Η ηθική χρεοκοπία της «αστικής» τάξης

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Της Μαρίας Κανελλοπούλου

Όσο η αστική τάξη της χώρας βιώνει με πάταγο την ηθική της χρεοκοπια θυμίζοντας σε όλους μας την πολιτική της καταγωγη και την βαλκανικη της ιδιοσυγκρασία πολύ μακριά από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό και τα συγκροτημένα έθνη κράτη, οσο επιτιθεμενη συνειδητοποιεί ότι εκπίπτει ακόμη και του ιδεασμου της περί δήθεν «πολιτισμένης συμπεριφοράς» φανερώνεται η ανείπωτη ένδεια των ιδεολογημάτων της αλλά και της ταυτότητας της.

Δεν χρειάστηκε παρά ένα νεφελωδες δημοψήφισμα που στο βάθος του κρύβεται μια καλύτερη η χειρότερη συμφωνία για να εκκριθουν τόνοι ηπατικων και σπληνικων υγρών φόβου σε μια ολόκληρη τάξη ανθρώπων που χαρακτηρίζουν εαυτούς «αστούς». Οι παλιοί αστοί της Ελλάδας ως γνωστόν έχουν μετακομίσει εκτός χώρας ή έχουν εκλείψει. Οι νεόπλουτοι όμως που έχτισε με αμέτρητα κοινοτικά κονδύλια το σύστημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ κυρίως στην υπερκεφαλη Αθήνα, με μέσον το λαιφσταιλ και με φόντο την σούπα της παγκοσμιοποίησης αισθάνθηκαν «εξευρωπαϊσμενοι».
Μίλαγαν όπως οι Ευρωπαίοι, ντύνονται όπως οι Ευρωπαίοι, σπούδαζαν όπως οι Ευρωπαίοι και έπαιρναν σωρηδόν BA.

Την εποχή της οικονομικής χρεοκοπίας δυσκολεύτηκαν λιγουλάκι αλλά αλλάζοντας κάποιες συνήθειες παρέμειναν παρόντες σε θέσεις ορθιων ή ακόμη και ομοτραπεζων των οικογενειών γκάνγκστερ που οικειοποιούνται την πίτα της ελληνικής αγοράς. Άλλοι πάλι, πιο μεσαίοι, βρέθηκαν σε πολυεθνικές διατηρώντας μια προνομιακή θέση στην εργασιακή αρένα μιας καταρρεουσας οικονομίας που έχανε το 25% του ήδη γελοία μικρού ΑΕΠ της. Μια τριτη κατηγορία έχοντας απευθείας δεσμούς με τον γερμανικό παράγοντα αισθανόταν για μία ακόμη φορά ως αδιαμφισβήτητη επικεφαλής της νότιας μας επαρχίας.

Όλοι αυτοί, επιδεικνύοντας παροιμιώδη απρονοησία και οικονομικό εγωισμό άφησαν το πράγμα να κυλήσει ως το απροχώρητο και ήταν μοιραία η εξέλιξη που ακολούθησε: η ελληνική μεσαια τάξη, που φτωχοποιουνταν ραγδαία έσπασε την συμμαχία της με την υψηλή.

Η άνοδος στην εξουσία του Αλέξη Τσίπρα εξεληφθη ως «ταξική απειλή» και παρά τους τακτικισμους του με το καραμανλικο μπλοκ και κάποιες… «οικογένειες» δεν άργησε η μεγάλη οργή και η οργάνωση της .. «αντεπίθεσης».

Κάποιοι συνασπιστηκαν και έφτιαξαν το Ποτάμι (πολιτικο προιον που αποτελεί άλλη μια απόδειξη της λάθος ανάγνωσης τους) ενώ μεγαλύτερη πολιτική μυωπία επέδειξε η κεντροδεξιά που έμεινε κυριολεκτικά από εφεδρείες και σε επίπεδο προσώπων και σε επίπεδο πολιτικών. Σε κάθε περίπτωση, λίγοι αντιλήφθηκαν το που είχε φτάσει η κατάσταση.

Πισω από τους τόνους χυδαιότητας παραπληροφόρησης και τρομολαγνείας που εξαπολύθηκαν από τα κανόνια των μίντια εις βάρος της ελλογης ικανότητας του ελληνικού πληθυσμού, πράγμα που κατά τον κατεξοχήν εκπρόσωπο του δυτικοευρωπαικου διαφωτισμού Ιμανουελ Καντ αποτελεί «έγκλημα κατά του ανθρώπου», κρύβεται η ηθική χρεοκοπία.

Άνθρωποι σαν τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ή τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, φαίνονται έτη φωτός μακριά από τους σημερινούς «ταγούς» της «αστικής» τάξης. Μιας τάξης που αφού απέτυχε να στήσει ένα εθνικό αστικό κράτος καθολη την μεταπολίτευση, μες την νεωτερικοτητα παραδόθηκε ολοκληρωτικά στον μαύρο διεθνοποιημενο νεοφιλελευθερισμό εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια προστατευτισμού του ελληνικού ζωτικού χώρου με αποτέλεσμα την οικονομική χρεοκοπία.

Όσα βιώνουν σήμερα δεν είναι παρά νομοτελειακά αποτελέσματα της απρονοησίας και της ηθικής χρεοκοπίας τους. Κι αντι να φτύνουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, ακόμη και σήμερα κουνούν το δάχτυλο προς τον αποδιοπομπαίο τράγο, ειρωνεύονται την υπερηφάνεια όσων εχουν ακόμη αξιακο σύστημα και μιξοκλαινε ενδυομενοι ανθρωπιστικές ευαισθησίες για το τι θα απογίνουν όσοι 5 χρόνια τώρα ήταν για αυτούς αόρατοι.

Κύριοι είστε άξιοι της τύχης σας..