Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Mε διαδηλώσεις δεν αντιμετωπίζεται η τρομοκρατία

Νέα Πολιτική


Του Μελέτη Μελετόπουλου*

Η προγραμματισμένη μεγα-διαδήλωση της Κυριακής στο Παρίσι, στην οποία θα συμμετάσχει σύμπασα η ευρωπαϊκή ηγεσία, έχει ασφαλώς μεγάλη συμβολική σημασία: διατρανώνει την αντίθεση όλων στην τρομοκρατία των τζιχαντιστών, διακηρύσσει τη συνεργασία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και την ενότητα των ευρωπαϊκών λαών και υπενθυμίζει τις βασικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Αποτελεί, όμως, στην πραγματικότητα, εκδήλωση φόβου και αμηχανίας μίας απειλούμενης ηπείρου, ενός περικυκλωμένου πολιτισμού, που διαδηλώνει με κεριά και φωτογραφίες θυμάτων στους δρόμους και στις πλατείες.

Ανάμεικτα με αυτά τα αισθήματα είναι και διάφορα αντιφατικά στοιχεία, όπως οι ενοχές για το αποικιοκρατικό παρελθόν των δυτικών κρατών και η προσήλωση στο μοντέλο της «πολυπολιτισμικότητας». Αυτά επιτάσσει η πολιτική ορθότητα του ευρωπαϊκού τρόπου σκέψης.
Ο αντίπαλος, όμως, δεν λειτουργεί με τον ίδιον τρόπο. Οι τζιχαντιστές τρομοκράτες είναι εκπαιδευμένοι στον ανορθόδοξο πόλεμο και σε μάχες μέσα στις πόλεις, δρουν μεθοδικά, ψύχραιμα και ακαριαία, δεν διστάζουν να σκοτώσουν και δεν διστάζουν να σκοτωθούν.


Ελαύνονται από ένα οργανωμένο σύστημα αξιών, που τους διδάσκει ότι ο κόσμος της Δύσης πρέπει να καταστραφεί διά πυρός και σιδήρου, ενώ ταυτόχρονα καθαγιάζει τις δολοφονικές επιθέσεις τους ως ιερή αποστολή και τους παρέχει τη βεβαιότητα της μετά θάνατον ανταμοιβής τους για τις δολοφονικές τους ενέργειες.

Οι Ευρωπαίοι αδυνατούν να κατανοήσουν έναν τρόπο σκέψης που τους είναι ξένος, και ουσιαστικά το κυρίαρχο συναίσθημα στην ευρωπαϊκή ήπειρο είναι η αμηχανία. Τίθεται το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να θωρακιστεί η Ευρώπη απέναντι σ’ έναν θρησκευτικό πόλεμο επί του εδάφους της, που έχει να συμβεί από τον έβδομο αιώνα, από την εποχή που οι νεοφώτιστοι Άραβες εφόρμησαν εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, και –εγγύτερη εμπειρία στους σημερινούς δυτικοευρωπαίους– από το 1683, τη δεύτερη και τελευταία πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους. Τότε όμως οι Ευρωπαίοι, δηλαδή οι Έλληνες του Βυζαντίου και οι Πολωνοί, Φράγκοι κλπ. δυτικοί, διακατέχονταν από ισχυρό θρησκευτικό συναίσθημα και επίσης ωμό ρεαλισμό, κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα.

Ασφαλώς ούτε μπορεί ούτε πρέπει η Ευρώπη να γυρίσει στον Μεσαίωνα. Αυτή θα ήταν η μεγάλη νίκη των τζιχαντιστών. Όμως, οι Ευρωπαίοι, ηγέτες και λαός, πρέπει: α. να εγκαταλείψουν τις «πολυπολιτισμικές» ψευδαισθήσεις, β. να καταλάβουν ότι οι φανατικοί ισλαμιστές δεν σκέπτονται με τον ίδιον τρόπο με τους Ευρωπαίους, γ. να σχεδιάσουν με αποφασιστικότητα, ψυχραιμία και ρεαλισμό την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως έκανε ένας Τσώρτσιλ και ένας Ρούσβελτ στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Αντιμετώπιση που θα καταργήσει κάποιες σημερινές συνθήκες, όπως την ασύδοτη εισέλευση λαθρομεταναστών, τη μαζική απόδοση υπηκοότητας σε Αφρικανούς, Ασιάτες κλπ. Ταυτόχρονα θα δώσει οικονομικά κίνητρα στους μετανάστες να επιστρέψουν στις πατρίδες τους. Και το κυριότερο, θα πρέπει να ληφθεί μία απόφαση σε παγκόσμιο επίπεδο για την οικονομική ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου, αλλά και για την καταπολέμηση της ανεργίας στις υποβαθμισμένες συνοικίες των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων. Με μία ριζοσπαστική πολιτική παγκόσμιας ανακατανομής επιπέδου Μπρέττον Γουντς, θα πρέπει η αθλιότητα, η φτώχεια και η υπανάπτυξη να σταματήσουν να τροφοδοτούν την αθλιότητα.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύτηκε στο Kontra News)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου