Το σιδηρούν τρίγωνο (β)-analyst.gr

analyst

Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν ευρίσκονται σε μία de facto εμπόλεμη κατάσταση με το ΝΑΤΟ, σε οικονομικό, στρατιωτικό και ενεργειακό επίπεδο, αμφισβητώντας και μη αποδεχόμενες την παγκόσμια κυριαρχία του – η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας 

του Αλέξη Ζακυνθινού

«Οι «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης και των Η.Π.Α.» είναι το επόμενο λογικό βήμα προς την κατεύθυνση της παγκόσμιας ηγεμονίας – η οποία θεωρείται απαραίτητη από τη δυτική ελίτ, εάν δεν θέλει να χάσει τον πόλεμο από το αντίπαλο δέος, από τη συμμαχία της Ρωσίας με την Κίνα.

Με το δολάριο να πλησιάζει στο τέλος του, με το θνησιγενές ευρώ να κρέμεται από μία λεπτή κλωστή, καθώς επίσης με τις δύο περιοχές να διατηρούνται τεχνητά στη ζωή, με τη βοήθεια των συνεργαζομένων μεταξύ τους κεντρικών τραπεζών (ΕΚΤ, Fed), η ένωση της ΕΕ με τις Η.Π.Α. είναι η μοναδική δυνατότητα επιβίωσης της αγγλοσαξονικής κυρίως ελίτ – η οποία ελέγχει όλα τα μεγάλα ΜΜΕ, τους επιχειρηματικούς ομίλους, το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την πολιτική» (Άρης Οικονόμου).

 .

Άρθρο

Όπως έγραψα στο πρώτο μέρος του κειμένου (σύνδεσμος), αυτά που συζητήθηκαν στη διήμερη πρόσφατη τέταρτη σύσκεψη της Μόσχας, όσον αφορά τη διεθνή ασφάλεια, την οποία οργάνωσε το ρωσικό υπουργείο άμυνας, θα έπρεπε να προβληματίσουν σε μεγάλο βαθμό την Ευρώπη – εάν πράγματι θελήσει να επιβάλλει νέες κυρώσεις στη Ρωσία ή να προσφέρει στρατιωτική βοήθεια στον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία.

Η αιτία είναι το ότι, αποφασίσθηκε η στενή συνεργασία των τριών χωρών (Ρωσία, Κίνα, Ιράν)   εναντίον των πυραυλικών συστημάτων του Πενταγώνου, η οποία όμως δεν έχει μόνο αμυντική μορφή, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό επιθετική - καθιστώντας έναν πυρηνικό πόλεμο, μέσω των ενεργειών πρόληψης του, όλο και πιο επικίνδυνο. Τα πιθανότερα πεδία μάχης δε, για την ανταλλαγή πυρηνικών βολών, θεωρούνται η Ευρώπη (κυρίως η Πολωνία, η Τσεχία και η Βουλγαρία), καθώς επίσης, από ασιατικής πλευράς, η Ιαπωνία (πηγή).

Όπως ανέφεραν τώρα οι υπουργοί άμυνας της Ρωσίας και του Καζακστάν, ευρίσκεται ήδη σε εξέλιξη η τοποθέτηση ενός κοινού αμυντικού πυραυλικού συστήματος των δύο χωρών – ως μέρος της ενσωμάτωσης του εναέριου χώρου των συνεργαζομένων χωρών, για τη συλλογική ασφάλεια τους.

Περαιτέρω, το Ιράν πρότεινε τη συνεργασία της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας, έτσι ώστε να υπάρξει μία από κοινού αντίδραση, όσον αφορά την επέκταση του ΝΑΤΟ στα ανατολικά – καθώς επίσης απέναντι στην απειλή που συνιστά η αντιπυραυλική ασπίδα της δυτικής στρατιωτικής συμμαχίας, όσον αφορά την ασφάλεια των τεσσάρων κρατών.

Η Ρωσία θεωρεί επίσης πως η στρατιωτική συνεργασία της με την Κίνα αποτελεί την ύψιστη προτεραιότητα της – ενώ φάνηκε πως η στρατηγική αντιμετώπιση των Η.Π.Α., εκ μέρους της Ρωσίας και του Ιράν, είναι ακριβώς η ίδια, στα πλαίσια της δημιουργίας μίας «πολύ-πολικής» νέας τάξης πραγμάτων, η οποία θα αντικαταστήσει τη μονοπολική των Η.Π.Α. (άρθρο).

.

Η στρατιωτική άνοδος της Ρωσίας

Οι δυτικές χώρες του ΝΑΤΟ γιόρτασαν τόσο πολύ και για τόσο πολλά χρόνια τη διαφαινόμενη κατάρρευση της Ρωσίας, την εποχή του Jelzin (ανάλυση), ώστε τους διέφυγε το εξής: τα ρωσικά όπλα δεν είναι σήμερα, από πολλές πλευρές, μόνο σύγχρονα, αλλά, επίσης, διαθέτουν μία εξαιρετικά υψηλή τεχνολογία. Ειδικά τα νέα αντιαρματικά οχήματα (τανκς) τα Τ-14 Armata (MBT, Main Battle tank), είναι πιθανότατα τα πλέον θανατηφόρα θωρακισμένα οχήματα μάχης του πλανήτη.

Εκτός αυτού, η Ρωσία κατασκευάζει εντυπωσιακά πολεμικά αεροπλάνα – όπως το Suchoi Su-35, το οποίο θα αγορασθεί πιθανότατα από την κινεζική πολεμική αεροπορία, για την προστασία των νησιών στην ανατολική κινεζική θάλασσα (σχεδιάζονται ήδη 24 αεροπλάνα). Στο οπλοστάσιο της Ρωσίας δε θα προστεθεί το 2016 ένα σύγχρονο αμυντικό πυραυλικό σύστημα (Top-secret-RS-26), το οποίο θεωρείται πως θα είναι το καλύτερο παγκοσμίως.

.

Η συνεργασία της Ρωσίας με την Κίνα

Περαιτέρω, οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας, συντονίζουν τις μεταξύ τους πολεμικές ασκήσεις τόσο στενά, όσο ποτέ μετά τη σύγκρουση τους το 1960 – επίσης σε επίπεδο ναυτικού, όπου ξεκινούν μία πολύ σημαντική άσκηση στη Μεσόγειο, με τη συμμετοχή εννέα πολεμικών πλοίων και από τις δύο χώρες.

Σύμφωνα τώρα με το κινεζικό υπουργείο άμυνας, οι δύο χώρες θα εμβαθύνουν τη φιλική συνεργασία τους, ενώ θα αναπτύξουν τις δυνατότητες του ναυτικού τους – έτσι ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν οποιονδήποτε απειλεί την ασφάλεια τους στη θάλασσα. Με δεδομένο τώρα το ότι, οι κοινές ασκήσεις του πολεμικού ναυτικού των δύο χωρών περιορίζονταν στο Ειρηνικό ωκεανό, αποτελούν ασφαλώς πρόκληση τόσο για το ΝΑΤΟ, όσο και για τις Η.Π.Α. – ενώ έχουν μία σημαντικότατη γεωπολιτική σημασία.

Ουσιαστικά λοιπόν το σιδερένιο τρίγωνο Ρωσία-Ιράν-Κίνα ευρίσκεται σε μία «de facto» εμπόλεμη κατάσταση με το ΝΑΤΟ, σε όλα τα επίπεδα – μη αποδεχόμενο την παγκόσμια κυριαρχία του, την οποία επίσης αμφισβητεί σε όλα τα επίπεδα, ευρισκόμενο σε πορεία αλλαγής ακόμη και του χρηματοπιστωτικού του συστήματος.

.

Οι Η.Π.Α.

Από τη δική του πλευρά, το Πεντάγωνο προετοιμάζει πυρετωδώς ένα καινούργιο παγκόσμιο αμυντικό δόγμα – το οποίο στηρίζεται στο στρατηγικό σχεδιασμό του αμερικανικού  στρατού, με την ονομασία «Νικώντας σε έναν πολύπλοκο κόσμο, 2020-2040» (Winning in a Complex World, 2020-2040).

