Οι επόμενες βδομάδες

Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, η Ελληνική πολιτεία έχει να εξοφλήσει ομόλογα αξίας 13.5 περίπου δις ευρώ. Φυσικά, τα χρήματα για την αποπληρωμή τους δεν μπορεί να βρεθούν παρά μόνο μέσα από μια νέα δανειακή σύμβαση. Ή, αλλιώς, δεν θα βρεθούν καθόλου.

Αυτή την στιγμή, ουσιαστικά η διαπραγμάτευση αφορά το επόμενο δάνειο, το οποίο υποχρεωτικά θα πρέπει να υπογραφεί μέχρι τα τέλη του Μάη και ως εκ τούτου η όποια ενδιάμεση συμφωνία το πολύ-πολύ να μετατοπίσει την απόφαση για την υπογραφή ενός καινούργιου μνημονίου στα τέλη του Ιούνη. Και αυτό είναι το εξαιρετικά αισιόδοξο σενάριο.

Ξετυλίγοντας λοιπόν το κουβάρι του εξωτερικού δανεισμού μετά από την χρεοκοπία της χώρας μας στις αρχές του 2010, διαπιστώνει εύκολα κανείς ότι η Ελλάδα ούτε μπορεί να αποπληρώσει το χρέος της που φτάνει τα 320 δις και το 175% του ΑΕΠ, ούτε έχει την «πολυτέλεια» να ξοδεύει τα ποσά που σήμερα δαπανά για την εξυπηρέτηση του.

Το τελευταίο, για όποιον δεν είναι μουτζαχεντίν νeο-φιλελές και δοσίλογος, είναι απολύτως προφανές για μια οικονομία που έχει υποστεί μείωση του ΑΕΠ της κατά 25% μέσα σε μία 5ετία και βρίσκεται αντιμέτωπη με ανεργία +25%.

Η κυβέρνηση λοιπόν πολύ σύντομα θα πρέπει να σταματήσει το κρυφτούλι και θα βρεθεί μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα είτε το θέλει είτε όχι.

Η Ελλάδα θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην υπογραφή ενός ατιμωτικού και σκληρού μνημονίου που σε γενικές γραμμές θα συνεχίσει τις ίδιες πολιτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι τώρα, είτε θα επιλέξει την ρήξη, την μονομερή διαγραφή του χρέους και την επιστροφή στον εθνικό μας νόμισμα.

Τα όσα γράφονται τις τελευταίες βδομάδες σχετικά με την πιθανή λειτουργία «διπλού» νομίσματος ή την εντός του ευρώ χρεοκοπία συνιστούν το χειρότερο δυνατό σενάριο για την χώρα μας.

Κατ’ εμέ, οι νέο-αποικιοκράτες της ΕΕ θα προτιμούσαν είτε την υπογραφή ενός παρόμοιου με τα προηγούμενα μνημονίου, είτε την χρεοκοπία της Ελλάδας εντός του ευρώ επειδή το τελευταίο θα τους επέτρεπε τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο κάθε πολιτικής καθώς και κάθε οικονομικής δραστηριότητας στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Υπάρχει όμως -τουλάχιστον μέχρι τώρα- ένα πρόβλημα για τα σχέδια τους που δεν είναι άλλο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Παρά τις υπαναχωρήσεις σε κομβικά σημεία του προγράμματος της, η κυβέρνηση εξακολουθεί να μάχεται.

Αυτό είναι το μόνο που γνωρίζουμε αυτή την στιγμή· αν δεν διαπραγματεύονταν και δεν έθετε κάποιες κόκκινες γραμμές η συμφωνία θα είχε υπογραφεί ήδη και χρήματα θα έρρεαν προς την «πελατεία» του κυβερνητικού κόμματος.

Για τα όσα, όμως, αφορούν την ουσία της διαπραγμάτευσης έχουμε μαύρα μεσάνυχτα, αφού δεν ενημερωνόμαστε απευθείας από την κυβέρνηση αλλά διαμέσου των λαμόγιων που φορούν την προβιά του δημοσιογράφου.

Το πώς θα διαπραγματευτείς βέβαια εξαρτάται από δύο κυρίως ζητήματα.

Το πρώτο έχει να κάνει με το αν πιστεύεις ή όχι πως η Γερμανία έχει λόγους να υποχωρήσει.

Το δεύτερο έχει να κάνει με το πιστεύεις πως πρέπει να συμβεί με την ίδια σου την χώρα.

Στο πρώτο ερώτημα την απάντηση την δίνουν οι αριθμοί. Σήμερα το χρέος της Ιταλίας φτάνει το 136% του ΑΕΠ της χώρας και τα 2.13 τρις ευρώ. Της Γαλλίας το 98% του ΑΕΠ και τα 2 τρις ευρώ.

Είναι λοιπόν προφανές ότι δεν την συμφέρει την Γερμανική Ευρώπη η ανεξέλεγκτη κατάρρευση της Ελλάδας.

Φλερτάρουν, όμως, πολύ με την ιδέα της ελεγχόμενης και εντός του ευρώ νέας χρεοκοπίας της χώρας μας.

Στο δεύτερο ερώτημα την απάντηση την δίνει δυστυχώς η ίδια η ζωή. Δεν ξέρουμε ούτε τι μας γίνεται, ούτε τι θέλουμε.

Γενικά, η πολιτική ηγεσία του τόπου συμπεριφέρεται σαν τον ηλίθιο σκύλο Ραταπλάν. Οι Ευρωπαίοι «εταίροι» σχεδιάζουν για εμάς ένα μέλλον Βουλγαρίας και ο Ελληνικός λαός με την ηγεσία του θεωρεί ότι τα πάντα είναι θέμα ποιότητας της διαπραγμάτευσης! Την στιγμή που εκείνο που περισσότερο λείπει είναι το θάρρος για μια γενναία ρήξη.

Από τα παραπάνω, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα πως θα έχουμε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις μέσα στο καλοκαίρι, ιδίως αν ο Τσίπρας αποφασίσει να συμβιβαστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η καινούργια συμφωνία δεν περνά από την Βουλή παρά μονάχα με τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, ίσως και τμήματος της ΝΔ που επιθυμεί να ξεμπερδεύει με τον Σαμαρά το συντομότερο δυνατό.

Το επόμενο βήμα θα μπορούσε να είναι είτε η δημιουργία μιας ακόμα κυβέρνησης δοσίλογων, είτε η άμεση μονή (εκλογές για νέα Βουλή) ή διπλή (εκλογές και δημοψήφισμα) προσφυγή στις κάλπες.

Λογικά, τα τελευταία καμώματα της κυβέρνησης – και κυρίως οι απανωτές δημόσιες τοποθετήσεις του Λαφαζάνη – με κάνουν να πιστεύω ότι έχει σχεδόν ληφθεί η απόφαση του επώδυνου συμβιβασμού και η κουβέντα με τους «εταίρους» έχει πια επικεντρωθεί στον τρόπο με τον οποίο θα πακετάρουν τα νέα μέτρα.

Μακάρι να κάνω λάθος. Μακάρι να διαψευστώ και να αλλάξουν όλα, έστω και την τελευταία στιγμή.

Ούτως ή άλλως, η ώρα της κρίσης και τον αποφάσεων είναι πάρα πολύ κοντά.

Φιλιά πολλά από την Εσπερία, Ηλίας

Υ.Γ.1 Εδώ στην Βρετανία, όλες οι φυλλάδες κυκλοφορούν σήμερα με πρωτοσέλιδο -τραπεζομάντηλο!- την φάτσα του μωρού. Λέγεται ότι η μικρή πριγκίπισσα μίλησε και είπε πως θα σώσει την Ελλάδα, όταν κάποτε γίνει βασίλισσα. Το τελευταίο μοιάζει πολύ δύσκολο. Είναι, βλέπεις τέταρτη, στην σειρά της διαδοχής. Εκτός κι αν το όνομα που θα δώσουν στην μικρή είναι το Λουκρητία! Τρελή απόδοση!
-Lucretia!
-Yes daddy!
-Tea doesn’t taste good.

(Αγαπητέ Ηλία, Κυριακή κοντή γιορτή. Θα τα ξέρουμε όλα σύντομα. Αν κρίνω από το γεγονός πως, όσοι κάτοικοι της Αθήνας δεν έφυγαν για τριήμερο, πήγαν για ψώνια, δεν υπάρχει και μεγάλο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις. Μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας έχει βρει τον τρόπο να τα φέρνει βόλτα, μετά από πέντε χρόνια χρεοκοπία και μνημόνια, ενώ είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν. Μεταξύ Ιουνίου και Αυγούστου, που το ελληνικό κράτος έχει να ξοφλήσει κάμποσα δισεκατομμύρια ευρώ, εγώ δεν έχω να ξοφλήσω τίποτα γιατί δεν χρωστάω σε κανέναν, οπότε, αν είμαι καλά στην υγεία μου, λέω να κάνω 90 διπλά μπάνια. Βέβαια, αν η κυβέρνηση πάει σε ρήξη, ακυρώνω τα μπάνια και είμαι πρόθυμος να δουλέψω σε κιμπούτζ. Το βασιλικό μωρό, ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε η είδηση της γέννας, και οι Βρετανοί που περίμεναν έξω από το νοσοκομείο, με κάνουν να σκέφτομαι πως αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ. Υπάρχουν στον 21ο αιώνα εκατομμύρια άνθρωποι που γουστάρουν βασιλιάδες και Πάπες. Τι να πεις; Εθελόδουλοι και μικρονοϊκοί. Μακριά από εμάς. Να είσαι καλά, Ηλία.)

pitsirikos.net