Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Εξαθλιωθείτε, για να μην εισάγουμε

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


του Διονύση Ελευθεράτου
Το νέο, απίστευτο «επιχείρημα» εναντίον της ανόδου των μισθών
Καταλάβατε γιατί δεν πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, ούτε καν ο κατώτατος, «μέχρι νεoτέρας» – αν όχι μέχρι Παρουσίας Δευ­τέρας; Αντιληφθήκατε την αλ­λαγή της σχετικής καθεστωτικής – μνημονι­ακής επιχειρηματολογίας ή τουλάχιστον του «κέντρου βάρους» της;
Μέχρι πρότινος η «κασέτα» ήταν… μονοθε­ματική: «Εάν αυξηθούν οι μισθοί, οι επιχειρή­σεις θα αναγκαστούν να απολύσουν περισσό­τερο κόσμο, για να επιβιώσουν. Ειδάλλως θα κλείσουν, οπότε θα μείνουν στο δρόμο ακό­μη περισσότεροι άνθρωποι». Δεν θα αναλύ­σουμε εδώ ενδελεχώς το «ποιόν» του σχετι­κού επιχειρήματος ούτε το ενδεδειγμένο πλέγ­μα μέτρων που πρέπει να συνοδεύσει την αύ­ξηση του κατώτατου μισθού. Θα αρκεστού­με σε μια φευγαλέα έκφραση θαυμασμού για τη συνέπεια που διέπει το όραμά τους: αν εί­ναι σωστό να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι κάποια ισχνά επιδόματα ταφής θα αντικατα­στήσουν τις συντάξεις, για να «έχουμε κι αύ­ριο ασφαλιστικό σύστημα», τότε φαντάζει «τε­τράγωνος» και ο συλλογισμός πως οφείλου­με να αποδεχθούμε μισθούς των 450 ευρώ ή και λιγότερο, για να μην ξεμείνουμε από εργο­δότες. Τι δεν καταλαβαίνουμε; Αλίμονο, όλα τα «πιάνουμε»…
Εν προκειμένω εστιάζουμε στο παρω­χημένο του πράγματος: διαπιστώσαμε τε­λευταία φορά ότι το συγκεκριμένο σκεπτι­κό ήταν αυτό που σήκωνε στις πλάτες του το «διά ταύτα» («προς Θεού, καμία αύξηση των μισθών»), ακούγοντας τη δευτερομιλία Σα­μαρά στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστο­σύνης. Έκτοτε ήταν σαν να παραδόθηκε σι­γά σιγά η σκυτάλη σε κάτι που το ακούς και «τρελαίνεσαι». ΟΚ, το είπε ο Άδωνις – υπέ­θετες πως θα ήταν παραζαλισμένος εξαιτίας ίσως κάποιας δύσκολης μετάφρασης αρχαι­οελληνικού κειμένου. ΟΚ, το είπε ο Σταύ­ρος Θεοδωράκης – είκαζες ότι είχε έλθει η στιγμή να ανασυρθεί από το ιδεολογικό σα­κίδιο κάποιο προϊόν εντυπωσιακής παραδο­ξολογίας. Έλα όμως που συνεχώς το ακούς, το ακούς, το ακούς…

Να λοιπόν η «νέα»… εθνική γραμμή: «Δεν πρέπει να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός διότι τότε θα υπάρξει τόνωση της ζήτησης αγαθών». Οπότε τι; Οπότε «θα έχουμε περισσότερες ει­σαγωγές» (βερσιόν πρώτη, η πλέον προτιμού­μενη). Οπότε «θα επιστρέψουμε στη δομή του ΑΕΠ που βασιζόταν κατά 70% στην κατανά­λωση» (βερσιόν δεύτερη, η πλέον «σοφιστι­κέ», την ακούσαμε από τον υφυπουργό Ερ­γασίας Αντώνη Μπέζα, στο Σταρ, τη Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου).
Εδώ κάθε επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέ­ρια. Είναι σαν να βλέπουν κάποιον που τα ρούχα του έχουν πιάσει φωτιά να ουρλιάζει από την αγωνία και τον πόνο (καίγεται ήδη), να εκλιπαρεί να του ρίξουν νερό, αλλά εκεί­νοι να του απαντούν… νηφάλια: «Ας σκεφτού­με κάτι άλλο, γιατί αν σε καταβρέξουμε μπο­ρεί να κρυολογήσεις». Ε, είναι προφανές ότι ένας τέτοιος «περίγυρος» αδιαφορεί για την επικείμενη απανθράκωση.
Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αδυνα­τούν να πληρώσουν ΕΝΦΙΑ, ηλεκτρικό ρεύ­μα ή πετρέλαιο θέρμανσης κι η νέα καθεστω­τική «γραμμή» είναι πως καλώς υποφέρουν, διότι αν είχαν 200 ευρώ παραπάνω στην τσέ­πη θα προκαλούσαν αύξηση των εισαγωγών και μεγέθυνση του καταναλωτικού «πυλώνα» του ΑΕΠ! Οι δυνάμεις οι οποίες πριν από 10- 15 χρόνια ενθάρρυναν τις πολιτικές των δια­δοχικών δανείων, για διακοπές, εορτές, γά­μους και τα συναφή, τώρα που κατάφεραν να μειώσουν το ΑΕΠ κατά 50 δισ. ευρώ ανησυ­χούν μήπως διαταραχτούν οι «καλές» ανα­λογίες του…
Ανησυχούν και για τις εισαγωγές… Μα αν είχαν επαληθευθεί οι… πεφωτισμένες «προ­βλέψεις» τους, τότε το ισοζύγιο θα είχε στα­θεροποιηθεί σε καλά επίπεδα, διότι θα είχαμε μονίμως αυξημένες εξαγωγές. Θυμάστε που το έλεγαν κι αυτό, στα πρώτα χρόνια της «σω­τηρίας» των Μνημονίων; Φυσικό ήταν τότε να παρατηρηθεί σε κάποιους τομείς αύξηση των εξαγωγών: η εσωτερική αγορά «στέγνω­νε» κι όσες επιχειρήσεις μπορούσαν να στρα­φούν στην εξωτερική το έκαναν. Πανηγύρι­ζαν (!) τότε τα καθεστωτικά «παπαγαλάκια». Να που είχε και «καλά στοιχεία» η νέα κατά­σταση, έλεγαν.
Μόνο που όσα «οφέλη» ξεπηδούν μέσα από τον γενικό όλεθρο είναι καταδικασμένα να χαθούν, διότι δεν υπάρχει καν οξυγόνο να τα συντηρήσει. Μήνα προς μήνα και έτος προς έτος καταγράφει η ΕΛΣΤΑΤ τη μείωση της συνολικής αξίας των εξαγωγών. Πτώση 8,7% τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Κι αν συγκρι­θούν τα δυο δωδεκάμηνα, Οκτώβριος – Σε­πτέμβριος, τότε αυτό του 2013-2014 παρου­σιάζει πτώση 7,2% εν συγκρίσει προς εκείνο του 2012-13.
Μπορεί να ήταν αναπόφευκτος ο σταδι­ακός παραμερισμός του επιχειρήματος για τους μισθούς που, εάν ανέβουν, θα «χαντακώ­σουν» περισσότερο την απασχόληση: επί τέσ­σερα έτη οι μισθοί ισοπεδώνονται κι η «επίση­μη» ανεργία άγγιξε το 30%. Το νέο εφεύρημα είναι περισσότερο «κομ ιλ φο», αντάξιο μιας χώρας που… «στέκεται πάλι στα πόδια της». Οι σύγχρονες Μαρίες Αντουανέτες λένε πως δεν χρειαζόμαστε καν χρήματα για ψωμί, δι­ότι αν τυχόν περισσέψει κάτι εμείς θα προκα­λέσουμε εισαγωγές παντεσπανιού.
Ναι, αυτοί ακούν πολύ καλά τι λένε. Το ερώτημα είναι αν συνειδητοποιούν οι «κά­τω» τι ακόμη σχεδιάζουν οι οικονομικοί «δή­μιοι». Καθαρά μας το λένε, οι ίδιοι, στα δια­λείμματα της παντομίμας «διαπραγματεύσε­ων». Πιο καθαρά δεν γίνεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου