Η επόμενη μέρα και η κυβέρνηση - analyst

analyst

Δεν υπάρχει χρόνος για να φτιάξεις πρώτα το κόμμα, μετά την ηγεσία και μετά την κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πορευθεί με ότι έχει. Επιπλέον, η ρητορική της «κυβέρνησης της Αριστεράς» πρέπει να τερματιστεί. Ούτε είναι κυβέρνηση της Αριστεράς, ούτε εφαρμόζει αριστερό πρόγραμμα.

του Αντώνη Κοκορίκου

Η σημερινή μέρα δεν είναι ίδια για την κυβέρνηση, καθώς αντιμετώπισε (39 βουλευτές καταψήφισαν τη συμφωνία με την τρόϊκα) την πρώτη της δυσκολία. Στα μάτια του παλιού πολιτικού και μηντιακού συστήματος (το ακούτε από όλα τα κανάλια και το διαβάζετε σε όλα μνημονιακά μέσα) πρόκειται για ένα τραύμα της κυβέρνησης και του κύρους του Τσίπρα. Μερικοί προεξοφλούν την πρώτη του Τσίπρα και της κυβέρνησης και έχουν ήδη βάλει υποψηφιότητα οι πρόθυμοι να στηρίξουν μια νέα κυβέρνηση. Είναι αυτοί που παίρνουν ψήφο εμπιστοσύνης από το γερμανικό διευθυντήριο της Ευρώπης. Ακόμα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης έδειξε με τη δήλωσή του ότι δεν υπάρχει έτοιμο προαποφασισμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κατάστασης με στόχο τη διατήρηση της ενότητας, αλλά το επιτελείο πηγαίνει βλέποντας και κάνοντας.

Αν δεν είσαστε από αυτούς που ενδιαφέρονται για τις εντυπώσεις, συνεχίστε την ανάγνωση. Είναι ένα αποτέλεσμα που δεν προκαλεί καμία εμπλοκή στη συνταγματική και δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος. Μόνον μια παραίτηση του Τσίπρα θα δημιουργούσε πρόβλημα και αυτό όχι μόνον δεν είναι ορθολογικό αλλά και δεν είναι αναμενόμενο από τον πρωθυπουργό. Έχει δείξει ψυχραιμία ως τώρα και δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι τον έπιασε πανικός. Όποιος συνιστά εκλογές μέσα στο επόμενο δωδεκάμηνο (και μάλιστα με λίστα και μάλιστα με το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών) θέλει απλώς να απαλλαγεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και να αφοπλίσει τον ελληνικό λαό από το μόνο όπλο που διαθέτει. Τη δημοκρατία.

Συνολικά 39 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν αρνητικά σύμφωνα με την συναίσθηση ευθύνης απέναντι στο έθνος και τη λαϊκή εντολή όπως ακριβώς επιτάσσει το Σύνταγμα της χώρας. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό από το 1974 γι αυτό και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στους πολίτες και κυρίως στα άλλα κόμματα. Συνήθως ο αρχηγός των αρχηγικών κομμάτων τα οποία έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, διαγράφει ακαριαία τους διαφωνούντες βουλευτές για να δείξει πόσο μεγάλος πολιτικός είναι και δέχεται γύρω του και στην κοινοβουλευτική ομάδα μόνον πρόβατα που του έχουν εκχωρήσει την ψήφο τους από τη στιγμή που τους έβαλε ως υποψήφιους στις εκλογές.

Ο Τσίπρας ακόμη κι αν ήθελε δεν μπορεί να το κάνει. Ούτε ο ίδιος είναι τόσο διεφθαρμένος όσο ο Γιώργος Παπανδρέου το 2010, ούτε όσο ο Σαμαράς το 2012, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο διεφθαρμένος όσο ήταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αν ο Σαμαράς το 2012 δεν είχε διαγράψει 20 βουλευτές (οι οποίοι στις εκλογές πήραν το 10% των ψήφων) το 2012 τον Μάϊο δεν θα έπαιρνε 17%, αλλά περισσότερο από 27% και θα κυβερνούσε. Αλλά με διαφορετική λαϊκή εντολή και δεν θα γινόταν μέρος του προβλήματος, αλλά μέρος της λύσης.

Κακώς ο Τσίπρας προσπάθησε να εκβιάσει συναισθηματικά τους βουλευτές όταν απείλησε με παραίτηση  (32 ψήφισαν όχι, 6 παρών και μία βουλευτής απείχε), σε περίπτωση που δεν είχε την στήριξη της ΚΟ.  Η ελεύθερη ψήφος δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα, η δημοκρατία ενισχύει τον πολίτη και την εντολή του, την αποσταθεροποίηση προκαλούν οι αντιδημοκρατικές αρχηγικές ενέργειες.

Είναι εντελώς διαφορετικό (οριακά κι αυτό) αν ο Τσίπρας πρέπει να κάνει ή όχι ανασχηματισμό. Λογικά πρέπει να κάνει αλλά όχι ως τιμωρία όσων ψήφισαν εναντίον, αλλά για να κάνει την κυβέρνηση λειτουργική μετά από έξι μήνες αδράνειας και απραγμοσύνης. Συνεπώς πρέπει να είναι ευρύτερος και να κριθούν οι υπουργοί από την αποτελεσματικότητά τους και όχι από το πώς ψήφισαν. Ο ίδιος θα κριθεί εκ του αποτελέσματος καθώς πράγματι οι συναισθηματικές του παρεμβάσεις  απέδωσαν και απέτρεψαν ευρύτερες διαρροές, δεδομένου ότι υπήρχαν εκτιμήσεις έως και για 50 πιθανές διαρροές κατά την ψηφοφορία.

Κατόπιν αυτού πάντως, ο κ. Τσίπρας εξαρτάται  από τις ψήφους της αντιπολίτευσης και των ΑΝΕΛ για την ψήφιση ορισμένων ή και όλων των μέτρων στο πλαίσιο της συμφωνίας. Ούτε αυτό είναι αντιδημοκρατικό, αν και ξεφεύγει από τον αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης που έχουμε συνηθίσει από τη μεταπολίτευση.

Δεν ισχύει το ίδιο για το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο πράγματι έχει πρόβλημα, καθώς η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής (η οποία εκλέχθηκε με τις γνωστές αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που συνηθίζουν όλα τα κόμματα μετά τη μεταπολίτευση και όπου υπερεκπροσωπείται το 3% του παλαιού κόμματος και υποεκπροσωπείται το 33% των πολιτών που τον ψήφισαν το 2012 και το 2015) τάχθηκε εναντίον της συμφωνίας και συνιστά να παραδώσουν την εξουσία για να διασώσουν καμιά κομματική και βουλευτική καρέκλα στην αντιπολίτευση, αφήνοντας τον ελληνικό λαό άοπλο και ανυπεράσπιστο, προδίδοντας την εντολή διακυβέρνησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξει την ενότητά του και πάλι η Δημοκρατία είναι η λύση. Πρέπει να οδηγηθεί σε ένα συνέδριο, όπου θα εξασφαλιστεί η παρουσία και συμμετοχή όσο το δυνατόν περισσότερων φίλων και ψηφοφόρων του οι οποίοι τώρα έχουν αποκλειστεί από τη συμμετοχή σε όργανα και από τη λήψη των αποφάσεων. Ο καταλληλότερος χρόνος για ένα τέτοιο συνέδριο είναι η άνοιξη του 2016. Αλλά αυτές οι διαδικασίες πρέπει να ξεκινήσουν από τώρα. Υπάρχει τρόπος να γίνει ανοιχτή συζήτηση και στο τέλος να γίνουν πολιτικές ψηφοφορίες επί των πολιτικών θέσεων. Η διεύρυνση της δημοκρατίας, ενδυναμώνει τον απλό πολίτη και μειώνει την επιρροή του γραφειοκράτη καρεκλοκέντραυρου.

Η δημοκρατία δεν αποτελεί πρόβλημα για κανέναν και φυσικά ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος ως τώρα ακολούθησε αυτό το δρόμο (έστω και με ευκαιριακό κίνητρο που απαξίωσε εν μέρει τη διαδικασία του δημοψηφίσματος) έχει ενισχυθεί. Αυτή τη στιγμή είναι ο μόνος πολιτικός με ισχυρή δημοκρατική νομιμοποίηση να συνεχίσει να κυβερνά τη χώρα και να αναζητήσει τους κοινωνικούς και πολιτικούς και κομματικούς συμμάχους του. Μάλιστα αυτά τα ανοίγματα έχει καθυστερήσει να τα κάνει γι αυτό και τα βρίσκει τώρα μπροστά του. Αν τα είχε κάνει πριν από τις εκλογές, τώρα θα ήταν ένα βήμα μπροστά.

Την ίδια ανασύνθεση θέλει το επιτελείο της ηγεσίας. Ηγεσία χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό για τη χώρα δεν υπάρχει. Ηγεσία χωρίς την πολιτική βούληση να προχωρήσει στην υλοποίηση του εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης, παρά τις δυσκολίες δεν υπάρχει. Ηγεσία χωρίς την ικανότητα να εμπνεύσει όλους τους πολίτες (ασχέτως κομμάτων και ιδεολογικής αφετηρίας) ώστε να κινητοποιηθούν για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου, δεν υπάρχει. Αυτή τη στιγμή στα υπουργεία και στο πρωθυπουργικό γραφείο, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, πίνουν φραπέ ένα τσούρμο ανίκανοι, μαζί με ένα μάτσο άσχετους. Σε αυτούς πρέπει να βρεθεί άλλος ρόλος, γιατί κανείς δεν περισσεύει και πρέπει να ανοίξουν οι πόρτες για να μπούν οι άξιοι οι οποίοι θα αξιολογούνται αυστηρά διαρκώς από τα αποτελέσματά τους και όχι από τα λόγια τους που είναι εύκολα.

Σύμφωνα με πληροφορίες κατά τον επικείμενο ανασχηματισμό αναμένεται ότι θα απομακρυνθούν τουλάχιστον πέντε υπουργοί που καταψήφισαν την συμφωνία ή έχουν ήδη παραιτηθεί (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Ησυχος, Χουντής, Νάντια Βαλαβάνη), αλλά λογικά ο πρωθυπουργός που πρέπει να έχει καταλάβει αυτό που κατάλαβαν όλοι οι δημοσιογράφοι και το μετέδωσαν σε όλο τον πλανήτη, ότι αυτή η κυβέρνηση είναι επιεικώς ανίκανη να εφαρμόσει οτιδήποτε. Πόσο μάλλον αυτή η κυβέρνηση δεν έχει ικανότητες διαχείρισης άνω του μετρίου οι οποίες απαιτούνται λόγω της κρίσης.

Η μόνη νοθεία του συστήματος είναι να γίνουν οι επόμενες εκλογές με το καλπονοθευτικό μπόνους των 50 εδρών και μάλιστα αν γίνουν ως τον Ιούνιο του 2016 με λίστα, οπότε ο αρχηγός μπορεί να αποκλείσει από εκλόγιμη θέση, όποιον σημερινό βουλευτή επιθυμεί.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο χαρακτηρισμός των βουλευτών που καταψήφισαν ή τοποθετήθηκαν αρνητικά ως «αυτοχείρων» εκ μέρους του κ. Τσίπρα ερμηνεύθηκε από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ως ένδειξη της πρόθεσής του να μην τους συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια, δεδομένου δε ότι έως και τον επόμενο Ιούνιο, μία ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί με λίστα και όχι με σταυρό προτίμησης. Φαίνεται πάντως ότι σε πρώτη φάση, το ρήγμα αφορά όσους επέλεξαν να ψηφίσουν ανοιχτά «όχι» στην συμφωνία, δηλαδή τους 32 βουλευτές που κατά βάση είναι ενταγμένοι στην Αριστερή Πλατφόρμα.

Μια τέτοια κλιμάκωση της εσωτερικής αντιπαράθεσης πράγματι θα δημιουργήσει ρήγμα το οποίο δεν προκύπτει από τις έως τώρα ενέργειες, αλλά θα προκύψει από την απόπειρα εκ μέρους του Τσίπρα να δείξει αυταρχική αρχηγική πυγμή.

Εως τότε, ο κ. Τσίπρας πρέπει να λύσει ένα εσωτερικό πρόβλημα  του κόμματος, όπου παρατηρείται τάση κυριαρχίας της αριστερής πλατφόρμας και των διαφωνούντων σε όργανα και κομματικές οργανώσεις στη βάση του κόμματος. Δεν υπάρχει χρόνος για να φτιάξεις πρώτα το κόμμα, μετά την ηγεσία και μετά την κυβέρνηση. Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πορευθεί με ότι έχει και όποιος αντέξει. Σε αυτή την πορεία ενδεχομένως θα θυσιαστούν και κάποια άξια στελέχη ή θα αδικηθούν κάποια άλλα. Δεν γίνεται διαφορετικά. Έτσι είναι η ζωή. Σημασία έχει τα λάθη να διορθώνονται αμέσως και κυρίως πρέπει να εντοπίζονται αμέσως μέσα από ένα έντιμο και δίκαιο μηχανισμό αξιοκρατικής αξιολόγησης.

Μερικές παραδοχές:

1. Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο για τη χώρα, το οποίο θα καθοδηγεί την ηγεσία στις ενέργειές της και στις διαπραγματεύσεις που έχουμε μπροστά μας. Αναπτυξιακό σχέδιο και συμφωνία απομείωσης του χρέους.
2. Το επικοινωνιακό επιτελείο, είναι κατώτερο των περιστάσεων. Μετά από 6 μήνες και το τραγικό περιεχόμενο του νόμου για την ΕΡΤ, δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει στοιχειωδώς ισότητα μεταχείρισης από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία παρανομούν ανεξέλεγκτα και αντικειμενικά λειτουργούν υπέρ των δανειστών.
3. Το οικονομικό επιτελείο είναι κατώτερο των περιστάσεων και η παρουσία του Βαρουφάκη, απλώς μπάλωσε τα κενά με τις δικές του απόψεις λύνοντας προσωρινά το πρόβλημα.
4. Ανάλογο κενό υπάρχει στον πολιτικό σχεδιασμό, στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και στην αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης. Η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν είναι θέμα νομοθεσίας, αλλά μιάς αλυσίδας μικρών αποφάσεων και ενεργειών, ώστε να παράγεται έργο και κάθε μέρα το κάθε μικρό και μεσαίο στέλεχος της διοίκησης να δημιουργεί με τις πράξεις του μία θέση εργασίας την ημέρα.
5. Μια καλή κυβέρνηση μπορεί να κάνει πολλά, αλλά η πραγματική δουλειά θα γίνει από όλους τους πολίτες, ιδίως αυτούς που εργάζονται στον ιδιωτικό και στον κοινωνικό τομέα της οικονομίας ο οποίος πρέπει να δημιουργηθεί εκ του μηδενός. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κινητοποιηθούν μερικές χιλιάδες Ελλήνων για να δημιουργήσουν το εισόδημά τους, με τη δουλειά τους. Τίποτα δεν θα πέσει από τον ουρανό ή δεν θα χρηματοδοτηθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό.
6. Κοινωνία με το ένα τρίτο της να έχει ακρωτηριαστεί και να μην συμμετέχει ούτε στην παραγωγή εισοδήματος, αλλά και να έχει αποκοπεί από κάθε δυνατότητα επαναφοράς στην πραγματική οικονομία δεν υπάρχει. Επίσης κοινωνία με τις τεράστιες ανισότητες που διατηρούνται και σήμερα δεν μπορεί να επιστρέψει στην ανάπτυξη. Αυτή είναι δουλειά δεκαετιών και δεν γίνεται χωρίς σχέδιο και χωρίς κινητοποίηση όλων των Ελλήνων. Δεν γίνεται χωρίς την κινητοποίηση του δημόσιου τομέα ο οποίος πρέπει να υποστηρίξει όλες αυτές τις προσπάθειες.
7. Η ρητορική της «κυβέρνησης της Αριστεράς» πρέπει να τερματιστεί. Ούτε είναι κυβέρνηση της Αριστεράς, ούτε εφαρμόζει αριστερό πρόγραμμα. Το να βαφτίζουμε το ψάρι κρέας, αρμόζει στους υποκριτές και όσους θέλουν να κρυφτούν. Χρειάζεται μια πατριωτική ρητορική που θα ενώσει τους Έλληνες και τους πολιτικούς που δεν είναι ενεργούμενα των ξένων δανειστών. Ένα εθνικό σχέδιο ασφαλώς και έχει κοινωνικό περιεχόμενο, πολύ περισσότερο που η «δεξιά» δεν έχει επιτελέσει το καθήκον της, δηλαδή να επιστρέψει τη χώρα στην ανάπτυξη ρυθμίζοντας και το συνολικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) και το ανέθεσε στην «Αριστερά». Όποιος λύσει τα προβλήματα της χώρας, αυτός κυβερνά τη χώρα και βάζει τη σφραγίδα του στο μέλλον.

.

Αντώνης Κοκορίκος

Ο Αντώνης Κοκορίκος είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑκαι εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης σε μέσα ενημέρωσης πανελλαδικής εμβέλειας από το 1982. Μεταξύ άλλων εργάστηκε στην ΕΡΤ, στον ΣΚΑΪ, στο ΣΤΑΡ, στο ΑΛΤΕΡ, στους ραδιοσταθμούς ΣΚΑΪ, ΝΙΤΡΟ, Alpha, Flash και στις εφημερίδες Καθημερινή, Αυγή, Ελεύθερος Τύπος κλπ. Είναι παντρεμένος και έχει τέσσερα παιδιά.