analyst
Η κατακόρυφη ανάπτυξη της Ιαπωνίας στηρίχθηκε σε μία μεγάλη θεσμική μεταρρύθμιση, χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατον να συμβεί – γεγονός που σημαίνει πως η Ελλάδα οφείλει να προβεί σε αντίστοιχες ενέργειες, εάν θέλει να αποφύγει το χάος
Η πιο αινιγματική χώρα του ΟΟΣΑ, είναι αναμφίβολα η Ιαπωνία. Ειδικότερα, η οικονομία της είναι στάσιμη για 25 σχεδόν χρόνια, οι τιμές παραμένουν σταθερές παρά την επεκτατική νομισματική πολιτική (μηδενικά επιτόκια, συνεχές τύπωμα χρημάτων), το δημόσιο χρέος πλησιάζει το 230% του ΑΕΠ (227,8%), ενώ ταυτόχρονα η ανεργία είναι της τάξης του 5% – γεγονός που αναγκάζει πολλούς να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Όσον αφορά τη στασιμότητα της οικονομίας της, καθώς επίσης το υψηλό δημόσιο χρέος, υπάρχουν ασφαλώς ερμηνείες – επειδή η χώρα συνεχίζει να υποφέρει από τα αποτελέσματα της καταστροφικής τραπεζικής κρίσης, η οποία ξεκίνησε στις αρχές του 1990, μετά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου της. Εάν όμως θελήσει να εξηγήσει κανείς το χαμηλό ποσοστό ανεργίας, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν – αν και η γερασμένη κοινωνία της, καθώς επίσης η συνεχής μείωση της απασχόλησης των γυναικών, αποτελούν κάποιες αιτίες.
Εν τούτοις, δεν επεξηγούν πλήρως το φαινόμενο της εξαιρετικά χαμηλής ανεργίας, σε μία περίοδο στασιμότητας της οικονομίας – γεγονός που σημαίνει πως αποτελεί μία ακόμη από τις πολλές παραδοξότητες της χώρας. Η κυριότερη είναι ίσως το ότι, πρόκειται για τη μοναδική μη δυτική χώρα, η οποία κατάφερε ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς επίσης στις αρχές του 20ου, να δρομολογήσει μία επιτυχημένη βιομηχανοποίηση.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται πώς ξεπέρασε τις γειτονικές της χώρες, από το 1870 έως το 1930 – όταν στα μέσα του 19ου αιώνα θεωρούταν απελπιστικά οπισθοδρομική, συγκριτικά τουλάχιστον με τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και τις Η.Π.Α.
Περαιτέρω, ο αμερικανός Perry το 1854 δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία, στο να υποχρεώσει την ιαπωνική κυβέρνηση να ανοίξει ορισμένα λιμάνια της χώρας, φτάνοντας με τέσσερα πολεμικά πλοία στο Τόκυο – οπότε η Ιαπωνία απειλήθηκε με τη μοίρα της Κίνας η οποία, μετά τον πρώτο πόλεμο του Οπίου (1839-1842), αναγκάσθηκε να ανοίξει την εσωτερική της αγορά στους ξένους εμπόρους, «παραδίδοντας» ταυτόχρονα την κυριαρχία του Χονγκ Κονγκ.
Λίγο αργότερα όμως, με την αποκατάσταση των Meiji το 1868, ακολούθησε η μεγάλη αλλαγή – όπου το ηλικίας πολλών αιώνων καθεστώς (Σογκούν), αντικαταστάθηκε από ένα είδος «συνταγματικής μοναρχίας», η οποία δρομολόγησε μία ευρύτατη θεσμική μεταρρύθμιση άνευ προηγουμένου στην ιστορία. Το 1899 δε η μετατροπή αυτή ολοκληρώθηκε, με ένα σύγχρονο σύνταγμα – ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε η βιομηχανική ανάπτυξη, εν πρώτοις στον κλάδο του μεταξιού.
Αμέσως μετά η ισχυροποιημένη Ιαπωνία άρχισε να εξοπλίζεται στρατιωτικά με πολύ γρήγορο ρυθμό, ξεκινώντας την μιλιταριστική επέκταση της – με κυριότερα στάδια τη νίκη της εναντίον της Κίνας (1895), της Ρωσίας (1904/05), καθώς επίσης την κατάληψη της Κορέας (1910). Παρά το ότι λοιπόν πενήντα χρόνια ενωρίτερα η Ιαπωνία απειλούταν να μετατραπεί σε αποικία, έγινε η ίδια μία αποικιοκρατική δύναμη – όπου το 1930 εισέβαλλε στην Κίνα, ξεκινώντας το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στην ανατολική Ασία.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται τα στάδια εξέλιξης της Ιαπωνικής αυτοκρατορίας – σημειώνοντας πως η χώρα σήμερα τυπώνει νέα χρήματα με τέτοιο ρυθμό που, σε συνδυασμό με το εκτός ορίων δημόσιο χρέος της, θα οδηγήσει σε μία τεράστια υποτίμηση το νόμισμα της (αφού αργά ή γρήγορα τα ομόλογα του δημοσίου που κατέχει η κεντρική της τράπεζα θα παγώσουν, οπότε θα μετατραπούν αυτόματα σε επί πλέον χρήματα). Στα πλαίσια αυτά το ευρώ, εάν δεν καταρρεύσει η Ευρωζώνη, θα φτάσει σύντομα στο 1:170, από 1:128 σήμερα – αντίστοιχα το δολάριο.
Ολοκληρώνοντας, η κατακόρυφη ανάπτυξη της Ιαπωνίας στηρίχθηκε σε μία μεγάλη θεσμική μεταρρύθμιση – χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατον να συμβεί. Αυτό χρειάζεται και η Ελλάδα σήμερα (ανάλυση), εάν θέλει πράγματι να πάρει τη θέση που της αξίζει στην Ευρώπη – διαφορετικά θα καταλήξει υπερχρεωμένη στα σκουπίδια της ιστορίας, ενοχοποιώντας κάθε φορά κάποιους άλλους για τα δεινά της.
Η πιο αινιγματική χώρα του ΟΟΣΑ, είναι αναμφίβολα η Ιαπωνία. Ειδικότερα, η οικονομία της είναι στάσιμη για 25 σχεδόν χρόνια, οι τιμές παραμένουν σταθερές παρά την επεκτατική νομισματική πολιτική (μηδενικά επιτόκια, συνεχές τύπωμα χρημάτων), το δημόσιο χρέος πλησιάζει το 230% του ΑΕΠ (227,8%), ενώ ταυτόχρονα η ανεργία είναι της τάξης του 5% – γεγονός που αναγκάζει πολλούς να αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Όσον αφορά τη στασιμότητα της οικονομίας της, καθώς επίσης το υψηλό δημόσιο χρέος, υπάρχουν ασφαλώς ερμηνείες – επειδή η χώρα συνεχίζει να υποφέρει από τα αποτελέσματα της καταστροφικής τραπεζικής κρίσης, η οποία ξεκίνησε στις αρχές του 1990, μετά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου της. Εάν όμως θελήσει να εξηγήσει κανείς το χαμηλό ποσοστό ανεργίας, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν – αν και η γερασμένη κοινωνία της, καθώς επίσης η συνεχής μείωση της απασχόλησης των γυναικών, αποτελούν κάποιες αιτίες.
Εν τούτοις, δεν επεξηγούν πλήρως το φαινόμενο της εξαιρετικά χαμηλής ανεργίας, σε μία περίοδο στασιμότητας της οικονομίας – γεγονός που σημαίνει πως αποτελεί μία ακόμη από τις πολλές παραδοξότητες της χώρας. Η κυριότερη είναι ίσως το ότι, πρόκειται για τη μοναδική μη δυτική χώρα, η οποία κατάφερε ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα, καθώς επίσης στις αρχές του 20ου, να δρομολογήσει μία επιτυχημένη βιομηχανοποίηση.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνεται πώς ξεπέρασε τις γειτονικές της χώρες, από το 1870 έως το 1930 – όταν στα μέσα του 19ου αιώνα θεωρούταν απελπιστικά οπισθοδρομική, συγκριτικά τουλάχιστον με τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης και τις Η.Π.Α.
Περαιτέρω, ο αμερικανός Perry το 1854 δεν αντιμετώπισε καμία δυσκολία, στο να υποχρεώσει την ιαπωνική κυβέρνηση να ανοίξει ορισμένα λιμάνια της χώρας, φτάνοντας με τέσσερα πολεμικά πλοία στο Τόκυο – οπότε η Ιαπωνία απειλήθηκε με τη μοίρα της Κίνας η οποία, μετά τον πρώτο πόλεμο του Οπίου (1839-1842), αναγκάσθηκε να ανοίξει την εσωτερική της αγορά στους ξένους εμπόρους, «παραδίδοντας» ταυτόχρονα την κυριαρχία του Χονγκ Κονγκ.
Λίγο αργότερα όμως, με την αποκατάσταση των Meiji το 1868, ακολούθησε η μεγάλη αλλαγή – όπου το ηλικίας πολλών αιώνων καθεστώς (Σογκούν), αντικαταστάθηκε από ένα είδος «συνταγματικής μοναρχίας», η οποία δρομολόγησε μία ευρύτατη θεσμική μεταρρύθμιση άνευ προηγουμένου στην ιστορία. Το 1899 δε η μετατροπή αυτή ολοκληρώθηκε, με ένα σύγχρονο σύνταγμα – ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε η βιομηχανική ανάπτυξη, εν πρώτοις στον κλάδο του μεταξιού.
Αμέσως μετά η ισχυροποιημένη Ιαπωνία άρχισε να εξοπλίζεται στρατιωτικά με πολύ γρήγορο ρυθμό, ξεκινώντας την μιλιταριστική επέκταση της – με κυριότερα στάδια τη νίκη της εναντίον της Κίνας (1895), της Ρωσίας (1904/05), καθώς επίσης την κατάληψη της Κορέας (1910). Παρά το ότι λοιπόν πενήντα χρόνια ενωρίτερα η Ιαπωνία απειλούταν να μετατραπεί σε αποικία, έγινε η ίδια μία αποικιοκρατική δύναμη – όπου το 1930 εισέβαλλε στην Κίνα, ξεκινώντας το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο στην ανατολική Ασία.
Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται τα στάδια εξέλιξης της Ιαπωνικής αυτοκρατορίας – σημειώνοντας πως η χώρα σήμερα τυπώνει νέα χρήματα με τέτοιο ρυθμό που, σε συνδυασμό με το εκτός ορίων δημόσιο χρέος της, θα οδηγήσει σε μία τεράστια υποτίμηση το νόμισμα της (αφού αργά ή γρήγορα τα ομόλογα του δημοσίου που κατέχει η κεντρική της τράπεζα θα παγώσουν, οπότε θα μετατραπούν αυτόματα σε επί πλέον χρήματα). Στα πλαίσια αυτά το ευρώ, εάν δεν καταρρεύσει η Ευρωζώνη, θα φτάσει σύντομα στο 1:170, από 1:128 σήμερα – αντίστοιχα το δολάριο.
 |
Ιαπωνία, χάρτης – η χρονική επέκταση της χώρας και οι καταλήψεις εδαφών.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου