Η Ελληνική απόπειρα crowdfunding

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Mε πρωτοβουλία της Εθνικής Τράπεζας και ενορχηστρωτή την Λούκα Κατσέλη, αλλά και με παρουσία του ίδιου του Πρωθυπουργού και αρκετής νομενκλατούρας (όχι όμως και Αντιπολίτευσης…) επιχειρεί να ξεκινήσει με την πρωτοβουλία Act4Greece ένα εγχείρημα κινητοποίησης πόρων “των πολλών” σε μια εποχή γενικευμένης στενότητας χρηματοδότησης.

Παρόμοιου είδους συλλογικές χρηματοδοτήσεις (crowdfunding), που στρέφονται είτε προς κοινωνική δράση, είτε για ενίσχυση μικρής επιχειρηματικότητας, έχουν ήδη απογειωθεί: σχεδόν 3 δις ευρώ στις χώρες της ΕΕ πέρσι, ζαλιστικός στόχος το 1 τρισ(!) ανά την υφήλιο μέχρι το 2020. Συνήθως το crowdfunding γίνεται με πρωτοβουλίες ΜΚΟ ή άλλων συλλογικών φορέων. Προς τι, λοιπόν, η παρουσία της Εθνικής Τράπεζας και μάλιστα με τον ρόλο εμπνευστή/συντονιστή;

Με την δημιουργία και την ανάληψη της ευθύνης του Act4Greece, η Τράπεζα παρέχει την υποδομή και την ασφάλεια της διαδικτυακής πλατφόρμας, με επιπρόσθετα εξασφάλιση της διαχείρισης και συμβουλευτικής. Εν συνεχεία, μπορεί να υπάρξει ακόμη και χρηματοδοτική στήριξη, ή ακόμη και συμμετοχή στα ίδια κεφάλαια επιχειρήσεων. Η συμμετοχή ιδιωτών στο Act4Greece μπορεί να γίνεται είτε απευθείας μέσω της πλατφόρμας, είτε μέσω των υποκαταστημάτων της Εθνικής. “Προσφέρεται” πέρα από την αίσθηση ασφάλειας η δυνατότητα συμμετοχής χωρίς άλλους ενδιαμέσους, δηλαδή δίνεται περιθώριο “για αυτενέργεια των πολλών”.

Eδώ, έχει ενδιαφέρον να δει κανείς πώς – κατά την αφήγηση της Λούκας – ξεκίνησε αυτή η ιστορία: κάποια στιγμή μέσα στο 2015, στην κορύφωση της κρίσης, μια ομάδα ομογενών από Αυστραλία στράφηκε στην Τράπεζα, να βρει/να τους βρει έναν τρόπο διαχείρισης κάποιων κεφαλαίων που είχαν συγκεντρώσει “υπέρ της Ελλάδας”. Από εκεί ξεκίνησε μια διερεύνηση του θεσμικού πλαισίου που ήταν (δηλαδή: δεν ήταν…) διαθέσιμο για παρόμοιες συλλογικές χρηματοδοτήσεις πρωτοβουλιών κοινωνικού-και-όχι-μόνον χαρακτήρα: η μόνη διαθέσιμη βάση ήταν νόμος του 1931 “περί Εράνων”!

Έμπειρη περί τα τοιαύτα, η Λούκα ξιφούλκησε προς την κατεύθυνση νομοθετικής ρύθμισης χωρις την οποία στην Ελλάδα δεν γίνεται τίποτε. Όμως, παράλληλα, έβαλε την Εθνική να ωθήσει το πράγμα προς υλοποίηση με την πρωτοβουλία αυτή. Στην οποία προσέρχονται Ιδρύματα όπως τα Ωνάση, Νιάρχου, Μποδοσάκη αλλά και η Εθνική Επιτροπή για την UNESCO και το Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη.

Ήδη, πρωτοβουλίες όπως η παροχή γευμάτων σε 160 δημοτικά σχολεία στην Δυτική Αττική, περίθαλψης στα ακριτικά νησιά του Ανατ. Αιγαίου αλλά και η ανακαίνιση του Θεάτρου Τέχνης, ακόμη περισσότερο όμως η πρωτοβουλία για τα ασυνόδευτα παιδιά των προσφυγικών ροών, δείχνουν το εύρος της δράσης (Να δούμε αν το άλλο σκέλος, της μικρής/καινοτομικής επιχειρηματικότητας, θα ξεκινήσει κι αυτό).

Δυο σημεία μόνον θάπρεπε να προσέξουν οι εμπνευστές. Πρώτον, η λέξη και μόνον “Έρανος” χτυπάει άσχημα. Αποστρατεύει!… Δεύτερον, υπάρχει το μελαγχολικό προηγούμενο της πρωτοβουλίας Κάρολου Παπούλια, ως Προέδρου της Δημοκρατίας, για συγκέντρωση πόρων από πολίτες για το χρέος. Κι όμως, στον κουμπαρά κάποιων μαθητών που παρουσίασε μια γιαγιά στην Βουλή, έμεινε όλη εκείνη η ιστορία!

Το crowdfunding είναι κάτι πολύ πιο δυναμικό, και χρειάζεται ιδιαίτερη υποστήριξη και φροντίδα για να μην βαλτώσει..

* Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (δημοσιεύθηκε στο Kontra news)