Ρεμπελοκρατία

Βλέπω Πιτσιρίκο ότι άναψε η κουβέντα για το τι κόσμο θέλουμε. Θα ήθελα να καταθέσω και τη δική μου άποψη. Είναι λίγο σκληρά ρεαλιστική, άλλα αυτό δε σημαίνει ότι είναι και απαισιόδοξη.

Ας ξεκινήσω με δύο δεδομένα. Δεδομένο πρώτο: Ο κόσμος σε γενικές γραμμές δεν γουστάρει να ξεβολεύεται.

Δεδομένο δεύτερο: Η ανεργία παγκόσμια θα συνεχίσει να αυξάνεται, γιατί δε θα μπορούμε για πολλά χρόνια να δημιουργούμε άχρηστες δουλειές. Συν τοις άλλοις, η τεχνολογία θα συνεχίσει να αντικαθιστά την εργασία που κάνουν οι άνθρωποι.

Κι αυτό δεν είναι κακό. Δεν βρίσκω λογική στο να σκάβουν τριάντα άνθρωποι ένα χωράφι, αν αυτό μπορεί να το κάνει μια μηχανή, μόνο και μόνο για να υπάρχουν δουλειές.

Το να αντιπροτείνεις στον καπιταλισμό θεωρητικά μοντέλα που αναπτύχθηκαν πριν από 150 χρόνια, το βρίσκω θλιβερό. Οπότε τι;

Είναι απλό. Ξεφορτωνόμενοι το καπιταλιστικό μοντέλο και τη λογική της ανταλλαγής -και προφανώς του χρήματος- θα πρέπει να κάνουμε μια παραδοχή. Ότι δεν χρειαζόμαστε όλοι για να λειτουργήσει αυτός ο κόσμος!

Οπότε, μπορούν να απασχολούνται λίγοι για να φέρουν σε πέρας τα όσα χρειάζονται για την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας, και οι υπόλοιποι μπορούν να συνεχίσουν να πίνουν αμέριμνοι τον φρέντο τους!

Βγάζοντας το χρήμα από τη μέση, ξεφορτώνεσαι ένα σωρό «δουλειές». Δεν θες τραπεζίτες, οικονομολόγους, λογιστές, μάνατζερς, διαφημιστές, κι ένα σωρό άλλα επαγγέλματα που έχουμε επινοήσει για να υπάρχουν δουλειές.

Ουσιαστικά, για να λειτουργήσει μια κοινωνία χρειάζεσαι ανθρώπους να παράγουν την τροφή, δασκάλους, γιατρούς, επιστήμονες και τεχνίτες που θα φτιάξουν τις μηχανές που θα σχεδιάζουν οι επιστήμονες.

Ούτε δύο στους δέκα δεν είναι αυτοί. Οι υπόλοιποι μπορούν να κάθονται!

Και πώς θα διαλεχτούν αυτοί οι δύο; Προφανώς, θα προσφέρει όποιος θέλει σε όποιον τομέα θέλει. Και θα υπάρχει και υπερπροσφορά, γιατί πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να κάθεται και να μην κάνει τίποτα. Θέλει να το κάνει αυτό στις παρούσες συνθήκες, γιατί είναι κουρασμένος. Ξεκούραστος θα βαρεθεί.

Μπορεί να μοιάζει ουτοπικό όλο αυτό, αλλά είναι πολύ πιο εύκολη η μετάβαση σε αυτό από τη σημερινή μορφή, παρά να περιμένουμε να αποκτήσει ο κόσμος ταξική συνείδηση, ή να επανεκτιμήσει τη δύναμη του συνδικαλισμού.

Πιτσιρίκο, καλώς ήρθες στη Ρεμπελοκρατία

Γ.

(Αγαπητέ φίλε, αυτό που χρειάζεται είναι μια αυτορύθμιση όλου του πλανήτη. Ίσως, γίνεται αυτή η αυτορύθμιση, αλλά εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε ξεκάθαρα. Είναι και το υπάρχον σύστημα της οικονομίας της αγοράς που αντιστέκεται στην αυτορύθμιση. Γράφω συνέχεια επί χρόνια πως η εποχή της εργασίας -όπως την ξέραμε- έχει τελειώσει. Δεν χρειάζονται τόσοι εργαζόμενοι πια και το βλέπουμε όλοι. Κι αφού δεν χρειάζονται, το σύστημα πρέπει να αλλάξει. Θα ζήσουμε σαν χίπηδες. Διάβασμα, φιλοσοφικές συζητήσεις, κολύμπι, ηδονές κλπ. Έγραφα πριν από τρία χρόνια: «Περισσεύετε». Και έλεγα και πώς θα γίνει αυτό: «Επιδόματα για όλους». Τουλάχιστον, μέχρι να απαλλαγούμε οριστικά από το χρήμα. Να είστε καλά.)

pitsirikos.net