Το βασικό του σχέδιο στηρίζεται σε μεταβλητές που αλλάζουν συνεχώς: δηλαδή στο «ο εχθρός είναι άγνωστος, η γεωγραφία είναι άγνωστη και οι συμμαχίες είναι άγνωστες» – όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο του στρατού.

Φυσικά η παραδοχή αυτή ακούγεται παρανοϊκή, επειδή είναι πράγματι παρανοϊκή – αφού είναι αδύνατον ποτέ να αναπτύξει κανείς μία στρατηγική ή οτιδήποτε άλλο, χωρίς να γνωρίζει καμία απολύτως μεταβλητή και κανέναν συντελεστή.

Από την άλλη πλευρά βέβαια, με συνεχώς περισσότερους αναλυτές να προβλέπουν ένα μεγάλοοικονομικό κραχ, θεωρώντας πως τεκμηριώνεται επίσης από τη συνεχή μείωση της ταχύτητας χρήματος Μ2 στην αμερικανική οικονομία (γράφημα), η συνέχιση του εξοπλιστικού ανταγωνισμού των Η.Π.Α. με τις τρεις παραπάνω χώρες δεν είναι καθόλου εύκολη – ενώ ασφαλώς θα επιταχύνει την οικονομική τους κατάρρευση.

.

.

Κατά πολλούς δε, πρόκειται για έναν θανατηφόρο συνδυασμό ο οποίος, μαζί με την αρνητική οικονομική πορεία ολόκληρης της Δύσης, ίσως οδηγήσει στην κατάρρευση του ΝΑΤΟ – όπως συνέβη στο παρελθόν με τη Σοβιετική Ένωση και με το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

.

Η Ρωσία, η Τουρκία και η Ελλάδα

Περαιτέρω, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει το σπάνιο «ταλέντο» να επιτυγχάνει αλάνθαστα «αυτογκόλ» – όπως συμπεραίνεται, μεταξύ άλλων, από την απόφαση των Βρυξελών το προηγούμενο έτος, να εμποδίσουν τις διμερείς συμφωνίες μεταξύ του ρωσικού ομίλου Gazprom, καθώς επίσης των χωρών-μελών της, όπως είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία.

Οι συμφωνίες αυτές αφορούσαν την αγορά φυσικού αερίου, μέσω ενός καινούργιου ρωσικού αγωγού, γνωστού ως South Stream – ο οποίος σχεδιάζεται ως συμπλήρωμα του North Stream, με τον οποίο μεταφέρεται φυσικό αέριο στη Γερμανία.

Συνεχίζοντας, επειδή το Πεντάγωνο θεωρεί πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αναπτύξει τις οικονομικές σχέσεις της Ευρώπης με τη Ρωσία, οπότε να μειώσει την αμερικανική επιρροή στην ήπειρο μας,προσπάθησε να σαμποτάρει το εγχείρημα – πείθοντας την Κομισιόν να υποχρεώσει την αδύναμη βουλγαρική κυβέρνηση, να μην τηρήσει τη συμφωνία που είχε υπογράψει.

Από την άλλη πλευρά οι αμερικανοί θεώρησαν πως θα μπορούσαν να κλείσουν μία συμφωνία πυρηνικής ενέργειας με το σύμμαχο της Ρωσίας, με το Ιράν – με αντάλλαγμα την πώληση φυσικού αερίου από το Ιράντο οποίο, μέσω ενός άλλου ενεργειακού αγωγού, θα μεταφερόταν από το ιρανικό Basargan στα σύνορα της Τουρκίας, στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

Σε αντίθεση λοιπόν με το αποτυχημένο αμερικανικό εγχείρημα του αγωγού Nabucco, ο οποίος ακυρώθηκε επειδή δεν μπορούσε να εφοδιασθεί με αρκετό φυσικό αέριο, ο περσικός αγωγός θα ήταν ικανός να μεταφέρει αρκετές ποσότητες στην Ευρώπη, αποδυναμώνοντας έτσι τη Ρωσία – εάν φυσικά το Ιράν ήταν τόσο ανόητο, ώστε να «προδώσει» τη Ρωσία και να επιτρέψει τον έλεγχο του από τις Η.Π.Α.

Εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος Putin πρόλαβε τον περασμένο Δεκέμβριο την ΕΕ, όταν ανακοίνωσε, κατά την επίσκεψη του στην Τουρκία, τη μη κατασκευή του South Stream – παρουσιάζοντας μία εναλλακτική λύση, με την οποία θα μπορούσε να μεταφερθεί ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη, μέσω της Τουρκίας και της Ελλάδας. Είπε δε τα εξής:

«Εάν η Ευρώπη δεν θέλει να το πραγματοποιήσει, τότε δεν θα πραγματοποιηθεί. Εμείς θα οδηγήσουμε τα ενεργειακά μας αποθέματα σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Δεν πήραμε την άδεια από τη Βουλγαρία, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το εγχείρημα. Δεν είναι λογικό να διενεργήσουμε όλες τις επενδύσεις, μόνο και μόνο για να μας σταματήσουν στα βουλγαρικά σύνορα. Φυσικά αποφασίζουν οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι».

Μερικούς μήνες αργότερα, η Ρωσία υπέγραψε μία συμφωνία με την Τουρκία που αφορά έναν καινούργιο αγωγό της Gazprom (γράφημα) που ήδη κατασκευάζεται – ο οποίος θα οδηγεί το φυσικό αέριο μέσω της Τουρκίας και της Ελλάδας στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, διαβεβαίωσε την Ελλάδα πως θα μπορούσε να την βοηθήσει οικονομικά, εάν συμμετείχε στο εγχείρημα του τουρκικού αγωγού – προκαταβάλλοντας κάποιο μεγάλο ποσόν, μετά την υπογραφή της συμφωνίας.

.

Ρωσία, Τουρκία, Ελλάδα, ενέργεια – τα σχέδια για το νέο αγωγό φυσικού αερίου (New Blue Stream).

.

Με τον τρόπο αυτό και εφόσον συμφωνήσει η ελληνική κυβέρνηση, η Ρωσία θα έχει δύο νέους συμμάχους, την Ελλάδα και την Τουρκία, εκ των οποίων ο ένας είναι μέλος της Ευρωζώνης και της ΕΕ, με δικαίωμα vetoόσον αφορά τις κυρώσεις προς τη Ρωσία – ενώ ταυτόχρονα διασφαλίζει τη συμμαχία της με το Ιράν, το οποίο προφανώς θα μπορούσε να διοχετεύσει το φυσικό του αέριο μέσω του συγκεκριμένου αγωγού.

Πρόκειται λοιπόν για ένα απίστευτο «αυτογκόλ» της Ευρώπης, ενώ τεκμηριώνει τη σημασία που έχει για την Ελλάδα η θέση της στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ - η οποία θα ήταν εντελώς ανόητο να «ξεπουληθεί» για να υιοθετηθεί η δραχμή, πόσο μάλλον όταν η χώρα μας έχει πληρώσει πανάκριβα το ευρώ.

Από την άλλη πλευρά οι Η.Π.Α., οι οποίες θεωρείται πως έχουν δρομολογήσει από το 1955 το εγχείρημα του ευρώ (άρθρο), είναι ίσως υποχρεωμένες να διασώσουν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, με αντάλλαγμα τη μη σύσφιξη των σχέσεων της με τη Ρωσία – όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από τα σενάρια που κυκλοφορούν στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ (άρθρο).

.

Επιμύθιο

Ολοκληρώνοντας, η συντονισμένη επίθεση εναντίον των γερμανικών, καθώς επίσης των ευρωπαϊκών ομολόγων τις προηγούμενες δύο εβδομάδες (άρθρο), η οποία «εκτονώθηκε» την Παρασκευή με τη βοήθεια της ΕΚΤ,τεκμηριώνει πως οι Η.Π.Α. πιέζουν ασφυκτικά τη Γερμανία – για να βρεθεί λύση στο ελληνικό πρόβλημα.

Είμαι σίγουρος λοιπόν πως θα «σταθμίσει» πολύ προσεκτικά τις επιλογές της η καγκελάριος, καθώς επίσης ο κ.Σόιμπλε – ο οποίος μπορεί να είναι αλαζονικός με την Ελλάδα, αλλά είναι υποχρεωμένος να υποκλίνεται δουλικά απέναντι στην υπερδύναμη.

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)