Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

..Πως φθάσαμε μέχρι εδώ…

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση


του Κώστα Παππά
Το 1994 υπογράφτηκε η συμφωνία GATT(General Agreement on Tariffs and Trade), η οποία περιλάμβανε την άρση των περιορισμού κεφαλαίου και δασμών από τη Δύση προς την Ασία, η οποία μέχρι τότε μπλόκαρε η ΕΣΔΔ.
Στην ουσία αυτό που ενδιάφερε τη Δύση ήτανε η δυνατότητα της επιχειρηματικής μετανάστευσης προς τις χώρες του Ασίας, και η δυνατότητα τη εκμετάλλευσης τω φτηνών εργατικών χεριών για την επίτευξη οικονομιών κλίμακας. Το φαινόμενο της κεφαλαιακής μετανάστευσης πήρε τεράστιες διαστάσεις και αποτέλεσμα αυτού ήτανε να ονομαστεί παγκοσμιοποίηση, ο νέος όρος της παγκόσμιας «ευημερίας».
Στην πραγματικότητα αυτό που συνέβη ήτανε να έχουμε αμέτρητα λουκέτα επιχειρήσεων στη Δύση(οι οποίες δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν πια τις τιμές και το κόστος) και συγχρόνως άνοιγμα επιχειρήσεων – εργοστασίων κυρίως στις χώρες της Ασίας με ελαστικές σχέσεις εργασίας και σε συνδυασμό με την άρση του προστατευτισμού και τη πρόοδο της τεχνολογίας και των μεταφορών διευκολύνοντας έτσι τη μεταφορά προϊόντων δίνοντας τους μεγάλα κέρδη συν το γεγονός των φορολογικών παραδείσων στις χώρες αυτές.
Το πρόβλημα με τη παραγωγή με οικονομίες κλίμακας είχε λυθεί, έμενε να λυθεί και ο πρόβλημα της κατανάλωσης. Η κατάσταση ήτανε η εξής: οι εργάτες σε αυτές τις χώρες είχανε περιορισμένη καταναλωτική δυνατότητα λόγων χαμηλών αμοιβών προς επίτευξη του χαμηλότερου δυνατού κόστους και οι πολίτες της Δύσης έπρεπε να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα, και η αυτή τους περιλάμβανε ως καταναλωτικά όντα, και μ ποιο τρόπο θα επιτευχθεί αυτό; φυσικά με το δανεισμό. Έτσι άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους πληθώρα τραπεζικών προϊόντων (πιστωτικές κάρτες, καταναλωτικά – στεγαστικά δάνεια κλπ) έτσι ώστε να στηρίξουν ην παραγωγή που προερχόταν από τους επιχειρηματικούς – φορολογικούς παραδείσους. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήτανε η διόγκωση του τραπεζικού συστήματος και του χρηματοπιστωτικού τομέα σε μια στρεβλή ανάπτυξη που δεν στηριζόταν στην παραγωγή αλλά σε μια φούσκα(απαραίτητη προϋπόθεση του οποίου είναι η ύπαρξη τεχνητού χρήματος) φτάνοντας έτσι στην υπερχρέωση ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και στην κρίση δανεισμού(αφού ο δανεισμός που δεν στηρίζεται σε παραγωγικού τομείς σκάει κάποια στιγμή στα χέρια των εμπλεκομένων).

Η κρίση δανεισμού και χρέους έφερε περικοπές σε μισθούς, συρρίκνωση εργασιακών δικαιωμάτων, αδυναμία εξόφλησης δανείων, κίνδυνο κατασχέσεων και φυσικά μειωμένη αγοραστική δύναμη.
Είναι πολύ πιθανόν να οδηγηθούμε σε αλλαγή οικονομικού μοντέλου και σε Ανατολή και σε Δύση αλλιώς όλα είναι φαύλος κύκλος. Οι ασιατικές χώρες θέλουν να κρατήσουν τις επιχειρήσεις που παράγουν και δίνουν εργασία και κοινωνική ειρήνη στις χώρες τους, πως όμως θα το κάνουν αυτό όταν η δυνατότητα κατανάλωσης στη Δύση συρρικνώνεται συνέχεια, το πιο πιθανό με τη δημιουργία μεσαίας τάξης στις χώρες τους για κατανάλωση των προϊόντων τους.
Η Δύση από την άλλη οφείλει να αναπροσαρμόσει το οικονομικό της μοντέλο, η Δημοκρατία να επικρατήσει του χρηματοπιστωτικού τομέα, να επιστρέψει στην παραγωγή και φυσικά να προχωρήσει σε διαγραφή χρεών από ένα χρήμα που δε υπήρξε ποτέ σε απτή μορφή.
Πηγή –  Venceremos
Αναδημοσιεύτηκε και στο The Crypt of Banking news 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου