Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Oι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης δεν είναι μειονότητα αλλά κανονικοί πολίτες του Ελληνικού κράτους

Νέα Πολιτική




του Μελέτη Μελετόπουλου*
Η «περιοδεία» (δίκην μπεηλέρμπεη της  Οθωμανικής αυτοκρατορίας) του υιού του Τούρκου προέδρου Ερντογάν στην ελληνική Θράκη, στις 2-4 Μαΐου, πέρασε στα «ψιλά» της επικαιρότητας, λόγω της οριακής διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές.
Ο Ερντογάν τζούνιορ συνοδευόταν από τους ψευδομουφτήδες της Ξάνθης και της Κομοτηνής. Δέχθηκε σε «ακρόαση» εκπροσώπους των Ελλήνων Μουσουλμάνων, παρευρέθηκε σε θρησκευτικές τελετές στον Εχίνο, την Μύκη και τα Φίλια, συνάντησε τον Τούρκο πρόξενο, εκπροσώπους του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ και την χήρα του Αχμέτ Σαδίκ, ενώ στην Ξάνθη συναντήθηκε με μαθητές των ιεροσπουδαστηρίων. Επίσης απηύθυνε χαιρετισμό στην «Ένωση Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», ένα ίδρυμα που στηρίζεται από το τουρκικό προξενείο της πόλης.
Σε ομιλίες του αποκάλεσε τους Θρακιώτες μουσουλμάνους «αδελφούς» και εξέθεσε τον ηγετικό ρόλο που επιθυμεί να διαδραματίσει η Τουρκία στην ευρύτερη περιοχή αλλά και σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο. Αποκάλεσε τους Έλληνες Μουσουλμάνους «ομοεθνείς», δηλώνοντας ότι «όταν χρειαστείτε κάτι θα σας βοηθήσουμε».

Οι Τούρκοι απέτυχαν παταγωδώς να προωθήσουν την «πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», που εμπνεύσθηκε ο καθηγητής, πρώην υπουργός Εξωτερικών και ήδη πρωθυπουργός της Τουρκίας Νταβούτογλου. Διότι οι γειτονικές της Τουρκίας χώρες προφανώς δεν ήταν διατεθειμένες να δεχθούν την νεο-οθωμανική επικυριαρχία και τον φαντασιακό ηγεμονικό ρόλο που η Τουρκία του Ερντογάν επιφυλάσσει για τον εαυτό της. Τελικά, συνέβη το ακριβώς αντίθετο: η Τουρκία κατόρθωσε να διαρρήξει  σοβαρά τις σχέσεις της με τους πάντες.
Έναντι της Ελλάδας, όμως, την οποία θεωρεί ως το μέγα γεωπολιτικό τραύμα και πρόβλημα της ιστορίας της, η Τουρκία απτόητη συνεχίζει την αναθεωρητική της πολιτική, στο Αιγαίο και στην Δυτική Θράκη (προς το παρόν). Στο Αιγαίο, η Τουρκία, με τις συνεχείς παραβάσεις και παραβιάσεις, δεσμεύσεις περιοχών, αμφισβητήσεις ξένων ερευνών, εναέριου προπηλακισμού  Ελλήνων υπουργών Αμύνης κλπ., επιχειρεί ένα είδος φινλανδοποίησης στην πράξη και καθεστώτος συγκυριαρχίας, ως προθαλάμου ενσωμάτωσης του Αιγαίου στην δική της σφαίρα κυριαρχίας.
Στην Δυτική Θράκη, η Άγκυρα στην ουσία προωθεί ένα πρόγραμμα de facto ενσωμάτωσης της περιοχής στους τουρκικούς θεσμούς, με επίκεντρο το τουρκικό προξενείο, και μία σειρά μειονοτικών πολιτικών κομμάτων, συλλόγων, θρησκευτικών μηχανισμών, σχολείων, ιδρυμάτων, τραπεζών και διάφορες δραστηριότητες όπως επισκέψεις στην Τουρκία, εκπαιδευτικά προγράμματα, υποτροφίες.
Κατά τακτικά διαστήματα, κάποιος Τούρκος επίσημος επισκέπτεται την Δυτική Θράκη με ύφος επιθεωρητού και τιμητή του «καταπιεστικού» ελληνικού κρατικού μηχανισμού. Μπορεί κανείς να φανταστεί τους μεσοπρόθεσμους ή και βραχυπρόθεσμους σχεδιασμούς της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής (πάντως, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, δεν θα περιμένουν πολύ ακόμα).
Τα αδύνατα σημεία της τουρκικής πολιτικής στην Θράκη είναι α. το γεγονός ότι οι Μουσουλμάνοι δεν είναι Τούρκοι, αλλά ως επί το πλείστον Πομάκοι και Ρομά, β. ότι και η Συνθήκη της Λωζάννης τους χαρακτηρίζει θρησκευτική και όχι εθνοτική μειονότητα και γ. ότι πάντως οι μουσουλμάνοι στους δύο νομούς Ξάνθης και Κομοτηνής αποτελούν μειοψηφία έναντι του χριστιανικού πληθυσμού.
Το τουρκικό προξενείο, όμως, δημιούργησε με την πολυσχιδή του δραστηριότητα μία οπτική απάτη τουρκοποίησης της περιοχής, με την διττή πολιτική του «μαστίγιου» και του «καρότου», «μαστίγιο» στους μη προσχωρούντες στην επιρροή του προξενείου  ως «μειοδότες» και «καρότο» στους προσχωρούντες, ήτοι διάφορα απτά υλικά οφέλη.
Η πολιτική του ελληνικού κράτους (όταν τέλος πάντων υπάρξει κάποια οργανωμένη πολιτική χωρίς φοβικά σύνδρομα και αμυντικά αντανακλαστικά έναντι της Τουρκίας) πρέπει να κινηθεί στους εξής άξονες: α. την βασική αρχή ότι οι Μουσουλμάνοι της Θράκης και όλης της Ελλάδας είναι Έλληνες υπήκοοι με τα πλήρη δικαιώματα και υποχρεώσεις όλων των Ελλήνων υπηκόων, β. ότι τα προβλήματα των Ελλήνων Μουσουλμάνων είναι εσωτερικό ζήτημα του ελληνικού κράτους και όχι διμερές ελληνοτουρκικό ζήτημα, γ. ότι οι Μουσουλμάνοι έχουν ακέραια τα δικαιώματά τους πχ. να διδάσκονται πομακική ή τουρκική γλώσσα αλλά από Έλληνες τουρκομαθείς και όχι Τούρκους δασκάλους και ασφαλώς από εγχειρίδια του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Παιδείας και όχι εισαγόμενα τουρκικά, δ. ότι δεν νοούνται τουρκικοί εθνικιστικοί εορτασμοί εντός της ελληνικής επικρατείας, ε. ότι όποιος μουσουλμάνος της ελληνικής Θράκης επιθυμεί, μπορεί άνετα να μετοικήσει στην Τουρκία και να αλλάξει και υπηκοότητα, ζ. ότι το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή καταργείται πάραυτα ως κέντρο υπονομευτικής δραστηριότητας και διάβρωσης της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας.
Ταυτόχρονα, καλό θα ήταν το Ελληνικό κράτος να μεταφέρει κάποιες σημαντικές υπηρεσίες στην Θράκη, να δώσει χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή στην περιοχή και αύξηση 30% στους συνταξιούχους που θα επιλέξουν να ζήσουν εκεί.
Αυτά όσο είναι καιρός.
* Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου