Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

Κρίσιμες ώρες: Η σωτηρία της ελληνικής κοινωνίας εξαρτάται αποκλειστικά από το ΚΚΕ

ΕΛεύθερη Λαική Αντιστασιακή Συσπείρωση


Λουτέσιος Ρεμπεsqué
Στα δύο προηγούμενα άρθρα προσπαθήσαμε να αναλύσουμε το πώς έχουν οι εκλογικοί συσχετισμοί και, συνακόλουθα, τι πιστεύουμε ότι δρομολογείται να συμβεί την επόμενη μέρα των εκλογών. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να δείξουμε ότι υπάρχει και άλλη λύση. Η λύση που πραγματικά, αν εφαρμοστεί, θα σώσει τη χώρα και την κοινωνία από τη φρικτή λαίλαπα των τελευταίων ετών και από το ακόμα φρικτότερο μέλλονπου έχει σχεδιάσει η εγχώρια και η ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη για όλους μας.
Εδώ που έχουμε φτάσει λοιπόν, αυτές τις απίστευτα κρίσιμες ώρες, η άποψή αυτής της στήλης είναι ότι το ΚΚΕ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να λειτουργήσει σαν το, μικρό μεν, ρυμουλκό, που όμως θα τραβήξει το μεγάλο ακυβέρνητο πλοίο στο σωστό λιμάνι.
Τι εννοώ;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Δεδομένο πρώτο:
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βαριέμαι να το γράφω και να το ξαναγράφω, έχει ήδη ξεπουληθεί χοντρά. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι συνεπαγωγικά και αυτόματα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ακολουθήσει δεξιά πολιτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα “τσιμεντωμένο” κόμμα τύπου ΚΚΕ. Η ηγεσία δεν ελέγχει απόλυτα τη βάση.
Η αριστερή αντιπολίτευση, ειδικά στα “μικρομεσαία” μέλη, είναι ακόμα ισχυρή. Και κυρίως, ο κεντρικός πυρήνας των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και χαμένος πλέον μέσα στη καιροσκοπική οχλοθάλασσα των νοικοκυραίων, παραμένει αριστερός. Και η δύναμή του έγκειται στο ότι στηρίζει διαχρονικά τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι νοικοκυραίοι είναι “όπου φυσάει ο άνεμος”.

Αυτός ο πυρήνας ανθρώπων λοιπόν περιμένει (έστω και σιωπηρά, έστω προς το παρόν από τον καναπέ) πραγματικές, ριζοσπαστικές αλλαγές.
Για τον παραπάνω λόγο, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, θα δυσκολευτεί να περάσει τα (ημιμετρικά, χλιαρά, έως και δεξιά σε αρκετές περιπτώσεις) σχέδιά της στην κοινωνία.
Αυτός είναι και ο λόγος που κατά βάθος η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει την αυτοδυναμία!!
Σας ξαφνιάζω, ε;
Κι όμως, είναι απλό:
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πάρει αυτοδυναμία, θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με το Ποτάμι. Το γιατί το έχουμε ήδη αναλύσει στα προηγούμενα άρθρα, εδώ και εδώ.
Αν όμως συμβεί αυτό, αφενός θα συνεχίσουν να μας κυβερνούν τα ίδια συμφέροντα (μέσω πλέον της κυβερνητικής βιτρίνας ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι), αφετέρου η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει πάντα μια βολική δικαιολογία του τύπου “εμείς τι φταίμε βρε παιδιά; Αριστεροί παραμένουμε. Αλλά να, το Ποτάμι έχει αντιρρήσεις για την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων / την εθνικοποίηση των τραπεζών / την ακύρωση του χρέους / την κατάργηση των τρομονόμων κλπ κλπ. Τι θέλετε δηλαδή; Να κάνουμε τους ασυμβίβαστους, να θυμώσει ο Θεοδωράκης, να πέσει η κυβέρνηση και να ξανάρθουν τα καθάρματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;”
.
samaras-venizelos-empola
.
Δεδομένο δεύτερο:
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρκετές αυταπάτες, “σοσιαλδημοκρατικού” τύπου. Χωλαίνει δηλαδή στο οικονομικό σκέλος του τι σημαίνει Αριστερά (ολοκληρωτική ρήξη με τον καπιταλισμό, εθνικοποίηση γης / μέσων παραγωγής / υγείας / παιδείας, κεντρικός οικονομικός σχεδιασμός στην παραγωγή ανελαστικών αγαθών). Όμως το ΚΚΕ, αν συγκυβερνήσει μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τον πιέζει συνεχώς, εκούσια ή και ακούσια, μέσα από τις πολυποίκιλες συγκρουσιακές διεργασίες που γεννιούνται εξ ορισμού από μια κυβερνητική συμπόρευση, προς την κατεύθυνση της “υπέρβασης” αυτών των αυταπατών. Και μέχρι ένα σημείο, κυρίως λόγω του φόβου του ΣΥΡΙΖΑ για διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού, η πίεση αυτή θα φέρει θετικό αποτέλεσμα.
Το ΚΚΕ έχει με τη σειρά του αρκετά συμπλέγματα, “σταλινικού” τύπου. Χωλαίνει δηλαδή στο κοινωνικό σκέλος του τι σημαίνει Αριστερά (ανθρώπινα δικαιώματα, πολύμορφα κινήματα, κοινοτισμός, περιβάλλον). Ο ΣΥΡΙΖΑ αντίστοιχα, αν συγκυβερνήσει μαζί με το ΚΚΕ, θα λειτουργήσει, μέσω της αναγκαστικής τριβής των στελεχών των δύο κομμάτων και της συνακόλουθης ανταλλαγής ιδεών, ως καταλύτης αποβολής αυτών των συμπλεγμάτων. Και μέχρι ένα σημείο, έστω λόγω του φόβου του ΚΚΕ για απαξίωσή του από τον λαό ως “κολλημένο και ευθυνόφοβο”, η ζύμωση αυτή θα φέρει επίσης θετικό αποτέλεσμα.
Έτσι, αν αυτή η συνεργασία καταφέρει να υλοποιηθεί, θα αποκτήσουμε για πρώτη φορά στα χρονικά μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση, ικανή να εφαρμόσει επιτέλους μια (συγκριτικά με τη μέχρι σήμερα ιστορική εμπειρία) πρωτόγνωρα ριζοσπαστική πολιτική, έστω και αν θα πρέπει να ακροβατεί συνεχώς ανάμεσα στον Περισσό και την Κουμουνδούρου με μια πολύ ευαίσθητη ισορροπία η οποία θα συνδυάζει τόσο στοιχεία σύγκλισης (όπου ο κοινός αγώνας σιγά-σιγά, ιδίως σε επίπεδο απλών υποστηρικτών-ψηφοφόρων, θα αμβλύνει τις αντιθέσεις, θα μετριάζει την αμοιβαία καχυποψία και θα βελτιώνει ποιοτικά και τους δύο πολιτικούς χώρους) όσο και απόκλισης (όπου ο ανταγωνισμός για “αριστερή πλειοδοσία” ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους θα αποβαίνει τελικά επίσης πολύ ευνοϊκός για τον λαό).
.
21-3-n1
.
Πώς συνδυάζονται λοιπόν τα δυο παραπάνω δεδομένα, ώστε να καταφέρουμε το φαινομενικά ακατόρθωτο, δηλαδή να αντιστρέψουμε την αβάσταχτα δυσμενή σημερινή κατάσταση και να σώσουμε την ελληνική κοινωνία;
Ε, εδώ είναι λοιπόν που έρχεται ο καταλυτικός ρόλος του ΚΚΕ. Και εξηγούμαι:
Τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλουν συνεργασία με το ΚΚΕ. Δεν μπορούν όμως να βγουν και να το πουν αυτό φανερά, γιατί θα είναι σαν να παραδέχονται ότι έχουν ξεπουληθεί. Τους βολεύει λοιπόν μια χαρά το ότι το ΚΚΕ λέει εκείνο πρώτο όχι στη συνεργασία και χρεώνεται εκείνο μέχρι στιγμής την ευθύνη της διάσπασης της Αριστεράς (χρέωση που άλλωστε, προς τέρψη του ΣΥΡΙΖΑ, έχει στοιχίσει στο ΚΚΕ τους μισούς του ψηφοφόρους).
Αν όμως το ΚΚΕ ξαφνικά αλλάξει πολιτική και πει “ναι” στη συνεργασία, τι θα συμβεί;
Μα ένα ντόμινο άκρως ενδιαφερόντων εξελίξεων!
Δηλαδή:
  • Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί προ ενός πολύ δυσάρεστου για την ίδια τετελεσμένου: Θα αναγκαστεί να συρθεί σε συνεργασία με το ΚΚΕ, μια και αλλιώς θα εξευτελιστεί τελείως (αφού τόσα χρόνια, εκ του ασφαλούς, υποτίθεται ότι ήταν υπέρ της συνεργασίας).
  • Τα “ποταμίσια” σχέδια της ολιγαρχίας θα ανατραπούν συθέμελα.
  • Το ΚΚΕ θα αποκτήσει τεράστια δύναμη, αφού θα μπορεί να εκβιάζει συνεχώς με αποχώρηση από την κυβέρνηση, αν δεν ψηφίζονται τα νομοσχέδια που θέλει.
  • Η απάνθρωπη πολιτική των τελευταίων τεσσάρων ετών ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ.
Βέβαια, στο σημείο αυτό πιθανόν κάποιος να ρωτήσει: Καλά όλα αυτά, αλλά αν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ υποκύψει στις πιέσεις της ολιγαρχίας και δεν ακολουθήσει το ΚΚΕ στην ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής;
Μα, στην περίπτωση αυτή, η πτώση της αριστερής κυβέρνησης θα χρεωθεί αποκλειστικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ θα δικαιωθεί, κερδίζοντας μάλιστα και δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταβαραθρωθεί μια και εν τέλει ο Λαφαζάνης …θα πάρει το μισό κόμμα και θα φύγει, απελευθερώνοντας δυνάμεις που θα κινηθούν αριστερότερα.
.
υψωμένες-γροθιές725
.
Αυτό είναι μακράν το πιο πιθανό σενάριο. Και σε κάθε περίπτωση, από το να μην κάνει το ΚΚΕ απολύτως καμία προσπάθεια για να αλλάξει την κατάσταση (άρα μηδέν εις το πηλίκο ούτως ή άλλως), προφανώς και αξίζει να προσπαθήσει.
Και ας μην πει κανείς σε αυτό το σημείο ότι “αυτά είναι κοινοβουλευτικά τερτίπια, οι πραγματικές αλλαγές γίνονται στον δρόμο”.
  • Πρώτον, είπε κανείς ότι το ένα αποκλείει το άλλο;
  • Δεύτερον, αν το ΚΚΕ υποτιμά τα “κοινοβουλευτικά τερτίπια”, γιατί κατεβαίνει στις εκλογές; Μια χαρά σημαντικά λοιπόν τα θεωρεί (και σωστά).
  • Τρίτον, για να μπορείς να κατεβάζεις κόσμο στον δρόμο, πρέπει αυτός ο κόσμος να σε εμπιστεύεται. Και σε εμπιστεύεται όταν, μεταξύ άλλων, ξέρει και ότι δεν είσαι ευθυνόφοβος.
  • Τέταρτον, καλώς ή κακώς, το χαμηλό πολιτικό και συγκρουσιακό επίπεδο της νεοελληνικής κοινωνίας δυσχεραίνει τη λύση του “δρόμου” και μας αναγκάζει να στραφούμε σε πιο συμβατικές (πχ κοινοβουλευτικές) λύσεις.
    Ώστε, αν θέλετε, να προετοιμάσουμε και το έδαφος για τις άλλες…
.
army
.
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι ΥΨΙΣΤΗ ΑΝΑΓΚΗ η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ.
Αρκεί φυσικά το ΚΚΕ να καταλάβει ότι δεν έχει ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ το πόσο ξεπουλημένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που έχει σημασία είναι ποια τακτική πρέπει να ακολουθηθεί ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, άμεσα, πριν προλάβει να παγιωθεί ως καθαρά σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με τη μορφή που έχει σήμερα, αυτή δηλαδή του ανεμοδείκτη που παρασύρεται αναλόγως την κατεύθυνση του ανέμου, να αναγκαστεί να δείξει προς την κατεύθυνση της επιθυμητής πολιτικής. Ή, να πληρώσει το τίμημα της απομυθοποίησης και της διάσπασής του, ελευθερώνοντας δυνάμεις προς τα αριστερά.
ΑΥΤΟ, σύντροφοι του ΚΚΕ, είναι έξυπνη και αποτελεσματική πολιτική, ενώ το “όλα ή τίποτα” είναι απλά μια πολύ βολική δικαιολογία.
Το παιχνίδι δεν παίζεται όμως με άκαμπτες ιδεοληψίες. Παίζεται με εμπεριστατωμένο σχέδιο. Με διορατική στρατηγική. Με θαρραλέες κινήσεις τακτικής.
Με κοινή λογική.
Ναι, μια κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ δεν θα εγκαθιδρύσει τον …σοσιαλισμό.
Αλλά θα “αποτοξικοποιήσει” τόσο πολύ το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον της ελληνικής κοινωνίας, που σε ένα δεύτερο επίπεδο, η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού θα ξεκινήσει από μια πολύ καλύτερη αφετηρία.
Τόση φιλοσοφία θέλει πια;
Άρα τελικά το πραγματικό ερώτημα ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ είναι:
Έχετε την ευφυία και τα κότσια να σταθείτε στο κολοσσιαίο ύψος των σημερινών περιστάσεων;
Τα έχετε;
ΑΣ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου