Οι χρηματοδοτικές υποχρεώσεις της χώρας μέχρι το 2020 και η ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους

του Κώστα Μελά

Στον Πίνακα 1, παρουσιάζονται οι διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδος την περίοδο 2015-2020. Αν εξαιρέσουμε τα διακρατικά δάνεια, όλες οι  υπόλοιπες είναι υποχρεώσεις που είναι δύσκολο , έως αδύνατον, να  υποστούν μια αναδιάρθρωση (ποσοτική ή χρονική). Το θέμα αυτό το έχουμε πολλάκις αναδείξει σε προηγούμενα άρθρα μας,

Πίνακας 1.

	ΕΚΤ		ΔΝΤ		ΙΔΙΩΤΕΣ	ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ
2015	6644680000		7877566149
2016	2320670000		3243679600
2017	5269706000		734968694		1500000000
2018	1860380000		1805915536
2019	5782146732		1961985714		3000000000
2020	1366350000		2118056290			706250000
Σύνολο	23243932732		17742171983		4500000000	706250000

Μετά από απόψεις  που δεν είχαν επαφή με την πραγματικότητα, από πολλές πλευρές, σήμερα η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αντιλαμβάνεται την αδήριτη πραγματικότητα και να αναζητά τρόπους να την αντιμετωπίσει. Βεβαίως πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι  ο επιβληθείς τρόπος από τους δανειστές και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις  ήταν το ίδιο αδιέξοδος.  

Στην παρούσα φάση η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι η  αποπληρωμή των υποχρεώσεων προς το ΔΝΤ είναι αναπόφευκτες. Το ίδιο προς τους ιδιώτες ομολογιούχους που δεν εισήλθαν στο PSI του 2012. Επίσης αντιλήφθηκε ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα για την ύπαρξη χρονικής αναδιάρθρωσης σε αυτές τις υποχρεώσεις.

Για τις υποχρεώσεις προς την ΕΚΤ ισχύουν ακριβώς τα ίδια. Επομένως το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να χρηματοδοτηθεί , με άμεσο ή έμμεσο τρόπο , η χώρα , ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις υποχρεώσεις . Βασική προϋπόθεση βέβαια είναι η διάρκεια να επεκταθεί χρονικά και το κόστος δανεισμού να είναι χαμηλό. Η επιλογή των ομολόγων που διακρατεί η ΕΚΤ ως του περισσότερου προσοδοφόρου για να «εξαγορασθούν» οφείλεται κυρίως  στην  ύπαρξη , σε αυτή την συγκυρία, του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης .

Η δυνατότητα συμμετοχής της Ελλάδος στο πρόγραμμα θα έχει σαφέστατα θετικές επιδράσεις στην ελληνική οικονομία. Η ελληνική κυβέρνηση , δια του υπουργού οικονομικών, σε αυτή τη βάση  πρότεινε να μεσολαβήσει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) με την Ελλάδα να εκδίδει ομόλογο που θα αγοράσει ο ESM και το ομόλογο αυτό θα το ανταλλάξει ο ESM με τα ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ. Βεβαίως το ζήτημα δεν είναι τεχνικό. Δηλαδή δεν μας λείπουν οι τεχνικές λύσεις για την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους.

Εκείνο που απουσιάζει για την ώρα είναι η πολιτική βούληση των δανειστών να προχωρήσουν σε μια από αυτές ,κάτι που  θα επιτρέψει στην ελληνική οικονομία  στην κανονικότητα. Συνεχίζουν να συνδέουν την όποια αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους  με την εφαρμογή ενός προγράμματος που δεν επιτρέπει το σπάσιμο του φαύλου κύκλου που έχει εγκαθιδρυθεί στην ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια.