Τι μοναδικό κοινό στοιχείο έχουν ο Στέφανος Μάνος και ο Σπύρος Λυκούδης;

Νέα Πολιτική

Του Μελέτη Μελετόπουλου*

Ο Στέφανος Μάνος και ο Σπύρος Λυκούδης έχουν το εξής μοναδικό κοινό στοιχείο: και οι δύο τους ίδρυσαν κόμματα που προσχώρησαν στο «Ποτάμι»!

Άκουγα χθες στην τηλεόραση τον επικεφαλής του «Ποταμιού» να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, δηλαδή την συνεργασία του με δύο διαμετρικά αντίθετες κινήσεις, με απαντήσεις του τύπου «κάθε ποτάμι έχει δύο όχθες»…. Μα για να ενωθούν οι δύο όχθες απαιτείται γέφυρα, και πραγματικά δεν υπάρχει οποιοδήποτε κοινό στοιχείο που να γεφυρώνει την πολιτική σκέψη του Σπύρου Λυκούδη και αυτήν του Στέφανου Μάνου.

Ο Μάνος, πολιτικός της Δεξιάς με ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις, μεγαλοαστός και βιομήχανος, με σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Αλευροβιομηχάνων Ελλάδος και έφορος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, διετέλεσε πολλές φορές βουλευτής και υπουργός της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Αποχώρησε το 1999 και ίδρυσε το Κόμμα των Φιλελευθέρων, με το οποίο μετείχε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου 1999 και έλαβε 1,62%. Το 2000 εντάχθηκε στην ΝΔ, το 2004 στο ΠΑΣΟΚ (!) και το 2009 ίδρυσε νέο πολιτικό κόμμα, την «Δράση». Στις ευρωεκλογές του 2009 έλαβε 0,76%. Στις εκλογές του Μαίου 2012 η «Δράση» έλαβε 1,8 %, ενώ στις εκλογές του Ιουνίου 2012, από κοινού με το κόμμα «Δημιουργία Ξανά», έλαβε 1,59%. Λίγες μέρες μετά, παραιτήθηκε από την προεδρία της «Δράσης», η οποία συνέχισε υπό άλλη ηγεσία.

Συμπέρασμα: το κόμμα του Μάνου δεν βρήκε ποτέ απήχηση στο εκλογικό σώμα, διότι η ακραία νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του αποκρούει όσους έχουν και την ελάχιστη κοινωνική ευαισθησία και θεωρούν αναγκαία γιά την λειτουργία μίας κοινωνίας την κοινωνική πρόνοια και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ευνοήτως, λοιπόν, αναζητά σχεδία για να επιπλεύσει. Εκτίμηση: η προσχώρηση της «Δράσης» στο «Ποτάμι» δεν θα προσθέσει αλλά θα αφαιρέσει ψήφους από το δεύτερο.

Ερχόμαστε τώρα στην δεύτερη συνιστώσα του «Ποταμιού»: το νέο κόμμα Λυκούδη, τους «Μεταρρυθμιστές». Στην ιστοσελίδα του, ο ιδρυτής αυτοπαρουσιάζεται ως εξής: «Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο Μεταξουργείο… Αριστερός νεολαίος της γενιάς του 60… Πέρασα τα μαθητικά μου χρόνια στο Α’ Γυμνάσιο της Πλάκας, απ’ όπου στην τελευταία τάξη με απομάκρυναν ως ανεπιθύμητο, ατίθασο και ανατρεπτικό στοιχείο. Στο αριστερό κίνημα μπήκα μαθητής και στα φοιτητικά μου χρόνια στη Νομική Σχολή εντάχθηκα στη Νεολαία Λαμπράκη. Πήρα το πτυχίο μου από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στρατιωτική Χούντα, χαφιεδοκρατία, συλλήψεις, περιορισμοί, στρατιωτική θητεία ως ημιονηγός (μουλαράς) σε στρατόπεδο χαρακτηρισμένων αριστερών στρατιωτών στην Ελευθερούπολη της Καβάλας. Μετά τη Μεταπολίτευση ακολούθησα το βηματισμό και την περιπέτεια της Ανανεωτικής Αριστεράς: ΚΚΕ Εσωτερικού, ΕΑΡ και Συνασπισμός. Εκείνα τα χρόνια η πολιτική και προσωπική μου σχέση με τον Λεωνίδα Κύρκο εξελίχθηκε σε μια σημαντική και στενή φιλία που κράτησε μέχρι την τελευταία του στιγμή. Με τη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ διαφώνησα, πιστεύοντας πως οπισθοδρομεί την υπόθεση του δημοκρατικού σοσιαλισμού.» Στην συνέχεια ίδρυσε με τον Κουβέλη την Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού, τον Ιούνιο του 2010 αποχώρησε μαζί του και ίδρυσαν την ΔΗΜΑΡ, της οποίας εξελέγη Γραμματέας και βουλευτής Επικρατείας. Τον Σεπτέμβριο του 2014 έφυγε από την ΔΗΜΑΡ και ίδρυσε το κόμμα «Μεταρρυθμιστές», που προσχώρησε πρόσφατα στο «Ποτάμι». Μαζί με το νεοφιλελεύθερο κόμμα του Μάνου.

Πώς θα χαρακτήριζε κάποιος την στάση «Δράσης» και «Μεταρρυθμιστών»; Καιροσκοπισμό; Τυχοδιωκτισμό;

Πάντως την στάση του «Ποταμιού» να συνεργαστεί με δύο τόσο ακραία διαφορετικά (και προφανώς χωρίς εκλογικό αντίκρυσμα) γκρουπούσκουλα, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι πολιτική αυτοκτονία. Ακόμα κι αν μπει στην Βουλή, απλά θα έχει δώσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σε δύο εκλογικά ανύπαρκτες, άσχετες μεταξύ τους και με το ίδιο το «Ποτάμι», ομάδες.

Ή μήπως αυτός είναι ο σκοπός;

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύτηκε στο Kontra News).