Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Δεν Υπάρχει Βιώσιμο Χρέος Με Δρακόντεια Μέτρα

analitis


του Πάνου Παναγιώτου 

Η ευρωπαϊκή συγκυρία σήμερα φαίνεται πιο ευνοϊκή για την υιοθέτηση μίας πολιτικής  ενίσχυσης της ανάπτυξης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απ’ ότι στα προηγούμενα χρόνια.
Καθώς ο κίνδυνος κρατικών και τραπεζικών πτωχεύσεων έχει αντιμετωπιστεί για την ώρα, το ενδιαφέρον της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει μετατοπιστεί στην αντιμετώπιση του κινδύνου του ‘στασιμο – αποπληθωρισμού’ στην ευρωζώνη, με τον διοικητή της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, να έχει κερδίσει, ήδη, κάποιες μάχες απέναντι στην υπερασπίστρια της ακραίας λιτότητας Γερμανία, και να έχει ανοίξει, έστω μερικώς, το δρόμο για μία πιο επιθετική νομισματική πολιτική χαλάρωσης, γεγονός που έχει συμπιέσει και αναμένεται να συμπιέσει περαιτέρω το κόστος δανεισμού στα κράτη της περιφέρειας της ευρωζώνης, ασκώντας θετική επίδραση και στην Ελλάδα.
Αυτό, σε συνδυασμό με την μείωση του κόστους ενέργειας η οποία προβλέπεται πως θα έχει διάρκεια αλλά και με την χρηματιστηριακή υποτίμηση του ευρώ έναντι των ανταγωνιστικών νομισμάτων του, αναμένεται να λειτουργήσει ενισχυτικά της ανάπτυξης.
Όσον αφορά ειδικά στην Ελλάδα, το πρόβλημα παραμένει ότι οι αγορές και οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης, εύλογα, δεν πείθονται πως το οικονομικό της πρόγραμμα και το χρέος της μπορούν να καταστούν βιώσιμα μέσω της παγίωσης και διαιώνισης της πολιτικής σκληρής λιτότητας.
Η οικονομική ιστορία έχει δείξει,  πως δεν υπάρχει βιώσιμο χρέος με δρακόντεια μέτρα λιτότητας , τουλάχιστον όχι σε δημοκρατικά καθεστώτα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, κ Σαμαράς έχει δηλώσει πως η Ελλάδα πέτυχε τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή διεθνώς στα τελευταία 80 χρόνια και υπέφερε εξ’ αιτίας αυτού από τη μεγαλύτερη ύφεση διεθνώς, στο ίδιο διάστημα.
Η δημοσιονομική προσαρμογή τέτοιου μεγέθους έχει φέρει, προ πολλού, τους πολίτες και την οικονομία στα όρια τους. Παρόλα αυτά η έκθεση βιωσιμότητας για το ελληνικό χρέος δείχνει ως προαπαιτούμενο την επίτευξη πολύ υψηλών πλεονασμάτων με την επέκταση αυτής της σκληρής  πολιτικής λιτότητας σε όλη τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας, κάτι που επιβεβαιώνεται στην πράξη και από την τρέχουσα στάση της Τρόικας αλλά και τον προϋπολογισμό που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση.
Η πιθανότητα οι πολίτες να προσπαθήσουν, εντελώς δικαιολογημένα, να ανατρέψουν μία τέτοια πολιτική, είναι πολύ αυξημένες. Έτσι, ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι η λιτότητα καοι οι οικονομικοπολιτικές της συνέπειες και αυτός που συντηρεί και ταΐζει τον ελέφαντα είναι η Γερμανία .
Αυτό σημαίνει πως για τις αγορές δεν έχει τόσο σημασία το αν θα συναινέσει η αξιωματική αντιπολίτευση της Ελλάδας στη συνέχιση της  λιτότητας αλλά το αν θα συναινέσει η Γερμανία σε μία στροφή προς πολιτικές ενισχυτικές της ανάπτυξης.
Αυτό φάνηκε το 2012 από την αντίδραση των αγορών στην ανακοίνωση Ντράγκι ότι θα κάνει οτιδήποτε χρειαστεί για να στηρίξει το ευρώ, καθώς τα χρηματιστήρια ανέβηκαν και τα σπρέντ έπεσαν.
Έτσι, ακόμη και αν αύριο προέκυπτε ξαφνικά στην Ελλάδα ένας μεγάλος συνασπισμός της  κυβέρνησης  με την αντιπολίτευση, αυτό που δε θα άλλαζε στην εξίσωση θα ήταν η παράμετρος ‘λιτότητα’ η οποία, μοιραία, θα δημιουργούσε οικονομική και πολιτική αστάθεια.
Επομένως, οι αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης θέλουν, πρωτίστως, ένα οικονομικό περιβάλλον ανάπτυξης και ένα πολιτικό περιβάλλον ηρεμίας αλλά και τα δύο αυτά απειλούνται από τις εφαρμοζόμενες μέχρι στιγμής πολιτικές και γι’ αυτό η ευρωζώνη έχει καταλήξει το μαύρο πρόβατο της διεθνούς οικονομίας.
Η Ελλάδα, λοιπόν, χρειάζεται ένα λιγότερο εξαρτημένο από τη λιτότητα οικονομικό σχεδιασμό και αυτό συνεπάγεται την ανάγκη για μία πιο επιτυχημένη οικονομική διπλωματική πολιτική απέναντι στους εταίρους της και μία πιο αποφασιστική νομισματική πολιτική από την ΕΚΤ, με το δεύτερο να βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, παρά τις διαρκείς αντιδράσεις  της Γερμανίας.
Όσο το παραπάνω δε συμβαίνει και το οικονομικό μέλλον της χώρας στηρίζεται στη διαιώνιση της πολιτικής λιτότητας παρά το γεγονός ότι οι αντοχές της οικονομίας και των πολιτών έχουν ξεπεραστεί εδώ και πολύ καιρό, η Ελλάδα θα αντιμετωπίζεται  ως μία χώρα υψηλού κινδύνου και αυτό θα μεταφράζεται σε αυξημένα κόστη χρηματοδότησης που θα λειτουργούν ως τροχοπέδη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση και θα εμποδίζουν τη σύγκλιση με τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης και την επίτευξη οικονομικής  ομαλότητας.
Πάνος Παναγιώτου
Διευθυντής Ελληνικής Κοιντότητας Τεχνικών Αναλυτών
www.ekta.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου