Ο μιθριδατισμός και η νάρκωση της ελληνικής κοινωνίας ΜΕΡΟΣ Β’

kontranews

Του Γιώργου Βάμβουκα

Στο χθεσινό άρθρο ασχοληθήκαμε με τους παράγοντες που προκαλούν τον μιθριδατισμό και την αποχαύνωση της ελληνικής κοινωνίας, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη ιστορική περίοδο για τον τόπο, που στην κυριολεξία αφανίζονται νοικοκυριά και επιχειρήσεις και το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος συνθλίβει τον παραγωγικό ιστό της εθνικής μας οικονομίας. Ο πρώτος παράγοντας που προκαλεί τον μιθριδατισμό της ελληνικής κοινωνίας και αναλύσαμε στη χθεσινή επιφυλλίδα μας, σχετίζεται με τους μηχανισμούς διακυβέρνησης της χώρας από το δικομματικό καθεστώς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κατά την περίοδο 2011-2014.

Ένας άλλος παράγοντας που άμεσα σχετίζεται με τον πρώτο, είναι η πανίσχυρη δικομματική νομενκλατούρα που διαμορφώθηκε στην ελληνική κοινωνία κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης. Αν και μετά τη μεταπολίτευση, οι πολίτες για σαράντα περίπου χρόνια ήταν χωρισμένοι σε γαλάζιους και πράσινους ή επί το λαϊκότερο σε γαλάζια και πράσινα καφενεία, εντούτοις υπήρχε και βέβαια εξακολουθεί να υπάρχει, μια κάστα ατόμων με μασονική οργανωτική σύνθεση, που ελέγχει και κατέχει το σύνολο των σημαντικών πόστων του κρατικού-τραπεζικού μηχανισμού. Αλογοσκούφιδες, Ξαφάδες, Στουρνάρες, Χαρδουβέλιδες, Χριστοδουλάκιδες και σια, συναποτελούν μασονική στοά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έχοντας μπάρμπα στην Κορώνη τον ξένο παράγοντα και βασικά τις ΗΠΑ. 

Το κυριότερο παρακλάδι της μασονικής στοάς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ βρίσκεται στα πανεπιστήμια. Το ιερατείο της μεγάλης στοάς εδρεύει στους πανεπιστημιακούς χώρους. Η περίπτωση του νόμου Άννας Διαμαντοπούλου (4009/2011) είναι άκρως διδακτική. Αυτοί που επινόησαν το νόμο Διαμαντοπούλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση είχαν σατανικά ένστικτα. Με το νόμο Διαμαντοπούλου η δικομματική μασονία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ άλωσε στην κυριολεξία τα τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα, μετατρέποντας τους πανεπιστημιακούς χώρους σε τσιφλίκι τους. Εκτοπίζοντας όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας (φοιτητές, διοικητικούς υπαλλήλους, κ.λπ.) από τα όργανα διοίκησης των πανεπιστημίων, κατάφεραν να απονευρώσουν την ελληνική νεολαία και κατά προέκταση να αδρανοποιήσουν το σύνολο της κοινωνίας. Πού είναι η παλλόμενη από μαχητικότητα και ενθουσιασμό φοιτητική νεολαία, που κάποτε αποτελούσε την προμετωπίδα των λαϊκών αγώνων; Οι άνεργοι στη χώρα μας ξεπερνούν σήμερα το 1.500.000 άτομα, εκ των οποίων το 65% είναι νέοι ηλικίας μικρότερης των 34 ετών και δεν ακούς τον παραμικρό ψίθυρο ή έστω μια κίνηση διαμαρτυρίας. Ο θρύλος του Σωτήρη Πέτρουλα (1943-1965) αποτελεί πλέον ιστορική ανάμνηση, για να λέγεται ότι κάποτε στη χώρα μας υπήρχε φοιτητικό κίνημα.

Το ρουσφέτι συνιστά έναν άλλο ουσιαστικό παράγοντα, που επιτείνει το φαινόμενο μιθριδατισμού στον ελληνικό πληθυσμό. Το ρουσφέτι, δηλαδή η χαριστική παροχή και η ευνοϊκή εξυπηρέτηση ημετέρων από υπουργούς, βουλευτές και καρεκλοκένταυρους της εξουσίας, έχει πολλές όψεις, όπως διορισμοί, επιλεκτικές μεταθέσεις υπαλλήλων σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες, θαλασσοδάνεια σε φίλα προσκείμενους κομματικούς επιχειρηματίες, φωτογραφικές τροπολογίες στη Βουλή, διαγραφές και ρυθμίσεις αγροτικών δανείων, παροχή κρατικών προμηθειών σε κομματικά εγκάθετους επιχειρηματίες, καταπατήσεις γης, κ.λπ. Με το ρουσφέτι οι κυβερνώντες ελέγχουν συνειδήσεις και άρα αδρανοποιούν διάφορες κοινωνικές ομάδες. Ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες που συμβάλλει στον μιθριδατισμό της ελληνικής κοινωνίας, είναι οι έκνομες παραοικονομικές δραστηριότητες (λαθρεμπόριο, πορνεία, εμπόριο ναρκωτικών, διακίνηση λαθρομεταναστών, εμπόριο όπλων, αρχαιοκαπηλία, κ.λπ.), που αποτελούν τουλάχιστον το 30% του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή, παράνομα εισοδήματα τουλάχιστον 50 δις ευρώ κάθε χρόνο, δεν δηλώνονται στις φορολογικές αρχές, δεν εμφανίζονται στα επίσημα εθνικολογιστικά στοιχεία και άρα δεν  αθροίζονται στο επίσημο ΑΕΠ της χώρας. Στα γρανάζια της άνομης παραοικονομίας δραστηριοποιούνται εκατοντάδες χιλιάδες άτομα, τα οποία όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται αν τα υποζύγια (μισθωτοί, συνταξιούχοι και τίμιες επιχειρήσεις) φέρουν τα κύρια βάρη της φορολογικής πολιτικής και ιδίως της πολιτικής επί της άμεσης φορολογίας, αλλά αμφίβολο είναι αν στις βουλευτικές εκλογές προσέρχονται στις κάλπες για να ψηφίσουν.

Εκτός των ανωτέρω παραγόντων, που προκαλούν την νάρκωση, τον μιθριδατισμό της ελληνικής κοινωνίας στην εποχή των αιμοσταγών μνημονιακών οικονομικών πολιτικών, υπάρχουν και ορισμένοι άλλοι παράγοντες, που λόγω στενότητας χώρου δεν μπορούμε διεξοδικά να σχολιάσουμε. Ωστόσο, αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι η παράλυση του ελληνικού πληθυσμού, δεν οφείλεται σε ψεκασμούς ή στην πλύση εγκεφάλου των πολιτών από τα μίντια, αλλά σε ενδογενείς παράγοντες του κοινωνικοοικονομικού μας συστήματος, τους σημαντικότερους των οποίων αναλύσαμε στη χθεσινή και τη σημερινή επιφυλλίδα μας.