Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Η παραίτηση Βαρουφάκη

kontranews


του Μελέτη Μελετόπουλου
Δεν γνωρίζουμε ακριβώς το παρασκήνιο της παραίτησης Βαρουφάκη, αλλά είναι σαφές ότι θυσιάστηκε προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία έστω στο και πέντε.
Η παρουσία ήταν «κόκκινο πανί» για τον Σόϊμπλε, τον Ντάισελμπλουμ κ.λπ. Στην δε Ελλάδα ο πρώην υπουργός Οικονομικών δέχθηκε άπειρες επικρίσεις και από τους αντιπάλους του και από το κόμμα του, ενώ κατηγορήθηκε από τον τύπο για αμετροέπεια, ναρκισσισμό, εκκεντρική εμφάνιση και ανακολουθίες. Για να είμαστε όμως ακριβοδίκαιοι, πρέπει να αποτιμήσουμε ψύχραιμα την πεντάμηνη θητεία του.
Ο Βαρουφάκης διαδέχθηκε μία σειρά υπουργών Οικονομικών πλήρως ταυτισμένων, ψυχικά και ιδεολογικά, με τους δανειστές, στην ουσία εντολοδόχους της τρόικας και των υπαλλήλων της. Ο Παπακωνσταντίνου, ο Χαρδούβελης κ.λπ., ήταν πρόσωπα απολύτως πεπεισμένα για το δίκιο των εταίρων μας, ενώ ταυτόχρονα ιδεολογικά είχαν πλήρως αφομοιώσει την λογική του διαβόητου πλέον, προτεσταντικής λογικής και τύπου θρησκοληψίας, προγράμματος εξυγίανσης των ευρωπαϊκών οικονομιών που επέβαλαν στην Ευρώπη η Μέρκελ και ο Σόιμπλε.

Ο Βαρουφάκης ως οικονομολόγος ανήκει στην κεϋνσιανή σχολή σκέψης (σε εκδήλωση των Ιδρυμάτων Κρίσπη και Μπέη στο Πανεπιστήμιο το 2011, όπου ήμασταν ομιλητές, θυμάμαι ότι ανέπτυξε με ενάργεια την κεϋνσιανή θεωρία ως αντίδοτο στην ύφεση). Ως κεϋνσιανός, ήταν σε θέση να αμφισβητήσει τα θεωρητικά και ιδεολογικά θεμέλια της πολιτικής των μνημονίων. Και ως επιστήμων και άριστος γνώστης και χειριστής της αγγλικής γλώσσας (κάτι σπάνιο στην Ελλάδα, για να είμαστε ειλικρινείς) ήταν σε θέση να εκθέσει πειστικά στους ομολόγους του την λανθασμένη προσέγγιση του ελληνικού (και του ευρωπαϊκού) προβλήματος. Χωρίς ικεσίες και δουλικότητα, αλλά με ορθό λόγο και επιχειρήματα.
Το κυριότερο απ’ όλα, είναι ότι ο Βαρουφάκης αντιτάχθηκε στην -εμφανιζόμενη από το γερμανικό κατεστημένο ως μονόδρομο- οικονομική πολιτική της «εξυγίανσης». Στα Eurogroups, μόνος εναντίον όλων (δεν είναι και εύκολο), αναιρούσε όλο το κυρίαρχο πλέγμα οικονομικής σκέψης ως ατελέσφορο και αποτυχημένο. Επέμεινε μέχρι τέλους ότι τα μνημόνια προκαλούν ύφεση και επιδεινώνουν το πρόβλημα που επιχειρούν να λύσουν, επικαλούμενος διεθνή βιβλιογραφία. Αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. 
Και κάτι τελευταίο, αλλά καθοριστικό: ο Βαρουφάκης τα έκανε όλα αυτά χωρίς ραγιαδισμό. Χωρίς το συνηθισμένο σύνδρομο μειονεξίας των ημετέρων πολιτευτών του δικομματισμού, που αισθάνονται πτωχοί συγγενείς και βαλκάνιοι, κάτι που οι πρωτόγονοι κατά βάθος Τεύτονες αντιλαμβάνονται «στον αέρα» και συμπεριφέρονται υπεροπτικά.
Αυτά είναι η ουσία του φαινομένου Βαρυφάκης, γιατί η συζήτηση στην Ελλάδα επικεντρώθηκε στην ενδυμασία, στην αντισυμβατική όψη και στην αθλητική εμφάνιση. Αυτά μάλλον ήταν η εξωτερίκευση μίας στάσης μη υποτέλειας και η σημειολογία μίας πεποίθησης ισοτιμίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου