Το Ποντίκι
Ένα εναλλακτικό σενάριο που θα μπορούσε να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση σε περίπτωση που δεν έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές εξετάζει ο δημοσιογράφος του Reuters, Ούγκο Ντίξον.
Στο κυριακάτικο φύλο των Financial Times, υπό τον τίτλο "κατανοώντας τις επιλογές της Ελλάδας", ο Ντίξον εξετάζει τι θα μπορούσε να συμβεί αν η ελληνική κυβέρνηση έπαιρνε την απόφαση να προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών. Ο ίδιος συμπεραίνει ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν χειρότερο από μια συμφωνία με τους δανειστές.
Γράφει ο Ούγκο Ντίξον:
«Όταν ο κ. Τσίπρας ανέλαβε καθήκοντα τον Ιανουάριο, πίστευε ότι θα μπορούσε να απαιτήσει περισσότερα δανεικά από τους πιστωτές καθώς και μια ασφαλή ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, χωρίς να αναγκαστεί να εφαρμόσει σοβαρές μεταρρυθμίσεις.
Επρόκειτο για μία ανεδαφική προσέγγιση.
Η κυβέρνηση επίσης δεν υπολόγισε πόσο πολύ θα επλήγετο η ελληνική οικονομία μετά από μήνες πολιτικής αβεβαιότητας και κρίσης ρευστότητας, γεγονός που κάνει πολύ πιο δύσκολο για την κυβέρνηση να τα βγάλει πέρα.
Παρά το γεγονός ότι οι πιστωτές χαμήλωσαν το όριο του πρωτογενούς πλεονάσματος για αυτό το έτος, η κυβέρνηση θα πρέπει να επιβάλει περισσότερα μέτρα λιτότητας, γεγονός που θα πλήξει ακόμα περισσότερο την οικονομία.
Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας είναι ασφυκτική. Πρέπει να αποπληρώσει στο ΔΝΤ 750 εκατ. ευρώ την Τρίτη, και άλλο 1,5 δις τον Ιούνιο.
Ο κ. Τσίπρας ελπίζει ότι θα καταφέρει να πείσει τους πιστωτές της ευρωζώνης να δανείσουν στην Ελλάδα κάποια μετρητά μέσα στις επόμενες εβδομάδες, για να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο χρεοκοπίας. Αλλά αυτό θα καταστεί δυνατό μόνο αν ο πρωθυπουργός απαλείψει τις κόκκινες γραμμές του σε θέματα όπως οι συντάξεις, τα εργασιακά και ο ΦΠΑ.
Ακόμα όμως και αν η Αθήνα καταφέρει να αποφύγει άνεση κατάρρευση λόγω έλλειψης ρευστότητας, θα πρέπει να παλέψει για μια συμφωνία μακράς πνοής. Οι διαπραγματεύσεις για αυτό το ζήτημα έχει προγραμματιστεί να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του Ιούνη, όμως δεν θα αρχίσουν μέχρι να καταλήξουν οι όροι της τρέχουσας συμφωνίας.
Δεν πρόκειται απλώς για ζήτημα χρόνου. Πρόκειται για ζήτημα χρημάτων.
Δοσμένης της επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, το επόμενο πακέτο θα χρειαστεί να είναι μεγαλύτερο απ’ ότι υπολογιζόταν αρχικά – ενδεχομένως να αγγίξει τα 50 δις», κάτι που κατά τον αρθογράφο «θα είναι δύσκολο να αποδεχτούν τα άλλα κράτη μέλη της ευρωζώνης».
«Με δεδομένη την τόσο ζοφερή κατάσταση, είναι σημαντικό να εξεταστούν οι εναλλακτικές. Δύο είναι αυτές: Στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ, ή στάση πληρωμών και παραμονή στο ενιαίο νόμισμα.
Η τελευταία θα αποτελεί την λιγότερο αρνητική επιλογή, που όμως θα απέχει πολύ από το να μπορεί να θεωρηθεί θετική. Για να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά, η κυβέρνηση θα πρέπει να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, καθώς ενδεχόμενη αθέτηση πληρωμών θα τις καταστήσει αφερέγγυες.
Αν δεν ανακεφαλαιοποιηθούν, η ΕΚΤ θα κόψει την παροχή ρευστότητας, οι τράπεζες θα καταρρεύσουν και ολόκληρη η οικονομία θα συρθεί στην άβυσσο.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Αθήνα δεν πρόκειται να έχει τα απαραίτητα μετρητά για να διασώσει τις τράπεζες και παράλληλα δεν θα μπορεί να δανειστεί χρήματα από το εξωτερικό. Η μόνη λύση τότε θα είναι να «δανειστεί» από τους καταθέτες, μετατρέποντας ένα μέρος των καταθέσεών τους σε νέες τραπεζικές μετοχές.
Παρ’ ότι οι τράπεζες δεν είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στην κυβέρνηση, θα χρειαστεί επίσης να ανακεφαλαιοποιηθούν, δεδομένου του γεγονότος ότι τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα δεν θα εξυπηρετούνται.
Αν η Αθήνα προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών, θα πρέπει να ζήσει με ότι αυτό συνεπάγεται. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν θα πρέπει πια να ψάχνει για μετρητά για να εξοφλήσει τους πιστωτές, θα πρέπει ακόμα να περικόψει μισθούς και συντάξεις γιατί τα έσοδα από την φορολογία θα εξανεμιστούν λόγω της κατάστασης της οικονομίας.
Κάποιοι αναλυτές, συμπεριλαμβανομένου του Μάρτιν Γουλφ των FT, θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις χρησιμοποιώντας υποσχετικές. Πρόκειται για μια κακή ιδέα γιατί, ότι κι αν πει η κυβέρνηση, οι Έλληνες θα θεωρήσουν τις υποσχετικές ως προάγγελο της εισαγωγής δραχμής που θα οδηγήσει σε υποτίμησή τους.
Τα έσοδα από τη φορολογία θα κατερρεύσουν, εν μέρει λόγω της συρρίκνωσης της οικονομίας και εν μέρει επειδή οι πολίτες θα αποφύγουν να πληρώσουν φόρους σε ευρώ, αν θεωρούν ότι η δραχμή βρίσκεται «στη γωνία».
Οπότε η κυβέρνηση θα πρέπει να εκδώσει ακόμα περισσότερες υποσχετικές, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο μέσω του οποίο η έξοδος από το ευρώ θα μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Ούτε αυτή όμως είναι μια καλή επιλογή. Πέραν του γεγονότος ότι οι Έλληνες δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα, η μετάβαση στη δραχμή θα μοιάζει με εφιάλτη. Και μόλις εισαχθεί η δραχμή, λίγες είναι οι πιθανότητες η κυβέρνηση να σχεδιάσει μια υπεύθυνη οικονομική πολιτική. Πιθανότατα θα τυπώσει χρήματα, τροφοδοτώντας ένα σπιράλ πληθωρισμού και αποπληθωρισμού.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου