κ. Σαμαρά, γιατί το ποσοστό ανεργίας από 7,6% το 2008 εκτινάχτηκε σε 27% το 2014;

kontranews

του Γιώργου Βάμβουκα

κ. Σαμαρά, γιατί το ποσοστό ανεργίας από 7,6% το 2008 εκτινάχτηκε σε 27% το 2014;

Η παρατεταμΕνη ύφεση, που από το φθινόπωρο του 2008 διέρχεται η εθνική μας οικονομία, αποτυπώνεται στη ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Σύμφωνα με στοιχεία του πίνακα, τα οποία προέρχονται από την ΕΛΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή), την περίοδο 2008-2014 το ποσοστό ανεργίας από 7,6% εκτινάχτηκε σε 26,9%, με επακόλουθο ο απόλυτος αριθμός των ανέργων από 387.900 να αυξηθεί σε 1.296.500 άτομα.

Αν την περίοδο 2008-2014, δεν μετανάστευαν από τη χώρα μας 370.000 συμπολίτες μας και στους ανέργους συνυπολογίζονταν διάφορες κατηγορίες άεργων και υποαπασχολουμένων, που δεν περιλαμβάνονται στα επίσημα στοιχεία, όπως επιχειρηματίες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, κ.ά., ο αριθμός των ανέργων ίσως υπερέβαινε σήμερα τα 2.000.000 άτομα. Αξιοσημείωτο είναι ότι το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση-28 χώρες), την περίοδο 2008-2014 από 7% εκτιμάται ότι αυξήθηκε σε 10,6%. Αναμφίβολα, η ανεργία στην Ελλάδα σε σύγκριση με τις υπόλοιπες 28 χώρες της ΕΕ, έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Ορισμένα χαρακτηριστικά της ανεργίας στη χώρα μας παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Με βάση τα στοιχεία του 2014, το 60% των ανέργων, δηλαδή 778.500 άτομα, είναι γυναίκες, αποκαλύπτοντας ότι η ανεργία πλήττει κυρίως το γυναικείο πληθυσμό.

Ένα άλλο ιδίωμα της ανεργίας είναι ότι το 57% των ανέργων βρίσκεται χωρίς απασχόληση περισσότερο από ένα έτος. Δηλαδή, η ανεργία έχει προσλάβει μακροχρόνιες προεκτάσεις, φανερώνοντας έτσι τις δραματικές συνθήκες κάτω υπό τις οποίες διαβιούν αρκετοί συμπολίτες μας. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι ένα σημαντικό ποσοστό των μακροχρόνιων ανέργων ατόμων, αποφεύγει να καταγράφεται στις περιοδικές έρευνες που εκπονεί η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Η διαπίστωση αυτή ενισχύει την ορθότητα της άποψης ότι ο πραγματικός αριθμός των ανέργων είναι υψηλότερος σε σύγκριση με την καταγραφή των επίσημων στατιστικών στοιχείων.

Το αντίστοιχο ποσοστό της μακροχρόνιας ανεργίας στην Ευρωζώνη δεν υπερβαίνει το 35%. Από την άλλη μεριά, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι το κράτος πρόνοιας στη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Δανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Φιλανδία και γενικά στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, χαρακτηρίζεται πολύ προηγμένο σε σύγκριση με την Ελλάδα. Στις χώρες αυτές, τα γενναιόδωρα επιδόματα βοηθείας που παρέχονται στους ανέργους, τους δίνει την δυνατότητα να καλύπτουν σε ικανοποιητικό βαθμό, το μεγαλύτερο μέρος των βασικών βιοποριστικών τους αναγκών. Αντίθετα, στην Ελλάδα τα επιδόματα ανεργίας είναι μικρής διάρκειας και κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, με συνέπεια ορισμένοι εκ των ανέργων να οδηγούνται στην επαιτεία, την εξαθλίωση και την εγκληματικότητα. Η έξαρση της εγκληματικότητας που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, σχετίζεται άμεσα με τις εκρηκτικές διαστάσεις της ανεργίας.

Μία άλλη αρνητική πλευρά της ελληνικής αγοράς εργασίας, είναι ότι η ανεργία κτυπά ιδίως τους νέους, καθότι το 62% των ανέργων είναι ηλικίας μεταξύ 15 έως 34 ετών. Πώς θα αυξηθεί η γεννητικότητα στη χώρα μας, όταν οι νέοι και οι νέες στην παραγωγικότερη φάση της ζωής τους είναι άνεργοι, αδυνατώντας να ικανοποιήσουν τις κύριες οικονομικές τους ανάγκες; Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το 2008, που η ανεργία κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα και φαίνεται πως συνιστά ενδογενές συστατικό του οικονομικού μας συστήματος, οι γάμοι παρουσιάζουν σταδιακή μείωση και τα διαζύγια αισθητή αύξηση.

Η τεράστια ανεργία και το κολοσσιαίο δημόσιο χρέος, συνιστούν τα πρωταρχικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Αμφότερα τα προβλήματα χρειάζονται παρεμφερή θεραπευτική αγωγή για την επίλυσή τους και πιο συγκεκριμένα την επινόηση μέτρων πολιτικής, για την προαγωγή της ανταγωνιστικότητας της εθνικής μας οικονομίας και την ώθησή της σε αναπτυξιακή τροχιά. Η έξοδος της οικονομίας από την ύφεση και η εξισορρόπηση των Δημόσιων Οικονομικών, εξαρτώνται από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του οικονομικού μας συστήματος.

Πώς όμως θα προαχθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και θα επιταχυνθούν οι αναπτυξιακοί της ρυθμοί, όταν το δικομματικό καθεστώς ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με την καιροσκοπική και ψηφοθηρική κυβερνητική τους πολιτική, δημιούργησαν ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα, που βασίζεται στις παρασιτικές δραστηριότητες της παραοικονομίας (φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο, ξέπλυμα χρήματος, μίζες, εισφοροδιαφυγή, κ.α.), την ασυδοσία των καρεκλοκένταυρων της εξουσίας, την ατιμωρησία των πολιτικών, την αδιαφάνεια και τη διαπλοκή;