Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Ο διπολικός καπιταλισμός-analyst.gr

analyst

Η Δύση, κυρίως με τις συμφωνίες ΤΤΙΡ και την TISA, προωθεί τον καπιταλισμό των πολυεθνικών, για να αντιμετωπίσει τον κρατικό καπιταλισμό της Κίνας – η ισχύς της οποίας οφείλεται στο ότι, δεν εμποδίζεται από τις δημοκρατικές διαδικασίες

Ο φόβος των ανθρώπων απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα αυξάνεται συνεχώς, κρίνοντας από τις εκρηκτικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιούνται – με τελευταία αυτήν στη Φρανκφούρτη, στα πλαίσια των εγκαινίων του «γυάλινου πύργου» της ΕΚΤ.
Τα περισσότερα ερωτήματα έχουν σχέση με εκείνους που πραγματικά κυβερνούν τα κράτη σήμερα: με τις τράπεζες, καθώς επίσης με τα πολυεθνικά μεγαθήρια. Με όλους αυτούς δηλαδή που αποκαλούνται γενικότερα «αγορές», προσδιορίζοντας με τις αποφάσεις τους το μέλλον ολόκληρων χωρών, μεγαλύτερων και μικρότερων, καθώς επίσης των κυβερνήσεων τους.
Η πλειοψηφία των Πολιτών διαισθάνεται, χωρίς να το γνωρίζει ακριβώς και χωρίς να μπορεί να το τεκμηριώσει ότι, ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει εισέλθει σε μία καινούργια φάση – στην οποία η δημοκρατία θεωρείται επικίνδυνη, ενώ οι περισσότερες αποφάσεις, οι οποίες αφορούν την οικονομία και τους πολέμους, λαμβάνονται πλέον κρυφά.

Μία από τις σημαντικότερες σήμερα είναι αναμφίβολα η συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ των Η.Π.Α. και της Ευρώπης (TTIP), επίσημος στόχος της οποίας είναι η απλοποίηση της κυκλοφορίας εμπορευμάτων και υπηρεσιών – όπου όμως οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται μυστικά, είναι αυστηρώς εμπιστευτικές και δεν ενημερώνονται καθόλου οι Πολίτες. Οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν βέβαια πως από την TTIP εξαρτάται το μέλλον της Δύσης,  το οποίο απειλείται πολύ σοβαρά από τον ανταγωνισμό της Κίνας, αναφέροντας τα εξής:
«Εάν κατανοήσει κανείς πόσο αυξάνεται η ισχύς της Κίνας, της Ασίας ευρύτερα, όσον αφορά τον αριθμό του πληθυσμού, καθώς επίσης τα οικονομικά μεγέθη τους, παράλληλα με τη συρρίκνωση της Ευρώπης, θα συμπεράνει ότι, η ήπειρος μας χρειάζεται ισχυρούς συμμάχους – έτσι ώστε να μην ηττηθεί εντελώς, στα πλαίσια του διεθνούς εμπορίου, των ανοιχτών αγορών και της παγκοσμιοποίησης«.
Βέβαια, αυτό σημαίνει πως οι κυβερνήσεις της Δύσης σχεδιάζουν να προσανατολίσουν την οικονομία της προς την Κίνα – κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το επιθυμούν οι Πολίτες, οι οποίοι ασφαλώς δεν θέλουν να υιοθετήσουν τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης που επικρατούν στην Ασία.
Στο σημείο αυτό έχουν ίσως ενδιαφέρον οι απόψεις των ανθρώπων σε διάφορες χώρες, όσον αφορά τον καπιταλισμό – οι οποίες είναι οι εξής:
.
Χώρες / ΕρώτημαΟ καπιταλισμός λειτουργεί σωστά, αλλά έγινε πιο αδύναμος λόγω των κρατικών ρυθμίσεωνΟ καπιταλισμός έχει προβλήματα, τα οποία θα λύνονταν με περισσότερες κρατικές ρυθμίσειςΟ καπιταλισμός απέτυχε, χρειάζεται ένα καινούργιο σύστημα
Γερμανία16%75%8%
Γαλλία6%47%43%
Ιταλία5%59%29%
Ισπανία5%56%29%
Μ. Βρετανία13%57%19%
Η.Π.Α.25%53%13%
Κίνα11%58%18%
Ρωσία12%44%23%
Πηγή: GlobeScan
.
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω πίνακα, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι της άποψης ότι, ο καπιταλισμός είναι ένα καλό οικονομικό σύστημα, αλλά δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε – οπότε οφείλει να επεμβαίνει το κράτος, ρυθμίζοντας τη λειτουργία του (για παράδειγμα, περιορίζοντας την ισχύ των τραπεζών, θεσμοθετώντας άλλους κανόνες κλπ.).
Περισσότερο νεοφιλελεύθεροι παρουσιάζονται οι Αμερικανοί (πρώτη στήλη, 25%), ενώ κυρίως οι Γάλλοι (43%, τρίτη στήλη) θεωρούν πως υπάρχει ανάγκη ενός νέου συστήματος – ακολουθούμενοι από τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και τους Ρώσους.
Περαιτέρω, οι κυβερνήσεις συγκλίνουν στην άποψη ότι, χρειάζεται ένα καινούργιο σύστημα, με στόχο την επιβίωση της Δύσης απέναντι στον ανταγωνισμό της Κίνας – όπου όμως την πρωτοκαθεδρία δεν θα έχει το κράτος, κατά το παράδειγμα της Κίνας, αλλά οι πολυεθνικές.
Αυτό ακριβώς επιδιώκεται με τη συμφωνία ΤΤΙΡ, με την έννοια πως οι πανίσχυροι όμιλοι θα επεμβαίνουν στους προϋπολογισμούς των εθνικών κρατών, θα τα καθιστούν υπεύθυνα για τυχόν ζημίες τους, θα εμποδίζουν την ψήφιση νόμων που δεν είναι προς όφελος τους, καθώς επίσης θα τα απειλούν με αγωγές αποζημίωσης, όταν ενεργούν αντίθετα με τα δικά τους συμφέροντα.
Υπάρχουν ήδη παραδείγματα μίας τέτοιας «συμπεριφοράς» ακόμη και στη Γερμανία – η οποία, όταν ξεκίνησε το σταμάτημα της λειτουργίας των πυρηνικών της εργοστασίων, μετά το καταστροφικό ατύχημα στη Fukushima,καταγγέλθηκε από το σουηδικό ενεργειακό όμιλο Vattenfall, ο οποίος υπέβαλλε αγωγή αποζημίωσης ύψους 5 δις €.
Η αιτία της αγωγής ήταν η διμερής συμφωνία ελευθέρου εμπορίου μεταξύ της Γερμανίας και της Σουηδίας, η οποία έδινε το δικαίωμα στο σουηδικό όμιλο να καταγγείλει τη Γερμανία, λόγω των ζημιών που θα υφίστατο από την απόφαση της κυβέρνησης της – όπως η απώλεια μελλοντικών κερδών κοκ.
Συμπεραίνεται επομένως ότι, η Δύση επιθυμεί την υιοθέτηση ενός νέου συστήματος, υπό την κυριαρχία των πολυεθνικών, ανάλογου σε κάποιο βαθμό με αυτό της Κίνας – ενός καπιταλισμού των πολυεθνικών, ο οποίος θα τοποθετηθεί απέναντι στον κρατικό καπιταλισμό της κίτρινης υπερδύναμης. Επειδή θεωρείται δε πως η Κίνα είναι τόσο ισχυρή, λόγω του ότι δεν εμποδίζεται από τις δημοκρατικές διαδικασίες, κάτι ανάλογο επιχειρείται και στη Δύση – με τη βοήθεια της συμφωνίας ΤΤΙΡ.
ICON - καπιταλισμός 2.Ουσιαστικά λοιπόν, με δεδομένο το ότι η εξουσία στην Κίνα κατέχεται από τη «Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου», η οποία είχε κάποτε εννέα μέλη ενώ σήμερα μόλις επτά, επιχειρείται κάτι ανάλογο και στη Δύση –να λαμβάνονται δηλαδή οι σημαντικές αποφάσεις κρυφά από μία μικρή μειοψηφία, η οποία θα υπηρετεί τις ανάγκες της ελίτ, επιτρέποντας στους λαούς να κάνουν τις δικές τους «συζητήσεις» και μικρές επαναστάσεις, χωρίς όμως να αποφασίζουν για το μέλλον τους.
.

Η TISA

Υπενθυμίζουμε πως η TiSA (Trade in Services Agreement) διαπραγματεύεται μεταξύ των Η.Π.Α., των 28 χωρών της ΕΕ, καθώς επίσης 21 άλλων κρατών – όπως το Μεξικό, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, το Ισραήλ, η Ελβετία και η Τουρκία. Οι πενήντα αυτές χώρες αντιπροσωπεύουν το 65% περίπου του παγκοσμίου εμπορίου στον τομέα των υπηρεσιών –με πρώτο στόχο της συμφωνίας να αποτελεί η ιδιωτικοποίηση του νερού.
Στα πλαίσια αυτά, η αναφορά (Petition) εναντίον της ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης, η οποία κατατέθηκε στις Βρυξέλλες από την πρωτοβουλία «right 2 water», απορρίφθηκε από την Κομισιόν – με την αιτιολογία πως δεν είναι αρμόδια για το θέμα.
Προφανώς η Κομισιόν γνώριζε πως διενεργούνται διαπραγματεύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, οι οποίες αφορούν και το νερό – οπότε απέφυγε να απαντήσει. Ειδικά όσον αφορά το θέμα αυτό, το ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα (ΣΤαγώνες – πηγή εδώ), είναι από τα καλύτερα στο είδος του – ενώ οι Έλληνες δύσκολα μπορούν να αμυνθούν, λόγω της υπερχρέωσης της χώρας και της υποταγής της στην Τρόικα (αν και η κίνηση στη Θεσσαλονίκη, εναντίον της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ ήταν εξαιρετική).
Περαιτέρω, η συμφωνία μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους τομείς – όπως στην κατάργηση των απαγορεύσεων που προέβλεπε η GATS, σχετικά με τις επιχειρήσεις δημοσίου ενδιαφέροντος. Ειδικότερα, γίνεται προσπάθεια μέσω αυτής να εδραιωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που διενεργούνται από ορισμένες χώρες, στα πλαίσια των μέτρων που επιβάλλει το ΔΝΤ – έτσι ώστε να είναι αδύνατη η επανεθνικοποίηση τους.
Για παράδειγμα, η πόλη του Παρισιού πούλησε το 1985 τη δημόσια επιχείρηση ύδρευσης στους ομίλους GDF Suez και Veolia – με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι τιμές του νερού περισσότερο από 100%, καθώς επίσης να μειωθεί η ποιότητα του, λόγω της ελλιπούς συντήρησης του δικτύου, για εξοικονόμηση δαπανών.
Έτσι λοιπόν αποφάσισε η πόλη το 2010 να αγοράσει ξανά τη δημόσια επιχείρηση – κάτι που δεν θα είναι στο μέλλον δυνατόν, εάν υπογραφεί η παραπάνω συμφωνία (TiSA). Κάτι ανάλογο συνέβη και στο Αμβούργο, όταν η πόλη αποφάσισε να εθνικοποιήσει την εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας – η οποία είχε αυξήσει σημαντικά τις τιμές, επιβαρύνοντας δυσανάλογα τα νοικοκυριά.
ICON - καπιταλισμόςΌσον αφορά τώρα την απασχόληση, οι ιδιωτικοποιήσεις αυξάνουν σημαντικά την ανεργία – γεγονός που τεκμηριώνεται από τις Η.Π.Α., στις οποίες οι αποκρατικοποιήσεις της ύδρευσης και των παράλληλων κλάδων, οδήγησαν στην απώλεια του 1/3 των θέσεων εργασίας.
Συμπερασματικά λοιπόν οι πολυεθνικοί όμιλοι προετοιμάζονται «θεσμικά», με στόχο την λεηλασία της δημόσιας περιουσίας πολλών κρατών, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αντίδρασης εκ μέρους τους.
Παράλληλα, επιδιώκουν τη λεηλασία των εργαζομένων, με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, με την επιβολή χαμηλών μισθών σε ορισμένους τομείς, καθώς επίσης με τη διεύρυνση της «δανεικής εργασίας» – της ενοικίασης των εργαζομένων δηλαδή από ανάλογες εταιρείες, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μην απαιτούνται απολύσεις, αποζημιώσεις κοκ.
Τέλος, οι διαπραγματεύσεις που αφορούν την παραπάνω συμφωνία είναι κρυφές, κυρίως επειδή το απαίτησαν οι Η.Π.Α. – οι οποίες ζήτησαν να κρατηθούν μυστικά όλα όσα συμφωνηθούν, τουλάχιστον για πέντε έτη μετά την τελική υπογραφή τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου