Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Το παιχνίδι με τη λίστα μεταρρυθμίσεων και τα καψώνια των δανειστών

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


(δημοσιεύθηκε στα Επίκαιρα στις 30/4/2015)
Στην τελική ευθεία για την «υποταγή» της ελληνικής κυβέρνησης βρίσκεται ο σχεδιασμός της γερμανικής πλευράς, που καθορίζει και την στάση των υπολοίπων εταίρων και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, τις επόμενες ώρες θα εντείνουν ακόμα περισσότερο τις πιέσεις τους για να το πετύχουν. Θα τα καταφέρουν; Η ελληνική κυβέρνηση τρεις μήνες τώρα, παρά τα λάθη που έχει παραδεχθεί, μάχεται για να μην το πετύχουν.
Τις τελευταίες μέρες ωστόσο, οι δανειστές υπό από τη μπαγκέτα του μαέστρου Β.Σόιμπλε κατάφεραν να απομονώσουν τον έλληνα υπουργό Οικονομικών και να αντιστρέψουν σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Η πραγματικότητα είναι ότι παρά την απειρία και την έλλειψη προετοιμασίας με την οποία όντως εμφανιζόταν αρχικά η ελληνική κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις, είτε με τους τρεις θεσμούς , είτε στο Eurogroup, είτε στο Euroworking group, στη συνέχεια κατέβαλε σκληρές προσπάθειες για να το αλλάξει αυτό και να προσαρμοστεί σε ότι της ζητούσαν.
Η «λίστα μεταρρυθμίσεων» την οποία στην αρχή η κυβέρνηση και το υπουργείο Οικονομικών αρνούνταν να καταρτίσουν και μετά ήταν απλώς 2-3 σελίδες χωρίς συγκεκριμένα και κοστολογημένα μέτρα, έφτασε να αριθμεί πριν από το Πάσχα 26 σελίδες με πολύ συγκεκριμένα στοιχεία και αριθμούς. Οι πληροφορίες λένε ότι μετά το Πάσχα η «λίστα Βαρουφάκη» μεγάλωσε ακόμα περισσότερο, αφού προστέθηκαν κι άλλα μέτρα.

Παρά τη συμμόρφωση της κυβέρνησης και του υπουργού Οικονομικών στις απαιτήσεις των δανειστών για εξειδικευμένη «λίστα μεταρρυθμίσεων» όμως, εκείνοι όχι μόνο δεν υποχώρησαν, αλλά άρχισαν τα «καψώνια». Απαντούσαν ότι η λίστα εξακολουθεί να είναι πολύ γενική και ότι είναι σαν να μην έχουν πάρει καμία λίστα. Έφτασαν μάλιστα να ισχυρίζονται ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ετοιμάσει καν τη λίστα, να αποτρέπουν την εξέταση της από το EWG (Euroworking Group) και κατά συνέπεια να μην μπορεί αυτή να φτάσει ούτε και στο Eurogroup όπου θα λαμβάνονταν οι αποφάσεις για τις οποίες η Ελλάδα καιγόταν. Εκεί, -με τη γερμανική πλευρά να κινεί φανερά ή παρασκηνιακά τα νήματα- ο Γ.Βαρουφάκης εμφανιζόταν ως ο αμελής μαθητής που ερχόταν στο μάθημα χωρίς να έχει κάνει την εργασία του.
Εντωμεταξύ οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει να υπάρχει εχεμύθεια και να μην δημοσιοποιούνται τα ντοκουμέντα της διαπραγμάτευσης, κάτι που ο έλληνας ΥΠΟΙΚ τελευταία τήρησε ευλαβικά, αλλά αυτό φαίνεται πως έχει λειτουργήσει υπέρ της γερμανικής πλευράς που επιδιώκει να τον παρουσιάζει ως «αδιάβαστο» για να τον εκθέτει. Είναι επίσης γεγονός, ότι παρά τη «συμμόρφωση» του Γ.Βαρουφάκη στους κανόνες των Ντάισελμπλουμ και Σόιμπλε, ο έλληνας υπουργός Οικονομικών υπέστη όντως πολιτικό μπούλινγκ, ενώ εκείνος -σύμφωνα με πληροφορίες- ήταν κάτι παραπάνω από ευγενικός με τους συναδέλφους του και δεν είναι καθόλου αλήθεια ότι έδειξε προσβλητική συμπεριφορά απέναντι σε οποιονδήποτε συνάδελφό του. Αντιθέτως, παρά τις προσβολές που εκείνος δεχόταν, δεν αντέδρασε ποτέ σαν «καουμπόι» . Η όποια «ατίθαση» συμπεριφορά από πλευράς του (κι αυτό με την έννοια ότι δεν εργαζόταν με τον τρόπο των υπολοίπων) ήταν μόνο στην αρχή, στις πρώτες συνεδριάσεις και αυτό άλλαξε γρήγορα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, για την γερμανική πλευρά , όσο κι αν ξένιζε η αντισυμβατική συμπεριφορά του, δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστικά θέμα προσωπικής και σοβαρής ενόχλησης για τον Γ. Βαρουφάκη. Το πρόβλημα για τη γερμανική κυβέρνηση ήταν συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την οποία έπρεπε να υποτάξει και η στοχοποίηση του Βαρουφάκη χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό αυτό και για να την εκθέσει.
Τη γερμανική κυβέρνηση ωστόσο, δεν την ενδιέφεραν ποτέ τα πρόσωπα, αλλά οι πολιτικές και η ουσία. Όποιο πρόσωπο και να μπει στη θέση του Γ.Βαρουφάκη, αν δεν παραβιάσει τις κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα γίνει ποτέ αρεστό στη Γερμανία.
Η γερμανική κυβέρνηση και οι δανειστές σκοπίμως πέταξαν τη μπάλα στην εξέδρα. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση εμπλούτιζε σταδιακά τη λίστα μεταρρυθμίσεων, όπως της είχαν ζητήσει, εκείνοι αρνούνταν ακόμα και να τη συζητήσουν μαζί της, κάνοντας σαν να μην υπήρχε. «Θα μπορούσαν να τη χαρακτηρίσουν ανεπαρκή, να χαρακτηρίσουν τα μέτρα ουτοπικά, να πουν ότι αυτά δεν γίνονται.
«Εκείνοι όμως, εμφάνιζαν την Ελλάδα να έρχεται με λευκή κόλλα», αναφέρει γερμανός δημοσιογράφος που παρακολουθεί τις διαπραγματεύσεις.
«Μπλόκαραν την ελληνική πλευρά, ώστε να μην πάει τη λίστα στο EWG και έλεγαν -μέσω διαρροών- ότι η αυτή δεν ήταν έτοιμη ή ότι οι Έλληνες δεν τους έφεραν τίποτα». Αυτό το παιχνίδι ξεκίνησε να παίζεται από την επομένη της 20ης Φλεβάρη, με τον Σόιμπλε να μην βιάζεται καθόλου, απλά να περιμένει, πεισμένος ότι ο χρόνος θα λειτουργούσε υπέρ του.
Κάπως έτσι, δεν επέτρεψαν καν μέχρι τώρα να ξεκινήσει η συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις επί της ουσίας. Παρουσιάζονται μάλιστα σαν να έχουν και «ηθική υπεροχή», αφού οι Έλληνες είναι οι «κακοί» που αρνούνται να πάρουν μέτρα και να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Το σχέδιο τους , που μόλις πρόσφατα άρχισε να αντιλαμβάνεται το Μαξίμου, ήταν να μπλοκάρει η διαδικασία και ταυτόχρονα να μπει σε εφαρμογή η επικοινωνιακή τακτική απομόνωσης της Ελλάδας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο παρουσίασαν και το άδειασμα του Γ.Βαρουφάκη, το οποίο υπερπρόβαλλαν ως απόδειξη πως είχαν δίκιο ότι η ελληνική πλευρά έφταιγε.
Έτσι κι αλλιώς η γερμανική κυβέρνηση εκτιμά ότι έχει καταφέρει να στριμώξει εξαρχής αρκετά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτή σταμάτησε να μιλάει για διαγραφή του χρέους και αποδέχθηκε το πλεόνασμα (που ήταν αντίθετο με το πρόγραμμα της) έστω κι αν αυτό κατέβει σε μικρότερα νούμερα.
Απέναντι στην παγίδα των Γερμανών το μέγαρο Μαξίμου αποφάσισε την περασμένη Κυριακή φυγή προς τα εμπρός με το νομοσχέδιο «σκούπα» που θα φέρει όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις στη Βουλή, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν! Η ελπίδα της είναι ότι ψηφίζοντας τα μέτρα αυτά, θα καταφέρει να πάρει έστω μία μικρή υποδόση. Ο φόβος ωστόσο, είναι ότι τα μέτρα αυτά ενδεχομένως προκαλέσουν έναν νέο κύκλο λιτότητας που θα αποτρέψει την αύξηση των εσόδων και τότε οι δανειστές θα επανέλθουν, όπως συνέβη επί Γ.Παπανδρέου, επιβάλλοντας νέα σκληρότερα μέτρα. Αυτό όμως που είναι φόβος για την ελληνική πλευρά, αποτελεί προσδοκία για τη γερμανική, η οποία επιδιώκει να εξοντώσει άλλη μία ελληνική κυβέρνηση, αυτή τη φορά όμως, αντιμετωπίζει μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου