Ζυμώσεις περιθωρίου

Νέα Πολιτική

Tου Μελέτη Μελετόπουλου*

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου παρουσίασε το νέο κόμμα που ίδρυσε, ο μέσος όρος ηλικίας ήταν άνω των 70. Ήταν τα υπολείμματα της γενιάς του ΠΑΚ και του παλαιού ΠΑΣΟΚ, οι προσωπικοί οπαδοί και φίλοι του μακαρίτη Αντρέα, οι άνευ όρων επί δεκαετίες ψηφοφόροι-όσοι απέμειναν-του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, που το ψήφιζαν ακόμα κι όταν αυτό είχε πλέον εκφυλισθεί σε ένα διεφθαρμένο ολιγαρχικό κατεστημένο, που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την Δεξιά την οποία ανέτρεψε.

Οι άνθρωποι που συντάχθηκαν προχθές με τον Παπανδρέου στο απονενοημένο του εγχείρημα, διακατέχονται από μία βασική παθογένεια, που συναντάται κυρίως σε υπανάπτυκτες κοινωνίες του Τρίτου Κόσμου: την αφοσίωση στα γονίδια του αρχηγού, εν προκειμένω όχι του Γιώργου αλλά του Ανδρέα Παπανδρέου. Τι άλλο παρά μία αφοσίωση τύπου μεσαιωνικής μοναρχίας ή οθωμανικής δεσποτείας ή φυλάρχων κεντρώας Αφρικής μπορεί να εκφράζει η συμπαράταξη των-έστω και λίγων-πασόκων παλαιάς κοπής; Μόνον από μία τέτοιου τύπου δουλική και άκριτη αφοσίωση, συνδυασμένη φυσικά με προσωπική ευγνωμοσύνη για πραγματοποιηθέντα ρουσφέτια και άλλες χάρες, μπορεί να στηρίξει την παρανοϊκή πεποίθηση ότι ένας εγνωσμένα αποτυχών πρωθυπουργός, που ανατράπηκε υπό το βάρος της λαϊκής οργής, ε-πει-δή εί-ναι πα-παν-δρέ-ου μπορεί και πρέπει να επιστρέψει στην πολιτική σκηνή.

Η δίκην οικογενειακής συνάθροισης εκδήλωση στο Μουσείο Μπενάκη επιβεβαιώνεται και από την σύνθεση: τα αδέλφια Νίκος και Αντρίκος, η ιδιαιτέρα του μπαμπά Αγγέλα, η ιδιαιτέρα του υιού Ρεγγίνα, ο πιστός Απόστολος, ο «κολλητός» Παύλος, ο «κολλητός» Δημήτρης, ο Νίκος, ο Πάνος, όλοι άνθρωποι που χρωστάνε τα αξιώματά τους στον Γιώργο. Μαζί τους και διάφοροι «ορφανοί» πρώην υπουργοί και βουλευτές, που ο Βαγγέλης τους άφησε εκτός νυμφώνος. Δηλαδή όλοι αυτοί που έρριξαν την χώρα έξω και την οδήγησαν στο σφαγείο της τρόϊκας.

Αν αφαιρέσει κανείς την μεταθανάτια επιρροή του πατρικού ονόματος, τι άλλο επιχείρημα υπάρχει υπέρ της επανεμφάνισης του Γ.Πσπανδρέου στην πολιτική σκηνή; Η οργή του με τον Βενιζέλο, το αίσθημα ότι «του έφαγε την κληρονομιά» αφορά μόνον τον ίδιο και την αρρωστημένη οικογενειοκρατική αντίληψη της πολιτικής, που επεκτείνεται φυσικά και σε άλλους χώρους πλην του ΠΑΣΟΚ και που κατέστρεψε την χώρα με την ανάδειξη ανίκανων στα ανώτατα αξιώματα.

Μήπως άλλωστε ο Γιώργος έχει κάτι να επιδείξει από την πρωθυπουργία του το 2009-11; Από αυτήν θυμόμαστε δύο πράγματα: πρώτον, το Μέγα Ψεύδος του «λεφτά υπάρχουν», και το Μέγα Ατόπημα της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης. Δεν ξεχάσαμε, εξ άλλου, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου εξελέγη με 45% πρωθυπουργός το 2009, για να παραιτηθεί το 2011 εν μέσω πρωτοφανούς έκρηξης λαϊκής οργής και πρωτοφανών διαδηλώσεων και προπηλακισμών, στα όρια της επαναστατικής ανατροπής.

Άρα το «κόμμα» που εξήγγειλε δεν αποτελεί ανταπόκριση σε υπαρκτή κοινωνική ανάγκη, ούτε απόρροια κάποιου ιδεολογικού ρεύματος, ούτε κάν εκπροσωπεί τα συμφέροντα μίας κοινωνικής ομάδας, π.χ. των βιομηχάνων ή των εργατών. Εκφράζει, αποκλειστικά, από μεν πλευράς του ιδρυτή του την ψυχική ανάγκη του να ξεφύγει από την αφόρητη πολιτική ανυπαρξία του, και από πλευράς των οπαδών του την επίσης ψυχοπαθολογική ανάγκη της δουλικής προσκόλλησης σε μία «δυναστεία».

Μην θεωρήσει κανείς ότι με αυτά καθίσταται συμπαθέστερος ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Ο άνθρωπος αυτός ήταν έμπλεος εαυτού, πίστεψε ότι ήταν μέγας ρήτωρ και πολιτική ιδιοφυία και οργάνωσε τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ γύρω από τον εαυτό του. Είναι απολύτως συνυπεύθυνος με τον Αντώνη Σαμαρά για το γεγονός ότι δεν έγινε καμμία σοβαρή μεταρρύθμιση, που να καταστήσει βιώσιμη την ελληνική οικονομία και να εκσυγχρονίσει το ελληνικό κράτος. Η αποτυχία εξόδου στις αγορές και το επερχόμενο νέο μνημόνιο είναι και δική του ευθύνη.

Γιώργος Παπανδρέου και Βαγγέλης Βενιζέλος είναι πλέον μέρος της ιστορίας, της οικτρής ιστορίας της Μεταπολίτευσης. Για αυτό και οι ζυμώσεις στον χώρο του πάλαι ποτέ διαλάμψαντος ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα στην Κεντροαριστερά (κεντροαριστερά διαπλεκομένων, πλουσίων και προνομιούχων….) αποτελούν στην πραγματικότητα ζυμώσεις περιθωρίου.   

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύτηκε στο Kontra News)