο, Μπενζαμίν Κοριά, σε συνέντευξή του στην φιλοκυβερνητική Εφημερίδα των Συντακτών, την 1η Οκτωβρίου: «Αυτά τα μέτρα είναι καταστροφικά. Το μόνο που θα κάνουν είναι να συμβάλουν στην παράταση και την όξυνση της κοινωνικής κρίσης».
Μια κρίση που ήδη βρίσκεται σε παροξυσμό. Προς επίρρωση η πτώση των μισθών. Συγκεκριμένα, η Ελλάδα αποδεικνύεται ξανά η μόνη χώρα στην ΕΕ που εμφανίζει μείωση του κατώτατου μισθού για την οκταετία 2008-2016. Παρότι σε όλες τις άλλες χώρες, ακόμη μάλιστα κι αυτές που εφάρμοσαν Μνημόνια (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, κ.α.), άρχισαν να χορηγούνται οι πρώτες αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, στην Ελλάδα έχει μειωθεί κατά 19,5%, σε πραγματικούς όρους! Μάλιστα, εξ αιτίας και αυτής της πτώσης (του κατώτατου μισθού) ο μέσος μισθός την περίοδο 2009-2014 μειώθηκε πολύ περισσότερο: κατά 28%!
Οι διαπραγματεύσεις για τα εργασιακά που θα ξεκινήσουν στις 17 Οκτωβρίου με αφορμή την έναρξη της νέας αξιολόγησης δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα τελειώσουν με μια νέα ήττα των εργαζομένων, ενδεχομένως μάλιστα μέσω νέων θριαμβολογιών της κυβέρνησης για όσα …πέτυχε. Τα ισχυρότερα σημεία του πορίσματος της διεθνούς επιτροπής εμπειρογνωμόνων που παραδόθηκε στον αρμόδιο υπουργό, Γ. Κατρούγκαλο, το οποίο μάλιστα θεωρείται ηπιότερο των απαιτήσεων του ΔΝΤ, περιλαμβάνουν μείωση των αμοιβών των νέων εργαζομένων κάτω από τα επίπεδα του εθνικού κατώτατου μισθού (συγκεκριμένα στο 85% του κατώτατου των 586 ευρώ, δηλαδή 498,1 για τον πρώτο χρόνο και στο 95% για τον δεύτερο χρόνο, δηλαδή 556,7 ευρώ), δυνατότητα σύναψης επιχειρησιακών συμβάσεων με αμοιβές χαμηλότερες του εθνικού μισθού και μείωση των ωρών εργασίας προκειμένου να αποφευχθούν απολύσεις. Κοινό γνώρισμα και στα τρία αυτά μέτρα είναι ωστόσο η περαιτέρω μείωση των μισθών.
Ξέρουμε μάλιστα ότι οι απαιτήσεις του ΔΝΤ (που θα γίνουν αναντίρρητα δεκτές από τους Ευρωπαίους οι οποίοι δεν διανοούνται να μείνουν μόνοι τους στο πρόγραμμα) θα είναι ακόμη πιο ακραίες, καθώς κατ’ εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων του αντιμετωπίζει κάθε μορφής προστασία ή ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων ως εμπόδιο στον ελεύθερο ανταγωνισμό και παράγοντα αύξησης του κόστους ή μείωσης των κερδών. Σε αυτή την κατηγορία των «παρωχημένων» πολιτικών προστασίας της εργασίας εντάσσει για παράδειγμα το ΔΝΤ το μέτρο απαγόρευσης των ομαδικών απολύσεων. Ωστόσο, αν υλοποιηθεί αυτό το μέτρο, που δεν αποτελεί ιδεοληψία αλλά αίτημα ελλήνων επιχειρηματιών, τότε η ανεργία θα αρχίσει να αυξάνεται κι επίσης οι μισθοί θα μειωθούν. Επειδή τότε θα αυξηθούν τα κίνητρα να απολυθούν μεγαλύτεροι σε ηλικία και «ακριβοί» εργαζόμενοι για να αντικατασταθούν από μικρότερους σε ηλικία, απείρως «φθηνότερους».
Ποιόν ωφελεί επομένως ακόμη κι αυτή η αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,7% (που δεν αποκλείεται μάλιστα να αποδειχθεί όνειρο θερινής νυκτός – παρότι συμπίπτει με την πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δε φείδεται αισιοδοξίας) όταν συνδυάζεται με μείωση μισθών και απώλεια εργατικών δικαιωμάτων;
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2017
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Ουτοπία, Οκτώβριος 2017
leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου