Η προσεκτική Ρωσία καθησυχάζει τους «ανησυχούντες» Γερμανούς

Νέα Πολιτική

του Μελέτη Μελετόπουλου*

Για όσους (κυρίως τους «ενδιαφερομένους» Γερμανούς) ανησύχησαν ότι επίκειται γεωπολιτική μετατόπιση της Ελλάδας στην ρωσσική σφαίρα επιρροής, απάντησε σημειολογικά η ίδια η Ρωσία. Οι συζητήσεις κορυφής μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του Ρώσου προέδρου έγιναν σε μία αίθουσα με αναρτημένες τρεις σημαίες, την Ρωσική, την Ελληνική και, ανάμεσά τους, την σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σημειολογία ήταν σαφής: η Ρωσία υποδέχεται την Ελλάδα ως μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας και όχι ως αδύναμη χώρα που αναζητά νέους κηδεμόνες.

Οι σφαίρες επιρροής των Μεγάλων Δυνάμεων είναι το βασικό θεμέλιο της παγκόσμιας πολιτικής και διπλωματίας. Οι ίδιες οι ισχυρές χώρες σέβονται και τηρούν τις συμφωνίες και τις διαχωριστικές γραμμές. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, αρνήθηκαν σθεναρά να αναμειχθούν στην ουκρανική κρίση, όταν οι Ευρωπαίοι (Γερμανοί κλπ.) τους καλούσαν να παρέμβουν. Όλοι, όμως, οι σοβαροί αναλυτές (του Μπεζίνσκυ συμπεριλαμβανομένου), αποθάρρυναν την αμερικανική κυβέρνηση να εμπλακεί σε περιοχή ιστορικά ρωσικού ενδιαφέροντος. Σε αυτήν ακριβώς την γραμμή κινήθηκε ο Ομπάμα.

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία υπήρξαν σύμμαχοι σε δύο παγκοσμίους πολέμους εναντίον του γερμανικού απολυταρχισμού και ολοκληρωτισμού. Ας μην υποτιμήσει κανείς την στενή σχέση των δύο χωρών. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, απέφυγαν να έρθουν σε μετωπική αντιπαράθεση, και προτίμησαν να λειτουργήσουν ως συγκυρίαρχοι του πλανήτη. Η ισχύς του ενός εξασφάλιζε την ισχύ του άλλου και εν τέλει την παγκόσμια ισορροπία.

Όταν στην Ελλάδα ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, ο Στάλιν αρνήθηκε να ενισχύσει το ΚΚΕ, που στο κάτω-κάτω της γραφής ήταν προϊόν της σοβιετικής ιδεολογίας και πολιτικής, και ελεγχόταν από τους σοβιετικούς μηχανισμούς. Ο Στάλιν δεν ήθελε, όμως, να «σπάσει» την Συμφωνία της Μόσχας και να ανατρέψει τις συμπεφωνημένες σφαίρες επιρροής. Γιατί γνώριζε ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε ανατροπές και στην δική του σφαίρα επιρροής, δηλαδή την Ανατολική Ευρώπη και τα βόρεια Βαλκάνια. Το ίδιο ακριβώς έπραξαν και οι ΗΠΑ στις περιπτώσεις των αντικαθεστωτικών-αντικομμουνιστικών επαναστάσεων της Βουδαπέστης (1956) και της Πράγας (1968). Άφησαν ανενόχλητη την Σοβιετική Ένωση να ρυθμίσει τα του «οίκου» της.

Ο Πούτιν, που έχει εξελιχθεί σε πολιτική φυσιογνωμία μείζονος διαμετρήματος, γνωρίζει πολύ καλά και σέβεται τις ισορροπίες. Δεν πρόκειται να υπερβεί τα όρια της ρωσικής επιρροής στην Ελλάδα. Η βοήθεια που θα δώσει, οι συμφωνίες που θα συνάψει, δεν πρόκειται να θίξουν ούτε τις ευρωπαϊκές ούτε τις ατλαντικές σχέσεις της. Η βελτίωση και η ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων θα φθάσει μέχρι το σημείο που δεν θα ανατραπούν οι παγιωμένες γεωπολιτικές ισορροπίες.

Οπότε οι «ανησυχούντες» Γερμανοί ας μην φοβούνται ότι η Ελλάδα θα αναζητήσει νέους κηδεμόνες. Το πρόβλημα της χώρας μας είναι να απαλλαγεί από τα δεσμά του Βερολίνου, και να γίνουμε ξανά κυρίαρχο κράτος. Και να σφυρηλατήσουμε συμμαχίες αμοιβαία επωφελείς, που δεν θα θίγουν την εθνική μας αξιοπρέπεια.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)