Η επανάληψη του ίδιου πειράματος-analyst.gr

analyst.gr

Δεν νομίζω ότι υπάρχει πολίτης που θέλει να υποβληθεί σε άδικες θυσίες για τις τράπεζες, ενώ υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες που θα αποδέχονταν θυσίες για να εκδιώξουν τις τράπεζες από τη ζωή τους

του Αντώνη Κοκορίκου

Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει το ίδιο πείραμα της κυβέρνησης Παπανδρέου και της κυβέρνησης Σαμαράκαι περιμένει διαφορετικό αποτέλεσμα. Δεδομένης της έλλειψης επίσημης και ολοκληρωμένης πληροφόρησης για την πορεία των διαπραγματεύσεων, αλλά κυρίως για το περιεχόμενο των προτάσεων που βρίσκονται στο τραπέζι, ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ του και το κοντό του. Και το κάνουν.

Προϊόντος του χρόνου και κυβερνητικά στελέχη αντιλαμβάνονται ότι το λάθος έγινε με την αποδοχή της συμφωνίας της 20^ης Φεβρουαρίου 2015 την οποία και ο πρωθυπουργός είπε στη μοναδική του συνέντευξη ότι κάναμε το λάθος να αποδεχθούμε προφορικές διαβεβαιώσεις του Ντάισενμπλουμ και του Ντράγκι ότι η ρευστότητα θα αποκατασταθεί με την υπογραφή της.

Από εκείνη τη στιγμή η άλλη πλευρά εμμένει στην αυστηρή εφαρμογή όσων γράφει η συμφωνία της 20^ηςΦεβρουαρίου και η «δημιουργική ασάφεια» αποδείχθηκε άλλη μια φορά ότι ευνοεί την ισχυρή πλευρά. Η ελληνική πλευρά στην πράξη προσπαθεί να αποφύγει τα υφεσιακά μέτρα και να εμπλέξει το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους για να πετύχει μια αναπτυξιακή ανάσα. Η άλλη πλευρά επιμένει στην αξιολόγηση του αποτυχημένου μνημονιακού προγράμματος που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση και στην υιοθέτηση όσων εκκρεμοτήτων δεν εφαρμόστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Όλη η πίεση ασκείται από την ΕΚΤ και τον Ντράγκι, η οποία διατηρεί την ανεξαρτησία της για τη ρευστότητα αν και αποτελεί μέρος της τρόικας που πιέζει για την υιοθέτηση των μέτρων. Στην πράξη η ΕΚΤ παίρνει εντολές από τη Γερμανία, αλλά μόνον στις σχέσεις της με τη Γερμανία. Έναντι όλων των άλλων χωρών είναιαπολύτως ανεξάρτητη.

Η κυβέρνηση επιχείρησε να διευρύνει τη διαπραγμάτευση ώστε να περιληφθεί το θέμα της ανάπτυξης και της βιωσιμότητας του χρέους και προς στιγμή φάνηκε ότι το πέτυχε, αλλά τελικά το μόνο που γίνεται είναι η τελική αξιολόγηση για την ολοκλήρωση του μνημονίου και στο τραπέζι το δέλεαρ είναι μόνον οι τελευταίες δόσεις του μνημονίου μαζί με την αποκατάσταση ρευστότητας, η οποία όμως πάντοτε μπορεί να αρθεί και καμία δέσμευση δεν αναλαμβάνουν να μην την επιβάλουν πάλι, όποτε κρίνουν ότι θέλουν να στριμώξουν την Ελλάδα.

Από την άλλη και ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο διαπραγματευτής Γιάννης Βαρουφάκης αλλά και άλλα στελέχη που παρακολουθούν από μακριά τις εξελίξεις όπως ο αντιπρόεδρος της Βουλής Αλέξης Μητρόπουλος, δηλώνουν ότι η ρήξη δεν περιλαμβάνεται στις επιλογές τους γιατί θα ήταν καταστροφική.

«Σήμερα έχουμε μπλέξει, από τη μια η ρήξη θα οδηγήσει σε εθνική τραγωδία και από την άλλη το πακέτο που ζητούν οι δανειστές, κυρίως το ΔΝΤ αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι τέτοιας πρωτοφανούς αγριότητας που όχι μόνο εκτός εντολής είναι αλλά εκτός και του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό έχουμε μπλέξει αφενός στην κακή συμφωνία της 20ής Φλεβάρη διότι έχει 2-3 σκληρούς όρους σε βάρος της χώρας» είπε στο Mega, ο Αλέξης Μητρόπουλος.

Και πρόσθεσε: «Εξαρτήθηκε η όποια εκταμίευση από την αξιολόγηση. Δεύτερον διακρατήθηκαν τα 11 δισ. από το ΤΧΣ. Τρίτον, επιφυλάχθηκε διττός ρόλος στην ΕΚΤ αφενός να συναποφασίζει ως θεσμός και αναφορικά με τη ρευστότητα να έχει ανεξαρτησία, είναι τρεις σκληροί όροι σε βάρος της χώρας που περιέχοντο στη συμφωνία, εκεί μένουν σχολαστικά προσηλωμένοι, σφοδρά προσηλωμένοι οι δανειστές και μας έχουν δημιουργήσει αυτό το κεφαλοκλείδωμα».

Αναγνώρισε παράλληλα ότι «ενδεχομένως υπερβάλλαμε ως προς ορισμένες προεκλογικές δεσμεύσεις» και υπογράμμισε ότι θεωρεί πως «προϊόντος του χρόνου δεν μπορεί να αποφύγει ο πρόεδρός μας τον οποίο στηρίζουμε, την προσφυγή στο λαό υπό οποιαδήποτε εκλογή».

Το κεφαλοκλείδωμα όμως και η «καταστροφή» της ρήξης δεν είναι γεγονότα, ούτε ασφαλείς προβλέψεις. Μόνον αν η Ελλάδα και η κυβέρνηση που έχει τον πρώτο λόγο παραιτηθεί των δικαιωμάτων της και δεν χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει απομένει μονόδρομος η υποταγή στους δανειστές. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής σε τίποτα δεν διαφέρει από την κυβέρνηση Παπανδρέου και από την κυβέρνηση Σαμαρά. Επιδιώκει το ίδιο πείραμα και περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα.

Αν όμως είχε προετοιμαστεί κατάλληλα και είχε προετοιμάσει και τους πολίτες, θα μπορούσε να αγνοήσει τους εκβιασμούς και να ακολουθήσει άλλο δρόμο, εντός ευρώ και στην ίδια ταχύτητα της ΕΕ κι όχι σε υποδεέστερη ζώνη χαμηλής κυριαρχίας και χαμηλής ανάπτυξης.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2015 προτείναμε την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος για να λυθεί το πρόβλημα της ρευστότητας. Αυτό είναι απολύτως εφικτό και από τις ικανότητες της κυβέρνησης εξαρτάται η υιοθέτησή του. Πρακτικά είναι ένα εργαλείο που μπορεί να δουλέψει στα κατάλληλα χέρια και αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας η υιοθέτησή του.  Αυτή η κυβέρνηση όμως δεν έχει το κατάλληλο επιτελείο και την κατάλληλη ικανότητα και αυτοπεποίθηση για να το υιοθετήσει. Στη θέση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κανείς δεν θα έπαιρνε την ευθύνη να το υιοθετήσει. Θα έδινε όμως την εντολή να προετοιμαστούν ταχύτατα για να το υιοθετήσουν επειγόντως. Η έγκαιρη προετοιμασία, θα είχε τα ίδια αποτελέσματα με την υιοθέτησή του στη διαπραγμάτευση.

Οι ξένοι δεν θα ρίσκαραν εύκολα να φανεί ότι το ευρώ είναι τόσο αποτυχημένο στο σχεδιασμό του, ώστε αφενός επιτρέπει τη χρεοκοπία μιας χώρας εντός νομισματικής ένωσης, αλλά και δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα της χρεοκοπίας και πρέπει να υιοθετήσει παράλληλο νόμισμα μια χώρα για να διαχειριστεί την κατάσταση. Ταυτόχρονα θα αποδεικνυόταν σε όλον τον πλανήτη ότι η συγκεκριμένη πολιτική ηγεσία της Ευρώπης και των νομισματικών αρχών, είναι τόσο ανίκανες να λύσουν τα προβλήματα του οίκου τους, ώστε μια χώρα πρέπει να στηρίζεται στη δική της ηγεσία και στην υιοθέτηση παράλληλου νομίσματος για να συνεχίσει. Θα ήταν ένα χαστούκι και στα συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία έχουν δώσει εξετάσεις από το 2008 και έχουν αποτύχει να αναλάβουν το βάρος της ηγεσίας της Ευρώπης (Μέρκελ – Σόϊμπλε) ενώ στη χώρα τους τα έχουν καταφέρει σχετικά καλά, στραγγαλίζοντας τους άλλους λαούς.

Τι γίνεται τώρα; Χωρίς να γνωρίζουμε το ακριβές κείμενο της συμφωνίας και τη συμφωνία στα φορολογικά και στα ασφαλιστικά, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα είναι διαφορετική από τις προηγούμενες γιατί το ίδιο πείραμα παράγει τα ίδια αποτελέσματα. Συνεπώς θα είναι εισπρακτικά μέτρα και επομένως υφεσιακά. Όσα χρήματα προϋπολογίζουν ότι θα εισπράξουν, τα ίδια θα αφαιρεθούν από την πραγματική οικονομία και θα πάνε μέσω των φόρων σε αντιπαραγωγικές δαπάνες ή σε καταναλωτικές δαπάνες (μισθούς κλπ) οι οποίες σε αυτή τη φάση λειτουργούν σταθεροποιητικά. Θα χαθούν όμως όσα από αυτά πάνε σε τόκους επί των εντόκων γραμματίων και ρέπος για να εξασφαλιστεί η ομαλή χρηματοδότηση του κράτους.

Συνεπώς το «πρωτογενές πλεόνασμα» θα συνοδεύεται από πρωτογενές έλλειμμα λόγω των τόκων όχι του μακροπρόθεσμου, αλλά του βραχυπρόθεσμου δανεισμού. Αυτό προκαλεί υφεσιακές πιέσεις και εκτός του 2014 που έκλεισε με ύφεση, απειλεί να κλείσει με ύφεση και το 2015. Πολιτικά η συμφωνία αυτή είναι όχι μόνον έξω από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και από τη λαϊκή εντολή, αλλά και στην ίδια κατεύθυνση με τα μνημόνια και τις μνημονιακές κυβερνήσεις που καταδικάστηκαν από τον ελληνικό λαό. Επομένως δεν υπάρχει η δημοκρατική νομιμοποίηση εφαρμογής αυτής της πολιτικής και των θυσιών που περιέχει.

Αντίθετα τις ίδιες θυσίες θα ήταν εντός της λαϊκής εντολής, αν καλούνταν οι πολίτες να τις υποστούν για να ακυρωθούν τα μνημόνια και να διαπραγματευτούμε μια άλλη συμφωνία. Και φυσικά το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας θα πρέπει να πρέπει να εγκριθεί από τον ελληνικό λαό με δημοψήφισμα. Στο δημοψήφισμα πρέπει να εξασφαλιστεί το ελεύθερο φρόνημα των πολιτών να επιλέξουν όχι υπό καθεστώς εκβιασμού και απειλών, αλλά σε ελεύθερο κλίμα, ώστε ο κάθε πολίτης να κρίνει ορθά το σκοπό για τον οποίο καλείται να κάνει κι άλλες θυσίες.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει Έλληνας ή Ευρωπαίος πολίτης που θέλει να υποβληθεί σε άδικες θυσίες για τις τράπεζες, ενώ υπάρχουν εκατομμύρια Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες που θα αποδέχονταν θυσίες για να εκδιώξουν τις τράπεζες από τη ζωή τους και για να γίνουν πάλι νοικοκύρηδες στον τόπο τους. Το δημοψήφισμα όμως απειλεί να δυσφημιστεί ως όπλο έκφρασης της λαϊκής εντολής, αν η κυβέρνηση το χρησιμοποιήσει για να βγει η ίδια από τη δύσκολη θέση, όπως ακριβώς το είχε κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου το 2012 με αποτέλεσμα να βγει ο  ίδιος νόκ άουτ. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, φλερτάρει με την παροιμιώδη ανικανότητα του Γιώργου Παπανδρέου να διαχειριστεί ένα τέτοιο όπλο όπως το δημοψήφισμα, που κατέληξε μπούμερανγκ και έπληξε τον ίδιο. Δεν φανταζόμασταν ότι θέλει κάποιος να τον μιμηθεί. Δεν το φανταζόμασταν ως τώρα, αλλά βλέπουμε κάποιους να το προβάρουν.

.

Αντώνης Κοκορίκος, Senior Analyst (Politics & Social Sciences)

Ο Αντώνης Κοκορίκος είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑκαι εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης σε μέσα ενημέρωσης πανελλαδικής εμβέλειας από το 1982. Μεταξύ άλλων εργάστηκε στην ΕΡΤ, στον ΣΚΑΪ, στο ΣΤΑΡ, στο ΑΛΤΕΡ, στους ραδιοσταθμούς ΣΚΑΪ, ΝΙΤΡΟ, Alpha, Flash και στις εφημερίδες Καθημερινή, Αυγή, Ελεύθερος Τύπος κλπ. Είναι παντρεμένος και έχει τέσσερα παιδιά.