Outside the Wall
Του Χρ. Χαραλαμπόπουλου
Oταν η επικαιρότητα είναι τόσο σοβαρή που καταπίνει όλα τα άλλα, ακόμη και τα δευτερεύοντα όπως τα σπορ, δεν γίνεται να μην ασχοληθείς με αυτήν. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής, όπως το βλέπω, δεν αφορά τη νίκη κάποιων επί κάποιων άλλων, παρά το γεγονός ότι σε κάποιες περιοχές φαίνεται πως η ψήφος είχε ταξικό χαρακτήρα.
Το δημοψήφισμα ήταν μία δήλωση με πεντακάθαρη φωνή που έλεγε: «Δεν φοβόμαστε και αρνούμαστε τον ετεροκαθορισμό». Και επιπλέον, ήταν μία ακόμη ισχυρότερη εντολή (από εκείνη του Ιανουαρίου) στην κυβέρνηση για λύση, αφού αυτή έδειξε πως κάνει ό,τι δεν έκαναν οι άλλοι. Διαπραγματεύεται -με τα λάθη της- για το συμφέρον της χώρας και όχι των βαρώνων της. Σε ό,τι αφορά την παραίτηση Βαρουφάκη, μεταφέρω την εκτίμηση του δασκάλου μου Απόστολου Δεδουσόπουλου, καθηγητή των Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο: «Οσον αφορά την παραίτηση του Βαρουφάκη ή, πιο σωστά, τον εξαναγκασμό σε παραίτηση, θα ήταν εύλογη η απομάκρυνσή του εξαιτίας, ίσως, κάποιων αμφιλεγόμενων δηλώσεων ή αν υπήρχε διαφωνία στη διαδικασία και στους στόχους της διαπραγμάτευσης. Η ανακοίνωση του Βαρουφάκη δεν μιλάει για κάτι τέτοιο, αλλά για αποτέλεσμα των απαιτήσεων των πιστωτών και της ανάγκης για τη σύναψη συμφωνίας σε σύντομο χρόνο.
ΑΝ ΕIΝΑΙ EΤΣΙ, ο Βαρουφάκης θυσιάζεται στον βωμό μιας συμφωνίας. Αν η θυσία του είναι δικαιολογημένη θα φανεί εκ του αποτελέσματος.
ΣΕ ΚAΘΕ περίπτωση είναι μια κίνηση αλλαγής του διαπραγματευτικού πλαισίου. Είχα πολλές αντιρρήσεις για τη στρατηγική διαπραγμάτευσης, κυρίως γιατί δεν είχε κατανοηθεί ο κύριος στόχος των αντιπάλων (με ή χωρίς εισαγωγικά), με αποτέλεσμα και τις ασάφειες (μάλλον μη δημιουργικές) της πρώτης περιόδου, και τον εγκλωβισμό στην τροϊκανή λογιστική.
ΤΟ EΓΡΑΨΑ εξαρχής, ο Βαρουφάκης έκανε κάτι που πολύ λίγοι θα μπορούσαν να κάνουν: πέτυχε να διεθνοποιηθεί το "ελληνικό πρόβλημα", να εξασφαλίσει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας των οικονομολόγων -πλην των καθαρμάτων-, να μεταφέρει στον μέσο Ευρωπαίο την ελληνική άποψη. Οι εκδηλώσεις υπέρ του ΟΧΙ εκτός των ορίων της χώρας μας οφείλονται και στον Βαρουφάκη.
Ο ΒΑΡΟΥΦAΚΗΣ έκανε τρία λάθη -ένα επικοινωνιακό, ένα τακτικής και ένα στρατηγικής.
ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚO λάθος δεν ήταν δικό του ή μόνο δικό του. Ηταν το λάθος κατανόησης των στόχων. Το τακτικό λάθος ήταν η παραγνώριση της κρίσης ρευστότητας. Ο Βαρουφάκης υποτιμούσε το πρόβλημα ρευστότητας, αλλά η άποψή του ήταν ήδη γνωστή από το 2011 τουλάχιστον.
ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚO λάθος ήταν ότι τόλμησε να μιλήσει με οικονομικό ορθολογισμό σε ημιμαθείς υπουργούς Οικονομικών. Ημιμαθείς και εκδικητικούς».
Ολυμπιακοί Αγώνες... ίδιοι
Δεν γνωρίζω πόσοι θυμούνται ότι πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα ένα από τα επιχειρήματα υπέρ της ανάληψης ήταν πως θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη του αθλητισμού και τον πολλαπλασιασμό των χώρων άθλησης. Το τι ακολούθησε, το γνωρίζουμε όλοι καλά. Από ό,τι φαίνεται και στην πλουσιότερη Αγγλία και τα δισ. που ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς, καμία αθλητική ανάπτυξη δεν σημειώθηκε. Από το 2012 και μετά, μάλιστα, ετησίως κόβονται εκατομμύρια στερλίνες από τον προϋπολογισμό που αφορά τον αθλητισμό. Μάλιστα, σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο σε σχέση με τον προϋπολογισμό της περιόδου 2009/10 η κρατική χρηματοδότηση στον αθλητισμό μειώθηκε 25% ενώ οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον αθλητισμό, -σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα- μειώθηκαν κατά 35%.
Πηγή: sportday
Του Χρ. Χαραλαμπόπουλου
Oταν η επικαιρότητα είναι τόσο σοβαρή που καταπίνει όλα τα άλλα, ακόμη και τα δευτερεύοντα όπως τα σπορ, δεν γίνεται να μην ασχοληθείς με αυτήν. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της Κυριακής, όπως το βλέπω, δεν αφορά τη νίκη κάποιων επί κάποιων άλλων, παρά το γεγονός ότι σε κάποιες περιοχές φαίνεται πως η ψήφος είχε ταξικό χαρακτήρα.
Το δημοψήφισμα ήταν μία δήλωση με πεντακάθαρη φωνή που έλεγε: «Δεν φοβόμαστε και αρνούμαστε τον ετεροκαθορισμό». Και επιπλέον, ήταν μία ακόμη ισχυρότερη εντολή (από εκείνη του Ιανουαρίου) στην κυβέρνηση για λύση, αφού αυτή έδειξε πως κάνει ό,τι δεν έκαναν οι άλλοι. Διαπραγματεύεται -με τα λάθη της- για το συμφέρον της χώρας και όχι των βαρώνων της. Σε ό,τι αφορά την παραίτηση Βαρουφάκη, μεταφέρω την εκτίμηση του δασκάλου μου Απόστολου Δεδουσόπουλου, καθηγητή των Οικονομικών της Εργασίας στο Πάντειο: «Οσον αφορά την παραίτηση του Βαρουφάκη ή, πιο σωστά, τον εξαναγκασμό σε παραίτηση, θα ήταν εύλογη η απομάκρυνσή του εξαιτίας, ίσως, κάποιων αμφιλεγόμενων δηλώσεων ή αν υπήρχε διαφωνία στη διαδικασία και στους στόχους της διαπραγμάτευσης. Η ανακοίνωση του Βαρουφάκη δεν μιλάει για κάτι τέτοιο, αλλά για αποτέλεσμα των απαιτήσεων των πιστωτών και της ανάγκης για τη σύναψη συμφωνίας σε σύντομο χρόνο.
ΑΝ ΕIΝΑΙ EΤΣΙ, ο Βαρουφάκης θυσιάζεται στον βωμό μιας συμφωνίας. Αν η θυσία του είναι δικαιολογημένη θα φανεί εκ του αποτελέσματος.
ΣΕ ΚAΘΕ περίπτωση είναι μια κίνηση αλλαγής του διαπραγματευτικού πλαισίου. Είχα πολλές αντιρρήσεις για τη στρατηγική διαπραγμάτευσης, κυρίως γιατί δεν είχε κατανοηθεί ο κύριος στόχος των αντιπάλων (με ή χωρίς εισαγωγικά), με αποτέλεσμα και τις ασάφειες (μάλλον μη δημιουργικές) της πρώτης περιόδου, και τον εγκλωβισμό στην τροϊκανή λογιστική.
ΤΟ EΓΡΑΨΑ εξαρχής, ο Βαρουφάκης έκανε κάτι που πολύ λίγοι θα μπορούσαν να κάνουν: πέτυχε να διεθνοποιηθεί το "ελληνικό πρόβλημα", να εξασφαλίσει την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας των οικονομολόγων -πλην των καθαρμάτων-, να μεταφέρει στον μέσο Ευρωπαίο την ελληνική άποψη. Οι εκδηλώσεις υπέρ του ΟΧΙ εκτός των ορίων της χώρας μας οφείλονται και στον Βαρουφάκη.
Ο ΒΑΡΟΥΦAΚΗΣ έκανε τρία λάθη -ένα επικοινωνιακό, ένα τακτικής και ένα στρατηγικής.
ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚO λάθος δεν ήταν δικό του ή μόνο δικό του. Ηταν το λάθος κατανόησης των στόχων. Το τακτικό λάθος ήταν η παραγνώριση της κρίσης ρευστότητας. Ο Βαρουφάκης υποτιμούσε το πρόβλημα ρευστότητας, αλλά η άποψή του ήταν ήδη γνωστή από το 2011 τουλάχιστον.
ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚO λάθος ήταν ότι τόλμησε να μιλήσει με οικονομικό ορθολογισμό σε ημιμαθείς υπουργούς Οικονομικών. Ημιμαθείς και εκδικητικούς».
Ολυμπιακοί Αγώνες... ίδιοι
Δεν γνωρίζω πόσοι θυμούνται ότι πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα ένα από τα επιχειρήματα υπέρ της ανάληψης ήταν πως θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη του αθλητισμού και τον πολλαπλασιασμό των χώρων άθλησης. Το τι ακολούθησε, το γνωρίζουμε όλοι καλά. Από ό,τι φαίνεται και στην πλουσιότερη Αγγλία και τα δισ. που ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς, καμία αθλητική ανάπτυξη δεν σημειώθηκε. Από το 2012 και μετά, μάλιστα, ετησίως κόβονται εκατομμύρια στερλίνες από τον προϋπολογισμό που αφορά τον αθλητισμό. Μάλιστα, σύμφωνα με τον βρετανικό Τύπο σε σχέση με τον προϋπολογισμό της περιόδου 2009/10 η κρατική χρηματοδότηση στον αθλητισμό μειώθηκε 25% ενώ οι άνθρωποι που ασχολούνται με τον αθλητισμό, -σε σχέση με το αντίστοιχο χρονικό διάστημα- μειώθηκαν κατά 35%.
Πηγή: sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου