Τα συν και τα πλην του τρίτου μνημονίου

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Θα μας δοθεί η ευκαιρία να αναλύσουμε διεξοδικά το τρίτο μνημόνιο, που δόθηκε στην δημοσιότητα το πρωί της Δευτέρας. Ας δούμε πρώτα εδώ, νηφάλια και ψύχραιμα, τα κύρια σημεία.

Το δάνειο 86 δις ευρώ μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, με την «συνεχιζόμενη και πλήρη εμπλοκή του ΔΝΤ» το οποίο θα εκταμιεύσει 16 δις ευρώ, αποτελεί μεν λύση στο άμεσο πρόβλημα της μέχρι χθες επικείμενης ελληνικής χρεοκοπίας, αλλά επιβαρύνει μακροπρόθεσμα το γενικό χρέος του κράτους.

Η μεγάλη ευκαιρία του μνημονίου είναι το αναπτυξιακό «πακέτο» των 35 δις ευρώ, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει την λύση όλου του ελληνικού προβλήματος, εάν άρχιζαν αμέσως διαδικασίες αξιοποίησής του στην κατεύθυνση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, μαζί με ένα σύνολο νομοθετικών ρυθμίσεων για την απελευθέρωση της επιχειρηματικότητας.

Μία άλλη, υπό προϋποθέσεις, ευκαιρία του νέου μνημονίου είναι η προβλεπόμενη, έστω και εμμέσως, αναδιάρθρωση του χρέους. Αποκλείεται μεν το «κούρεμα» στην ονομαστική αξία του χρέους, αλλά προκρίνεται «σημαντικό πακέτο μέτρων για την στήριξη της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, τα οποία θα εξομαλύνουν τη εξυπηρέτησή του και θα μειώσουν σημαντικά τα τοκοχρεολύσια».

Ένα εξαιρετικά ευαίσθητο μέτρο είναι το Ταμείο Αξιοποίησης Περιουσίας 50 δις ευρώ, που θα εκποιήσει ή αξιοποιήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία, από τα έσοδα των οποίων θα χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες, το δημόσιο χρέος και επενδυτικά προγράμματα. Το ευαίσθητο στοιχείο είναι η αξιοπιστία και εντιμότητα όσων στελεχώσουν αυτό το ταμείο.

Δεν αποφύγαμε την επανεμφάνιση της τρόϊκας με άλλο όνομα. Μία λύση είναι να συνεργάζονται μαζί της μεσαίοι υπάλληλοι και όχι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης, και να υπάρχει αυστηρή πρόβλεψη να μην υπεισέρχονται οι «θεσμοί» σε πολιτικά ζητήματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας.

Ολέθρια πρόβλεψη, την οποία κατά την γνώμη μου πρέπει να επαναδιαπραγματευθεί η ελληνική κυβέρνηση, είναι η μείωση αμυντικών δαπανών κατά 100 εκατ. ευρώ το 2015 και κατά 200 εκατ. ευρώ το 2016. Με ανοιχτά τουλάχιστον τρία εθνικά μέτωπα και την κρίση στην Εγγύς Ανατολή εκτός ελέγχου, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μείωση των αμυντικών της δαπανών. Εναλλακτικά η κυβέρνηση ας απευθυνθεί στο ΝΑΤΟ για υποκατάσταση της απωλεσθείσας αμυντικής ισχύος με δωρεάν παραχώρηση στρατιωτικού εξοπλισμού.
Η θέσπιση της πλήρους ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ αποτελεί ασφαλώς θετικό μέτρο εκσυγχρονισμού, το οποίο θα έπρεπε από μόνοι μας να είχαμε κάνει τόσα χρόνια. Και μάλιστα να προκηρύσσεται η θέση με διεθνή διαγωνισμό, που να απευθύνεται και σε Έλληνες του εξωτερικού.

Επίσης θετικότατο μέτρο, που επίσης θα έπρεπε να είχαμε κάνει μόνοι μας, είναι η θέσπιση ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο από 1.1.2016, με αναπροσαρμογές στους μισθούς ανάλογα με τα προσόντα και τη θέση ευθύνης.
Αρνητικότατο θεωρώ, όπως έχει τονίσει η στήλη κατ’ επανάληψη, τις αποκρατικοποιήσεις εξπρές γιά ΟΛΠ και ΟΛΘ έως το τέλος Οκτωβρίου, τους διαγωνισμούς για τα περιφερειακά αεροδρόμια, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την Εγνατία οδό και το Ελληνικό. Πρόκειται για απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Γραμμή αμύνης: να τα αγοράσουν Έλληνες (και ομογενείς επενδυτές). 

Σταματώ εδώ προς το παρόν, με την παρατήρηση ότι το μνημόνιο, που συμφωνήθηκε υπό ακραίες ψυχολογικές συνθήκες κυρίως λόγω της απαράδεκτης έως υστερικής γερμανικής στάσης, χρήζει αναθεωρήσεων, και ότι θα πρέπει να συζητηθούν πολλά σημεία του σε πιο ήρεμο κλίμα το φθινόπωρο.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)