Είναι πάγια πρακτική της
αριστεράς να χαρακτηρίζει τις πολιτικές που εφαρμόζονται από τις ελληνικές
κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας ως φιλελεύθερες ή νέο φιλελεύθερες. Τι
είναι όμως ο φιλελευθερισμός; Εφαρμόζεται στην Ελλάδα;
Ο φιλελευθερισμός είναι η
πολιτική και οικονομική ιδεολογία που θέτει την ελευθερία του ανθρώπου ως
υπέρτατο αγαθό. Πάνω από την ισότητα. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να
αναπτύξει τη δραστηριότητά του με όποιο τρόπο επιθυμεί. Τα εμπόδια στην
πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του θα πρέπει να είναι τα ελάχιστα
δυνατά. Η προσδοκία είναι ότι δίνοντας προτεραιότητα στην ελευθερία, η ισότητα
θα ακολουθήσει από μόνη της. Αντίθετα δίνοντας προτεραιότητα στην ισότητα σε
βάρος της ελευθερίας χάνονται και οι δύο.
Η επιδίωξη της ισότητας καταπατεί
τα ατομικά δικαιώματα και καταπνίγει τη δημιουργική πρωτοβουλία του ανθρώπου.
Αποτέλεσμα είναι να απαλείφεται το κίνητρο για καινοτομία και η ανθρώπινη
κοινωνία να μένει στάσιμη.
Στο οικονομικό σκέλος οι
φιλελευθερισμός είναι υπέρ της όσο το δυνατόν μικρότερης συμμετοχής του κράτους
στην οικονομική ζωή. Οι υπηρεσίες που παρέχει το κράτος, καθώς και οι
παρεμβάσεις του στη λειτουργία της οικονομίας περιορίζονται στο ελάχιστο. Το
κόστος χρηματοδότησης ενός τέτοιου κράτους περιορίζεται στο ελάχιστο και η
φορολογική επιβάρυνση των πολιτών είναι αντίστοιχα πάρα πολύ μικρή. Η ανάπτυξη
επιχειρηματικής δραστηριότητας είναι εξαιρετικά εύκολη και αυτό δίνει τη
δυνατότητα δημιουργίας μεγάλου πλούτου, ο οποίος διαχέεται σε όλα τα μέλη της
κοινωνίας.
Χωρίς να εξετάσουμε αν αυτό είναι
σωστό και επωφελές ας ρίξουμε μια ματιά στην κατάσταση στην Ελλάδα. Η
φορολογική επιβάρυνση διαμορφώνεται στο μέγιστο δυνατό. Το κράτος είναι παρόν
σε κάθε τομέα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής ρυθμίζοντας σχεδόν τα πάντα,
από τις αμοιβές πολλών επαγγελματιών μέχρι το ωράριο των καταστημάτων και ποιος
μπορεί να πουλάει βρεφικό γάλα. Ακόμα και η γενική συλλογική σύμβαση εργασίας,
μια συμφωνία μεταξύ δύο ιδιωτών επικυρώνεται με νόμο, ενώ γίνεται συζήτηση
κατάργησης των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο αυτών ιδιωτών (εκπρόσωποι
εργοδοτών και εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα) και καθορισμού του βασικότερου
αντικειμένου αυτής της διαπραγμάτευσης, του κατωτάτου μισθού, από το κράτος.
Η δυνατότητα ανάπτυξης επιχειρηματικής
δραστηριότητας περιορίζεται σημαντικά. Τα πράγματα ήταν έτσι για πολλά χρόνια,
αλλά την τελευταία τριετία τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα χειρότερα. Η φορολογία
αυξάνει συνεχώς καθιστώντας την ανάπτυξη νέας οικονομικής δραστηριότητας σχεδόν
απαγορευτικής. Η επιχειρηματικότητα αποθαρρύνεται με κάθε τρόπο. Ακόμα και οι
διαδικασίες fast track που προβλέπονται για τη διευκόλυνση επιχειρηματικών
σχεδίων απευθύνονται μόνο σε μεγαλοεπενδυτές, οι οποίοι θα συστήσουν τις
εταιρείες τους με αποικιακούς όρους. Το δημιουργικό δυναμικό της πλειοψηφίας
των Ελλήνων παραμένει φυλακισμένο.
Ο οικονομικός φιλελευθερισμός
ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα ούτε ο κοινωνικός, ούτε ο
πολιτικός φιλελευθερισμός έχουν εφαρμοστεί ποτέ.
Τα κόμματα που έχουν ασκήσει
εξουσία και αυτοαποκαλούνται φιλελεύθερα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να το
κάνουν, ενώ όσα κατηγορούν την εκάστοτε κυβέρνηση για φιλελεύθερες πρακτικές
μάλλον δε γνωρίζουν τι είναι ο φιλελευθερισμός. Στην Ελλάδα πρέπει να αποφασίσουμε
τι θέλουμε. Λιγότερους φόρους και λιγότερο κράτος, ή περισσότερους φόρους και
περισσότερο κράτος.
Δυστυχώς η κατεύθυνση στην Ελλάδα
είναι περισσότεροι φόροι και λιγότερο κράτος. Μια επιλογή που απογοητεύει τους
πάντες. Τους επιχειρηματίες που αντιμετωπίζουν μεγάλη φορολογική και ρυθμιστική
επιβάρυνση για την ανάπτυξη της δραστηριότητας τους και τους μισθωτούς, που δεν
απολαμβάνουν τις υπηρεσίες που δικαιούνται βάσει των εισφορών τους.
Ακόμα και ο υπουργός οικονομικών
παραπονιέται από τη μια ότι οι τιμές δεν πέφτουν επειδή ο ανταγωνισμός δε
λειτουργεί ικανοποιητικά και από την άλλη αντιδράει αυξάνοντας υπέρμετρα τη
φορολόγηση. Επιστήμονας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου