tvxs
Μέχρι το 1965, ο Ηλίας Τσιριμώκος ήταν ένας σεβάσμιος σοσιαλιστής πολιτικός, αυτό που θα λέγαμε σήμερα «κεντροαριστερός». Ιδρυτής με τον περίφημο Αλέξανδρο Σβώλο της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» και του ΕΑΜ, υπουργός της κυβέρνησης του βουνού στην Ελεύθερη Ελλάδα στην διάρκεια της κατοχής, εκπρόσωπος του ΕΑΜ στις διαπραγματεύσεις με την εξόριστη κυβέρνηση Τσουδερού το 1943 στο Κάιρο, βουλευτής της αριστεράς ύστερα από το τέλος του εμφυλίου και επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας της Ένωσης Κέντρου, από το 1961 και μετά. Κανείς δεν περίμενε ότι το 1965 θα αναλάμβανε την πρωθυπουργία της κυβέρνησης των αποστατών, που σε συνεργασία με τον βασιλιά και τον ξένο παράγοντας είχαν ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
του Στέλιου Κούλογλου
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, ένας από τους έντιμους πολιτικούς που έμειναν πιστοί στον Παπανδρέου, μου είχε διηγηθεί πως ο Τσιριμώκος του είχε αναγγείλει από το τηλέφωνο το νέο που έμοιαζε απίστευτο: άλλωστε ο Τσιριμώκος είχε, στην αρχή της αποστασίας, μείνει πιστός στον Παπανδρέου, καταψηφίζοντας την πρώτη κυβέρνηση των αποστατών, που είχε προσπαθήσει να συγκροτήσει ο Γ. Αθανασιάδης - Νόβας.
«"Κάθεσαι κάπου; με ρώτησε ο Τσιριμώκος", διηγείται ο Παπακωνσταντίνου. "Κάτσε γιατί θα πέσεις κάτω. Μου έδωσε την εντολή" (σχηματισμού κυβέρνησης). "Άντε ρε του λέω, σαχλαμάρες μου λες τώρα". "Άκου με που σου λέω, ο τσόγλανος (ο βασιλιάς Κωνσταντίνος) μου έδωσε την εντολή". Εγώ δεν τον επίστευα φυσικά και για μια στιγμή του είπα: "καλά που είσαι;" "Στο σπίτι της πεθεράς μου"."Κλείστο, έρχομαι αμέσως". Και επήγα και τον είδα. Και προσπάθησα να του πω: "τι κάνεις τώρα, άλλωστε το βλέπεις ότι πέφτουνε, θα καταστραφείς", τον εκτιμούσα τον Τσιριμώκο πάρα πολύ. Ο Τσιριμώκος έλεγε ότι "αυτοί που δεν με θέλανε, που με θεωρούσανε μίασμα, τώρα βάλανε τα στρατά να με χαιρετίσουνε"».
Τηρουμένων όλων των αναλογιών, η περίπτωση θυμίζει όλα αυτά που γίνονται τις προηγούμενες ημέρες και κορυφώνονται σήμερα με την ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας: μια ομάδα πολιτικών που, όπως οι τότε αποστάτες, δεν ενδιαφέρονται παρά για την εξουσία, ο ξένος παράγοντας πάντα παρών και στη θέση του βασιλιά οι αγορές, επιχειρούν να κρατήσουν με το στανιό στην εξουσία μία κυβέρνηση που ούτε στον λαό είναι δημοφιλής ούτε στην Βουλή διαθέτει τους ψήφους που χρειάζονται για να συνεχίσει να υπάρχει.
Για να πετύχει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα τότε, το πραξικόπημα των αγορών τώρα, χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα. Ένας πρωθυπουργός που αντί να κυβερνά την χώρα θυμίζει κάτι μεταξύ εκβιαστή και τηλεφωνητή, έχοντας πάρει σβάρνα όλους τους ανεξάρτητους βουλευτές, τάζοντας όπως και τότε, υπουργεία και πετραχήλια. Μόλις χθες σε ένα ταξί, στέλεχος της ΝΔ, απειλούσε στο τηλέφωνο έναν ανεξάρτητο βουλευτή που προέρχεται από τους ΑΝΕΛ: «κοίτα να ψηφίσεις, γιατί θα σε κρεμάσουμε στα περίπτερα».
Όπως και τότε όμως έτσι και τώρα, ο αιφνιδιασμός δεν προέρχεται από τους βουλευτές του κατεστημένου, τους κεντροδεξιούς της Ένωσης Κέντρου το 1965, το βαθύ ΠΑΣΟΚ το 2014 ή αυτούς της δεξιάς: στην γαλάζια πολυκατοικία είναι άλλωστε συνηθισμένες τέτοιου είδους δοσοληψίες. Η μεγάλη έκπληξη είναι από αυτούς που προέρχονται από την αριστερά, όπως ο Τσιριμώκος το 1965, που αυτοκτόνησε πολιτικά.
Γιατί βεβαίως και σήμερα περί πολιτικής αυτοκτονίας πρόκειται. Ας υποθέσουμε ότι οι κ.κ. Σαμαράς - Βενιζέλος καταφέρνουν να μαζέψουν τις 180 ψήφους. Οι χωρίς προηγούμενο στην σύγχρονη ιστορία μέθοδοι με τις οποίες θα έχει επιτευχθεί ο στόχος, η συντονισμένη επίθεση κατά της οικονομίας, οι απροκάλυπτες αποικιοκρατικού χαρακτήρα επεμβάσεις των ξένων, η πλήρης απαξίωση των πολιτικών ηθών, θα συνιστούν μια κλασική Πύρρειο νίκη. Χώρια ότι η κυβέρνηση θα πάρει τόσο σκληρά μέτρα την επόμενη μέρα, ώστε θα έχουν τελειώσει πολιτικά όσοι την διατήρησαν στη ζωή, κυρίως αυτοί που προέρχονται από την αριστερά. Στον Τσιριμώκο, όχι στον δεξιόστροφο Στεαφανόπουλο, τραγουδούσαν τότε: «η ζωή σου ξεκινάει από τα βουνά/κι ύστερα πήγες στο κέντρο κι ύστερα στη δεξιά/Τσιριμώκο, Τσιριμώκο μασκαρά».
Στην περίπτωση του τελευταίου όπως και τώρα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται για εξαγορά με την έννοια του χρηματισμού, αλλά για την ακατανίκητη έλξη της εξουσίας. Αυτό που στα χρόνια των μιασμάτων ο άλλοτε υπουργός των βουνών θεωρούσε κατόρθωμα: η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον «τσόγλανο», η απόδοση τιμών από το Στρατό, η θέση του πρωθυπουργού - του υπουργού και εκλεκτού των ΜΜΕ στις περισσότερες από τις σημερινές περιπτώσεις - στην οποία έμεινε μόνο λίγες μέρες, μέχρι να καταθέσει την άκαρπη εντολή. Σε ηλικία μόλις 61 ετών και πλήρως απαξιωμένος, ο παλιός ηγέτης του ΕΑΜ έφυγε από την ζωή το 1968: ένα μόλις χρόνο μετά τον ερχομο της δικτατορίας στον οποίο και ο ίδιος είχε συμβάλλει, παρακούοντας το Σύνταγμα και συμβάλοντας στην εξαχρείωση των πολιτικών ηθών και του κοινοβουλευτισμού. Άραγε πόσο γλυκιά είναι η εξουσία, ώστε μετά από αυτήν την τόσο πρόσφατη ιστορική εμπειρία, ο Τσιριμώκος να παραμένει γοητευτικός;
Μέχρι το 1965, ο Ηλίας Τσιριμώκος ήταν ένας σεβάσμιος σοσιαλιστής πολιτικός, αυτό που θα λέγαμε σήμερα «κεντροαριστερός». Ιδρυτής με τον περίφημο Αλέξανδρο Σβώλο της «Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας» και του ΕΑΜ, υπουργός της κυβέρνησης του βουνού στην Ελεύθερη Ελλάδα στην διάρκεια της κατοχής, εκπρόσωπος του ΕΑΜ στις διαπραγματεύσεις με την εξόριστη κυβέρνηση Τσουδερού το 1943 στο Κάιρο, βουλευτής της αριστεράς ύστερα από το τέλος του εμφυλίου και επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας της Ένωσης Κέντρου, από το 1961 και μετά. Κανείς δεν περίμενε ότι το 1965 θα αναλάμβανε την πρωθυπουργία της κυβέρνησης των αποστατών, που σε συνεργασία με τον βασιλιά και τον ξένο παράγοντας είχαν ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
του Στέλιου Κούλογλου
Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, ένας από τους έντιμους πολιτικούς που έμειναν πιστοί στον Παπανδρέου, μου είχε διηγηθεί πως ο Τσιριμώκος του είχε αναγγείλει από το τηλέφωνο το νέο που έμοιαζε απίστευτο: άλλωστε ο Τσιριμώκος είχε, στην αρχή της αποστασίας, μείνει πιστός στον Παπανδρέου, καταψηφίζοντας την πρώτη κυβέρνηση των αποστατών, που είχε προσπαθήσει να συγκροτήσει ο Γ. Αθανασιάδης - Νόβας.
«"Κάθεσαι κάπου; με ρώτησε ο Τσιριμώκος", διηγείται ο Παπακωνσταντίνου. "Κάτσε γιατί θα πέσεις κάτω. Μου έδωσε την εντολή" (σχηματισμού κυβέρνησης). "Άντε ρε του λέω, σαχλαμάρες μου λες τώρα". "Άκου με που σου λέω, ο τσόγλανος (ο βασιλιάς Κωνσταντίνος) μου έδωσε την εντολή". Εγώ δεν τον επίστευα φυσικά και για μια στιγμή του είπα: "καλά που είσαι;" "Στο σπίτι της πεθεράς μου"."Κλείστο, έρχομαι αμέσως". Και επήγα και τον είδα. Και προσπάθησα να του πω: "τι κάνεις τώρα, άλλωστε το βλέπεις ότι πέφτουνε, θα καταστραφείς", τον εκτιμούσα τον Τσιριμώκο πάρα πολύ. Ο Τσιριμώκος έλεγε ότι "αυτοί που δεν με θέλανε, που με θεωρούσανε μίασμα, τώρα βάλανε τα στρατά να με χαιρετίσουνε"».
Τηρουμένων όλων των αναλογιών, η περίπτωση θυμίζει όλα αυτά που γίνονται τις προηγούμενες ημέρες και κορυφώνονται σήμερα με την ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας: μια ομάδα πολιτικών που, όπως οι τότε αποστάτες, δεν ενδιαφέρονται παρά για την εξουσία, ο ξένος παράγοντας πάντα παρών και στη θέση του βασιλιά οι αγορές, επιχειρούν να κρατήσουν με το στανιό στην εξουσία μία κυβέρνηση που ούτε στον λαό είναι δημοφιλής ούτε στην Βουλή διαθέτει τους ψήφους που χρειάζονται για να συνεχίσει να υπάρχει.
Για να πετύχει το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα τότε, το πραξικόπημα των αγορών τώρα, χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα. Ένας πρωθυπουργός που αντί να κυβερνά την χώρα θυμίζει κάτι μεταξύ εκβιαστή και τηλεφωνητή, έχοντας πάρει σβάρνα όλους τους ανεξάρτητους βουλευτές, τάζοντας όπως και τότε, υπουργεία και πετραχήλια. Μόλις χθες σε ένα ταξί, στέλεχος της ΝΔ, απειλούσε στο τηλέφωνο έναν ανεξάρτητο βουλευτή που προέρχεται από τους ΑΝΕΛ: «κοίτα να ψηφίσεις, γιατί θα σε κρεμάσουμε στα περίπτερα».
Όπως και τότε όμως έτσι και τώρα, ο αιφνιδιασμός δεν προέρχεται από τους βουλευτές του κατεστημένου, τους κεντροδεξιούς της Ένωσης Κέντρου το 1965, το βαθύ ΠΑΣΟΚ το 2014 ή αυτούς της δεξιάς: στην γαλάζια πολυκατοικία είναι άλλωστε συνηθισμένες τέτοιου είδους δοσοληψίες. Η μεγάλη έκπληξη είναι από αυτούς που προέρχονται από την αριστερά, όπως ο Τσιριμώκος το 1965, που αυτοκτόνησε πολιτικά.
Γιατί βεβαίως και σήμερα περί πολιτικής αυτοκτονίας πρόκειται. Ας υποθέσουμε ότι οι κ.κ. Σαμαράς - Βενιζέλος καταφέρνουν να μαζέψουν τις 180 ψήφους. Οι χωρίς προηγούμενο στην σύγχρονη ιστορία μέθοδοι με τις οποίες θα έχει επιτευχθεί ο στόχος, η συντονισμένη επίθεση κατά της οικονομίας, οι απροκάλυπτες αποικιοκρατικού χαρακτήρα επεμβάσεις των ξένων, η πλήρης απαξίωση των πολιτικών ηθών, θα συνιστούν μια κλασική Πύρρειο νίκη. Χώρια ότι η κυβέρνηση θα πάρει τόσο σκληρά μέτρα την επόμενη μέρα, ώστε θα έχουν τελειώσει πολιτικά όσοι την διατήρησαν στη ζωή, κυρίως αυτοί που προέρχονται από την αριστερά. Στον Τσιριμώκο, όχι στον δεξιόστροφο Στεαφανόπουλο, τραγουδούσαν τότε: «η ζωή σου ξεκινάει από τα βουνά/κι ύστερα πήγες στο κέντρο κι ύστερα στη δεξιά/Τσιριμώκο, Τσιριμώκο μασκαρά».
Στην περίπτωση του τελευταίου όπως και τώρα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται για εξαγορά με την έννοια του χρηματισμού, αλλά για την ακατανίκητη έλξη της εξουσίας. Αυτό που στα χρόνια των μιασμάτων ο άλλοτε υπουργός των βουνών θεωρούσε κατόρθωμα: η εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον «τσόγλανο», η απόδοση τιμών από το Στρατό, η θέση του πρωθυπουργού - του υπουργού και εκλεκτού των ΜΜΕ στις περισσότερες από τις σημερινές περιπτώσεις - στην οποία έμεινε μόνο λίγες μέρες, μέχρι να καταθέσει την άκαρπη εντολή. Σε ηλικία μόλις 61 ετών και πλήρως απαξιωμένος, ο παλιός ηγέτης του ΕΑΜ έφυγε από την ζωή το 1968: ένα μόλις χρόνο μετά τον ερχομο της δικτατορίας στον οποίο και ο ίδιος είχε συμβάλλει, παρακούοντας το Σύνταγμα και συμβάλοντας στην εξαχρείωση των πολιτικών ηθών και του κοινοβουλευτισμού. Άραγε πόσο γλυκιά είναι η εξουσία, ώστε μετά από αυτήν την τόσο πρόσφατη ιστορική εμπειρία, ο Τσιριμώκος να παραμένει γοητευτικός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου