Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Συνέντευξη του Κώστα Μελά στη PRESSPUBLICA

Τι πραγματεύεται το νέο σας βιβλίο;
Στο νέο μου βιβλίο, ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ-ΕΛΛΑΔΑ (Εκδόσεις Πατάκη 2015) επιχειρείται μια περιγραφική παράθεση βασικών μακροοικονομικών μεγεθών και αναπτυξιακών δεικτών των οικονομιών της Αργεντινής και της Ελλάδας, προκειμένου να καταστούν εμφανή τα αποτελέσματα του δρόμου που ακολούθησαν οι δύο χώρες από τη στιγμή που οι χρηματοπιστωτικές αγορές αρνήθηκαν να αναχρηματοδοτήσουν το δημόσιο χρέος τους , και η μεν Αργεντινή οδηγήθηκε σε αδυναμία πληρωμών, η δε Ελλάδα αναγκάστηκε να προσφύγει σε χρηματοδότηση από τα κράτη της ευρωζώνης με την υποχρέωση να ακολουθήσει το γνωστό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.

-Έχουν κοινά οι δείκτες οικονομιών Ελλάδας και Αργεντινής;
Όπως γνωρίζετε οι δείκτες επειδή είναι «αφαιρετικοί» (προσοχή όχι πλασματικοί) μας παρέχουν τη δυνατότητα σύγκρισης των δύο οικονομιών. Δεν μας παρέχουν , αυτομάτως, τη  δυνατότητα συναγωγής αξιολογικών συμπερασμάτων. Για αυτό χρειάζεται να ενταχθούν σε ένα θεωρητικό υπόδειγμα. Με αυτές τις επιφυλάξεις , μέσω της περιγραφικής προσέγγισης γίνονται όμως εμφανείς οι μακροοικονομικές και αναπτυξιακές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών την περίοδο της κρίσης, αλλά και τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με βάση την οικονομική λογική των προγραμμάτων που η καθεμία ακολούθησε.

-Το μοντέλο της Αργεντινής θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη χώρα μας;

Η Αργεντινή δεν επέλεξε να «πτωχεύσει». Οδηγήθηκε σε αυτό. Εκτός αυτού είναι τόσες οι ιδιομορφίες και οι ιδιαιτερότητες της Αργεντινής σε σχέση με την Ελλάδα που κατά την άποψή μου όχι μόνο απάντηση δεν υπάρχει, αλλά ούτε η ερώτηση μπορεί να τεθεί. Πάντως η μελέτη της πτώχευσης της Αργεντινής μας παρέχει τη δυνατότητα εξαγωγής χρήσιμων συμπερασμάτων σχετικά με το ρόλο των προγραμμάτων που εφαρμόζει το ΔΝΤ.

-Το ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής θα αποδώσει;
Το πρόγραμμα ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία από την εφαρμογή του. Θα αναφερθώ μόνο σε ένα ζήτημα: βασική προκείμενη του προγράμματος ήταν η άποψη ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν βιώσιμο. Η θέση αυτή αποδείχτηκε περίτρανα λανθασμένη ,εν τοις πράγμασι, με την απόφαση τουPSI το 2012. Βεβαίως η απόφαση αυτή ήταν μη αποδοτική για τρεις λόγους: έγινε σε λάθος χρονική στιγμή, δεν επέφερε την απαιτούμενη μείωση του χρέους, και στέρησε από την ελληνική οικονομία σημαντικούς αποθεματικούς πόρους, αναγκαίους όσο ποτέ για την διαδικασία μεγέθυνσης της. Πέρα από το ότι προκάλεσε μεγάλες δυσλειτουργίες στη λειτουργία των πανεπιστημίων , των ασφαλιστικών ταμείων, άλλων δημόσιων οργανισμών και φυσικών προσώπων. Η ευθύνη της κυβέρνησης Παπαδήμα και του αρμόδιου υπουργού των οικονομικών είναι μέγιστη. Στο αναφερόμενο βιβλίο υπάρχει σχετική αναφορά σε αυτό.   

-Κάποιες σκέψεις σας για τα λεγόμενα «Οικονομικά του Μνημονίου»;
Πρόκειται για μηχανιστικά οικονομικά των οποίων η επιστημονική επάρκεια θυμίζει μαθητευόμενους μάγους. Εκτός αυτού πρόκειται για οικονομικά που δυστυχώς καταδικάζουν τις κοινωνίες σε ανέχεια και συγχρόνως καταδικάζουν την οικονομία, ως επιστήμη, σε απαξία και περιφρόνηση, όπως έχω προσπαθήσει να δείξω στο προηγούμενο βιβλίο μου «Η Ατελέσφορη Επιστήμη».

-Σας ανησυχεί που η καθυστέρηση επίτευξης συμφωνίας έχει δημιουργήσει συνθήκες αποσύνθεσης της αγοράς και της οικονομίας. ;
Βεβαίως με ανησυχεί. Υπάρχει κανένας στην Ελλάδα που δεν αισθάνεται ανήσυχος; Η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει όχι στο να υπογράψει μια συμφωνία αλλά στο να είναι έτοιμη ως προς τις προτάσεις της. Διότι δεν νομίζω ότι το προεκλογικό οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησης πιστεύει κανένας στα σοβαρά ότι αποτελούσε πρόγραμμα. Παράλληλα φαίνεται ότι δεν έχει γίνει αντιληπτό το τι συμβαίνει στην οικονομία. Η απώλεια της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση και τις επιλογές της δημιουργεί ένα κενό που το καλύπτει η αβεβαιότητα και ο φόβος κάτι που εξ αντικειμένου «σπρώχνει» την οικονομία προς τα κάτω.

-Πως βλέπετε την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων ;
Θεωρώ ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από την επίτευξη συμφωνίας. Όμως οι καθυστερήσεις , η «δημιουργική ασάφεια» (έννοια που ανήκει στο οπλοστάσιο του μεταμοντερνισμού), πιθανά να έχουν κατάληξη μια συμφωνία όχι στο ίδιο επίπεδο που θα μπορούσε να υπάρξει τον πρώτο μήνα των διαπραγματεύσεων. Όποια συμφωνία και αν υπάρξει θα αποτελέσει την αρχή και όχι το τέλος μιας πολύ δύσκολης περιόδου για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

-Πως θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των ίδιων των πολιτών στην εθνική οικονομία;
Το πρώτο βήμα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού προς την οικονομία της χώρας θα συμβεί όταν αποφασισθεί, με τις παρούσες συνθήκες , η συμφωνία που δεν θα περιλαμβάνει τα βασικά λάθη του παρελθόντος και συγχρόνως η κοινωνία θα αποφανθεί προς τα πού θέλει να βαδίσει. Επειδή η κοινωνία στοιχίζεται πίσω από το πολιτικό πρόταγμα, αυτό θα συμβεί όταν η πολιτική αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν συνδυάζοντας τη βούληση της κοινωνίας με την υπαρκτή πραγματικότητα , εγχώρια και διεθνή.

 -Το ζήτημα του χρέους για να λυθεί χρειάζεται ρεαλιστική απομείωση προς όφελος της εθνικής οικονομίας;
Ακριβώς χρειάζεται ρεαλιστική απομείωση. Δηλαδή απομείωση η οποία πρέπει να επέλθει εντός των ρεαλιστικών – υπαρκτών δυνατοτήτων στην παρούσα συγκυρία και με τον υπάρχοντα συσχετισμό δυνάμεων σε διεθνές επίπεδο. Νομίζω ότι αυτό αποτελεί εκ των ων ουκ ανευ για να καταστεί η ελληνική οικονομία βιώσιμη και ικανή να αναπτυχθεί εκ νέου. Αυτό αποτελεί αναγκαία συνθήκη αλλά όχι ικανή. 
Συν Αθηνά και χείρα κίνει.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου