Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Τόσος χαμός για ένα δημοψήφισμα!

Νέα Πολιτική



του Μελέτη Μελετόπουλου
Από το πολιτειακό δημοψήφισμα του 1974 μέχρι σήμερα, έμεινε εντελώς ανενεργή η συνταγματική πρόβλεψη διεξαγωγής δημοψηφισμάτων για κρίσιμα εθνικά θέματα. Και υπήρξαν κρίσιμα εθνικά θέματα, για τα οποία ο λαός θα έπρεπε να έχει ψηφίσει. Προφανώς η ολιγαρχία της Μεταπολίτευσης δεν εμπιστευόταν τον λαό, και φοβόταν την «ανεξέλεγκτη» διαδικασία της προσφυγής στην άμεση λαϊκή ετυμηγορία.
Πράγματι, έχω διαβάσει πολλές σε εφημερίδες του κατεστημένου την άποψη ότι «ευτυχώς που δεν έγινε δημοψήφισμα για την ένταξή μας στην ΕΟΚ το 1979, γιατί μπορεί ο κόσμος να την απέρριπτε». Αν και είμαι από τα γεννοφάσκια μου και έμπρακτα ευρωπαϊστής (όχι σαν κάτι γνωστούς μου ευρωπαϊστές στα λόγια αλλά τριτοκοσμικούς στην διαγωγή τους, γιατί είναι μάλλον κωμικό να υπερασπίζεσαι με ύβρεις, τραμπουκισμούς και απειλές την….ευρωπαϊκή πορεία της χώρας), θεωρώ την άποψη αυτή όχι μόνον βαθειά αντιδημοκρατική, αλλά και εντελώς αναποτελεσματική. 
Εάν ο ελληνικός λαός είχε κληθεί να επικυρώσει διά της ψήφου του την επιλογή του Καραμανλή το 1979, ίσως να είχε συναισθανθεί την ευθύνη του και να είχε «κολυμπήσει καλύτερα», αντί να καταλήξουμε παρίες της Ευρώπης. Διότι την ευθύνη του εξευρωπαϊσμού και εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας θα την είχε αναλάβει η ίδια η κοινωνία και όχι η ηγεσία αφ’υψηλού με «πεφωτισμένο» τρόπο. 

Αν πάλι ο λαός αποφάσιζε να απορρίψει την ένταξη (κάτι μάλλον απίθανο, διότι η Δεξιά, το Κέντρο, μέρος του ΠΑΣΟΚ και η τότε ανανεωτική Αριστερά θα την υπερψήφιζαν), τότε και πάλι ο λαός ο ίδιος θα ήταν υπεύθυνος για την επιλογή του. Όταν αντιθέτως επιβάλλεται στανικά μία κατεύθυνση, η κοινωνία δεν ακολουθεί ή ακολουθεί απρόθυμα, όπως και έγινε με την ένταξη στην ΕΟΚ, η οποία δεν μεταφράστηκε σε αλλαγή νοοτροπίας και δομών, και την οποία η ελληνική κοινή γνώμη μετέφρασε απλώς σε υλικά οφέλη, και ιδού τα αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα.
Έτσι και σήμερα, πιστεύω ακράδαντα ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος τι θέλει: στην περίπτωση που επιθυμεί την παραμονή του στην Ευρωζώνη, υπό τους όρους φυσικά που θέτουν οι δανειστές και οι εταίροι, θα υπομείνει στην συνέχεια αγόγγυστα την υλοποίηση αυτών των όρων. Αν απορρίψει αυτούς τους όρους, τότε θα εργαστεί σκληρά για να ανοικοδομήσει εκ του μηδενός την κατεστραμμένη οικονομία μας σε νέο, εθνικό νομισματικό πλαίσιο.
Γι’ αυτό και δεν κατανοώ (ή μάλλον κατανοώ) την υστερία με την οποία αντιμετωπίζει το επικείμενο δημοψήφισμα η μνημονιακή αντιπολίτευση, διάφοροι καθηγητάδες του Συνταγματικού παρακαλώ Δικαίου και διάφορα φερέφωνα του λόμπυ του ευρώ, που καλούν παρανόμως και αντισυνταγματικά ακόμη και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να…παρέμβει, όπως οι προκάτοχοί τους καλούσαν το 1965 τον τότε βασιλιά να απολύσει τον εκλεγμένο πρωθυπουργό, με τα αποτελέσματα που γνωρίζουμε.
Ασφαλώς το δημοψήφισμα γίνεται και υπό την πίεση των πραγμάτων, ασφαλώς αποφασίστηκε τελευταία στιγμή, αλλά η αντιπολίτευση καλό θα ήταν να μην επικαλείται τα στενά περιθώρια που τάχα δεν αφήνουν χρόνο για διαβουλεύσεις και αναστοχασμούς, γιατί πέντε χρόνια συζητάμε σ’ αυτή την χώρα για τα μνημόνια και κυρίως βιώνουμε τις συνέπειές τους. Οπότε, τώρα είναι η ώρα να ψηφίσουμε, και την απόφαση του κυρίαρχου λαού, που είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας, θα σεβαστούμε όλοι, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί.

* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου