analyst
 |
| Η επιλεκτική αναβολή της πληρωμής ορισμένων εξωτερικών υποχρεώσεων της Ελλάδας οφείλει να ερευνηθεί, υπό τις σωστές προϋποθέσεις και με τη συναίνεση των μεγάλων κομμάτων – ραδιοφωνική συνομιλία εν όψει του Euro Group |
Εκτός από το θέμα της Ελλάδας, η οποία οδηγείται στο ικρίωμα, έχοντας το ρόλο της Ιφιγένειας με στόχο τηνστερεοποίηση του οικοδομήματος της νομισματικής ένωσης, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος ευρίσκεται ο ρυθμός ανάπτυξης της Ευρωζώνης - ο οποίος θα δημοσιευθεί την Τετάρτη από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία.
Αναμένονται βέβαια ευχάριστες ειδήσεις, οι οποίες θα εξισορροπούσαν τυχόν αρνητικές εξελίξεις εις βάρος της Ελλάδας – όπως συνηθίζεται από το «ευρωπαϊκό ιερατείο». Άλλωστε, κάτι τέτοιο συμπεραίνεται από τις προβλέψεις των αναλυτών – σύμφωνα με τις οποίες ο ρυθμός ανάπτυξης θα είναι τουλάχιστον 0,5% (κατά την Lloyds 0,6%), ξεπερνώντας τις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία.
Από την άλλη πλευρά όμως, οι αριθμοί δείχνουν πως η νομισματική ένωση είναι οικονομικά διαιρεμένη – πως υπάρχουν δηλαδή σημαντικές ασυμμετρίες, οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να γεφυρωθούν. Ειδικότερα, τα περασμένα χρόνια, μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ελάχιστα κράτη επανήλθαν – ενώ τα περισσότερα παρέμειναν σε συνθήκες ύφεσης, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί.
.
.
Οι επενδύσεις μειώθηκαν, εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάθηκαν, η οικονομία της Ιταλίας, για παράδειγμα, κατέρρευσε κατά περίπου 10%, ενώ όλα όσα λέγονται για την έξοδο της Ιρλανδίας ή της Πορτογαλίαςαπό τα μνημόνια είναι ουσιαστικά μύθος - εάν εξετάσει κανείς προσεκτικά τα οικονομικά τους στοιχεία, διαπιστώνοντας την τεράστια επιδείνωση τους.
Η αιτία είναι η «γερμανική γάγγραινα», η χώρα που τρέφεται από την κρίση, απομυζώντας τους εταίρους της με κάθε τρόπο – εγγράφοντας συνεχώς αυξανόμενα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (ανάλυση). Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι η Γερμανία και όχι η Ελλάδα - οπότε η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ θα ήταν η μοναδική σωστή λύση (άρθρο).
Όσον αφορά τώρα την επιλεκτική στάση πληρωμών, την οποία θα είχε τη δυνατότητα να υιοθετήσει η Ελλάδα (εξαιρώντας ίσως το ΔΝΤ, καθώς επίσης τους κατόχους των ομολόγων της), εάν είχε εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα των τραπεζών της, δεν θα αποτελούσε ένα άλυτο πρόβλημα – κάτι που θα μπορούσε να συμβεί, με τη λήψη των σωστών μέτρων.
Ενδεχομένως δε να ήταν μία απαραίτητη πρωτοβουλία της χώρας μας, έτσι ώστε να δρομολογηθούν οι συζητήσεις με τους δανειστές της, με στόχο τη διαγραφή ενός μέρους του δημοσίου χρέους – χωρίς την οποία θεωρούμε εξαιρετικά δύσκολη την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, οπότε την επιστροφή της στην ανάπτυξη.
Θα προϋπέθετε φυσικά μία σωστή στρατηγική, καθώς επίσης τη συναίνεση των μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων - τα οποία αναμφίβολα γνωρίζουν πως δεν οδηγεί πουθενά η συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων (ανάλυση).
Υπέρ μίας τέτοιας λύσης εκτάκτου ανάγκης, μίας σκέψης καλύτερα που οφείλει να ερευνηθεί, εάν δημιουργηθούν οι σωστές προϋποθέσεις, τοποθετείται μεταξύ άλλων και ο κ. Βιλιάρδος, στη σημερινή συνομιλία του με τον κ. Σαχίνη, η οποία ακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου