Πώς το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης κατεδαφίστηκε σε μία νύχτα

του Φίλιππου Γκανούλη

Αυτό που έγινε το βράδυ της 12ης Ιουλίου ήταν πολύ χειρότερο από μία κάκιστη συμφωνία για την Ελλάδα και τον Αλέξη Τσίπρα. Ο στόχος των δανειστών μας μπορεί να ήταν πρωταρχικά η τιμωρία της χώρας και της κυβέρνησης της Αριστεράς μέσα από μία ταπεινωτική συμφωνία, όμως πέτυχαν ίσως άθελα τους πολλά περισσότερα. Πολύ απλά κατέστρεψαν την Ευρώπη όπως την ξέραμε. Η ιδέα της νομισματικής ένωσης δημιουργήθηκε με απώτερο σκοπό την πορεία προς μία δημοκρατική πολιτική ομοσπονδοποίηση των Ευρωπαϊκών κρατών. Η κατεδάφιση αυτής της ιδέας χθες το βράδυ, είναι το πρώτο βήμα προς την επαναφορά του μακροχρόνιου σκληρού οικονομικού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών της Ευρώπης, που οδήγησε στους ολέθριους πολέμους του προηγούμενου αιώνα. Ουσιαστικά οι δανειστές μας, χθες μετέτρεψαν την ευρωζώνη σε μία ασφυκτική οικονομική ένωση λιτότητας η οποία λειτουργεί προς το συμφέρον της Γερμανίας, με μία συνεκτικότητα εξασφαλισμένη κάτω από τον φόβο των τιμωρητικών επιπτώσεων οποιασδήποτε αμφισβήτησης της λειτουργίας της.

Όμως οι σκληρότατοι όροι της νέας συμφωνίας δεν είναι αυτοί που ξαφνιάζουν. Η κυνική πρόταση της Γερμανίας για έναν «προσωρινό» μηχανισμό εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη είναι πραγματικά αδιέξοδη. Το γεγονός ότι το Grexit έχει αποφευχθεί για την ώρα είναι πραγματικά δίχως σημασία. Με το παραμικρό πρόβλημα θα είναι τεχνηέντως ή μη και πάλι πάνω στο τραπέζι. Και πραγματικά πιστεύει κανείς πως με μία πενταετή έξοδο η χώρα θα είναι σε άμεση θέση ή θα έχει την πολιτική βούληση να επανέλθει στην ευρωζώνη; προφανώς όχι. Ο συγκεκριμένος μηχανισμός όμως δεν φτιάχτηκε μόνο για την Ελλάδα. Είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς οποιοδήποτε άλλο κράτος της ευρωζώνης σκεφτεί, για μια στιγμή και μόνο, να αμφισβητήσει τη γερμανική κυριαρχία. Η κατεδάφιση του πολιτικού δημοκρατικού ιδεώδους της ενωμένης Ευρώπης θα κάνει πολύ σύντομα και άλλους πέρα από μας να αναρωτηθούν αν η συμμετοχή τους σε αυτήν αξίζει πραγματικά τις θυσίες. Για παράδειγμα, η Μεγάλη Βρετανία έχει πλέον πολλούς παραπάνω λόγους να αποχωρήσει από την Ενωμένη Ευρώπη στο προσεχές διάστημα.

Και όλα καταλήγουν σε ένα κρίσιμο ερώτημα. Τι κάνουμε τώρα; Η παρομοίωση του διλήμματος από τον Αλέξη Τσίπρα για τις διαπραγματεύσεις με τη φράση «Τα λεφτά ή τη ζωή σου» είναι πέρα για πέρα πραγματική. Πέρα από τις αδιέξοδες κραυγές της άναρχης επιστροφής στη δραχμή, πρέπει να στραφούμε στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων με κοινωνικό πρόσημο και της ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, όχι για να καταδείξουμε ότι η νέα συμφωνία είναι βιώσιμη, αλλά για να προετοιμαστούμε ως χώρα κατάλληλα για κάθε επόμενη μέρα. Είμαι πεπεισμένος πως η Ευρώπη θα αλλάξει. Η μόδα του φιλελεύθερου μοντέλου των δέκα τελευταίων ετών ήδη έχει αρχίσει να ξεφτίζει.

Η ελληνική κυβέρνηση, παρά τα ξεκάθαρα λάθη που έχει κάνει κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό. Έθεσε το θέμα της δημοκρατικής λειτουργίας της ευρωζώνης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με βάση τη δική μας Εθνική περιπέτεια, θα πρέπει να καλλιεργήσουμε συνέργειες σε ευρωπαϊκό επίπεδο ταγμένες στο όραμα της Ευρώπης των λαών και της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της πραγματικής οικονομικής ενοποίησης και γιατί όχι, αν είναι απολύτως απαραίτητο, χωρίς την Γερμανία...  

*Εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων

Πηγή efsyn