Η Ελλάδα να προετοιμαστεί για "πόλεμο"

Νέα Κρήτη

Οι πολιτικές μάχες δεν γίνονται χωρίς σύγκρουση και οι Έλληνες πολίτες πρέπει να προετοιμαστούμε για πόλεμο, έστω και με οικονομικά μέσα. Οι επιπτώσεις θα είναι ανάλογες.

Δεν είναι μόνον ο Τσίπρας που κατάλαβε ότι το Βερολίνο, διαπραγματεύεται πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ και ότι η σκλήρυνση της στάσης της τρόϊκας αφορούσε τον ίδιο. Ήταν μια πρόβα. Πόσο μπορεί να σφίξει τα λουριά και να στριμώξει μια άλλη «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση της Ελλάδας στο μέλλον. Πρέπει να το κατάλαβε και ο Αντώνης Σαμαράς, όταν είδε, ότι ενώ οι δανειστές θα μπορούσαν να του παραχωρήσουν το αυτονόητο, μια αξιοπρεπή συμφωνία ώστε να μπορεί να πάει σε εκλογές με προοπτικές αξιοπρεπούς ήττας, και με μια ρητορική περί εξόδου από το μνημόνιο και συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων», και με την ελπίδα ότι μπορεί να συγκεντρώσει  τις 180 ψήφους που θα επιτρέψουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, είδε να του τραβούν αδίστακτα το χαλί κάτω από τα πόδια.

Τώρα διαπιστώνει ότι οι δανειστές δεν διαπραγματεύονται μαζί του το χρέος ώστε να καταστεί βιώσιμο, αλλά απαιτούν να διατηρηθεί σε όλο του το μη βιώσιμο ύψος, ώστε να έχουν όλα τα ατού στα χέρια τους, σε μια διαπραγμάτευση που θα κάνουν στο μέλλον με τον Τσίπρα. Η κυβέρνηση ζούσε μέσα σε μια αυταπάτη και ο Αντώνης Σαμαράς για άλλη μια φορά προσπάθησε να παίξει το καλό παιδί που λειτουργεί θεσμικά, ελπίζοντας ότι οι Έλληνες θα εκτιμήσουν τη στάση του και την προσφορά του να κερδίσει κάτι από την τρόικα, πριν αρχίσει ο Τσίπρας από μηδενική βάση. Οι δανειστές ουσιαστικά πάτησαν το κουμπί της εκτόξευσης του Σαμαρά από το κάθισμα του πρωθυπουργού και δεν του επέτρεψαν πολιτική διαπραγμάτευση. Του απάντησαν κι αυτοί, συμβατικά και θεσμικά. Πρώτα το μνημόνιο, μετά η γραμμή χρηματοδότησης για το 2015-2016 και μετά θα δούμε το χρέος. Χωρίς καμία δέσμευση, αντιθέτως αποδεσμεύθηκαν και από την δέσμευση του Δεκεμβρίου 2012 ότι θα δώσουν λύση στο πρόβλημα του χρέους.

Με άλλα λόγια, με το εθελοντικό κούρεμα του 2012 με το οποίο χρεωκοπήσαμε εθελοντικά τις ελληνικές και κυπριακές τράπεζες, τα ασφαλιστικά μας ταμεία, τους ομολογιούχους και πολλούς δημόσιους οργανισμούς, φορτώθηκε η χώρα ένα χρέος σχεδόν 400 δισεκατομμυρίων ευρώ, έναντι ξένων κυβερνήσεων, κάτω από αγγλικό δίκαιο και με πλήρη παραχώρηση της κυριαρχίας της χώρας με την μελλοντική υπόσχεση, ότι οι δανειστές μας θα λύσουν το πρόβλημα του χρέους. Στην αρχή έλεγαν ότι αυτή η συζήτηση θα ανοίξει όταν εμφανιστεί πρωτογενές πλεόνασμα που ήξεραν ότι θα αργήσει όσο ακολουθείται πολιτική λιτότητας και περιορισμών, μείωσης των δαπανών και μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος. Μετά όταν με αλχημείες που αποδέχθηκε η Γιούροστατ, εμφανίστηκε ένα μαϊμού πρωτογενές πλεόνασμα, (το 2013 γιατί έγραψαν στα έσοδα το ποσό που πήγε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά ξέχασαν να το αφαιρέσουν από τις δαπάνες και το 2014 γιατί εμφανίζουν το ΑΕΠ του τρίτου τριμήνου με τέσσερα διαφορετικά νούμερα), είπαν ότι πρέπει να προηγηθεί το μνημόνιο. Συγκεκριμένα γράφουν (η ΕΛΣΤΑΤ) ότι το ΑΕΠ του 3^ου τριμήνου έχει τέσσερα διαφορετικά μεγέθη, από 44.851 εκατομμύρια ευρώ έως 49.699 εκατομμύρια ευρώ!!! Και η Γιούροστατ αποδέχεται αυτές τις αλχημείες σαν να είναι αξιόπιστες μετρήσεις. Και μόνον η διαφορά τους που είναι σχεδόν 5 δις ευρώ, επιτρέπει να βγάλεις ότι πλεόνασμα επιθυμείς. Τότε τους είπαν ότι αργότερα θα γίνει η συζήτηση για το χρέος αλλά θα ξεκινήσει από μηδενική βάση σαν να μην υπήρχε η απόφαση του Συμβουλίο0υ Κορυφής του Δεκεμβρίου 2014.

Πάει και η ανάπτυξη, πάει και η βιωσιμότητα του χρέους πάει και το σχέδιο για την επόμενη μέσα και την επιστροφή σε εκρηκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης τους οποίους ακόμα ονειρεύεται ο Γκίκας Χαρδούβελης. Οι πολιτικοί έμποροι, συνεχίζουν φυσικά να διαλαλούν το εμπόρευμά τους για να εξαπατήσουν άλλη μια φορά τους πολίτες, αλλά έχουν αρχίσει να ρίχνουν και γέφυρες. Ο Σαμαράς λέει ότι θα συζητήσει με τον Τσίπρα θεσμικά και ο Βενιζέλος συναντά τον Τσίπρα για τα «εθνικά θέματα» αλλά λέει στους συνεργάτες του αμέσως μετά ότι ο Τσίπρας είναι ήδη συνομιλητής μου και στείλτε το μήνυμα στο Μέγαρο Μαξίμου, ότι ο Τσίπρας μας έχει περισσότερη ανάγκη από τη ΝΔ σε μια επόμενη κυβέρνηση. Αν φυσικά καταφέρει και μπεί με την ΠΡΟΔΗΠ στη Βουλή. (Προοδευτική Δημοκρατική Παράταξη).

Η συζήτηση βέβαια για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, είναι χωρίς ουσία και περιεχόμενο, αφού παραδοσιακά κανένα σχέδιο που έχει ψηφιστεί δεν έχει τηρηθεί. Και φυσικά οι βουλευτές της συγκυβέρνησης ψηφίζουν τα πάντα ασχέτως τι γράφουν και συνήθως χωρίς καν να τα διαβάσουν. Περιορίζονται στα κατευθυνόμενα δημοσιεύματα των εφημερίδων του συστήματος και στα κομματικά νον πέϊπερ. Ως την Κυριακή επομένως θα έχουν ψηφιστεί μερικά από τα μέτρα της τρόϊκας και με το επόμενο νομοσχέδιο για το ΕΣΠΑ θα ψηφιστούν και τα υπόλοιπα.

Οι πολιτικές εξελίξεις όμως έχουν ξεκινήσει. Ο Σαμαράς αποτελεί παρελθόν και έπεσε στην παγίδα που του πρότειναν ορισμένα στελέχη του να στήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Τότε του είχαν εισηγηθεί τα εξής: Σίγουρα ο Τσίπρας θα ζητήσει με το προβάδισμα των 4 μονάδων (αν και τη βραδιά των εκλογών η κυβέρνηση κατάφερε να κρατήσει τη διαφορά στη μία μονάδα όλη τη νύχτα) πρόωρες εκλογές, αλλιώς θα απειλήσει με εκλογές την άνοιξη με την ευκαιρία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Δημιούργησε λοιπόν την τρίμηνη παρένθεση του ΣΥΡΙΖΑ, προσφεύγοντας σε εκλογές το φθινόπωρο, ώστε να μην εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Κι αφού διαπιστώσει τι κουμάσια είναι οι δανειστές και προσαρμοστεί σε όλα και αποδεχθεί το σχέδιο του μνημονίου, μπορείς πάντοτε εσύ, την άνοιξη να μην συναινέσεις στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και με τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει προδώσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις, μπορείς να προκαλέσεις πάλι εκλογές και να επιστρέψεις δικαιωμένος και με εντολή να εφαρμόσεις το μνημόνιο που θα έχει αποδεχθεί ο Τσίπρας.

Ήταν ένα σενάριο που θα μπορούσε να υιοθετηθεί, αλλά δεν υιοθετήθηκε. Ο Σαμαράς προτίμησε να φερθεί θεσμικά είτε γιατί πίστεψε ότι «θα το γυρίσει το παιχνίδι» είτε γιατί του το επέβαλαν οι ξένοι δανειστές. Σημασία έχει ότι η διαπραγμάτευση αναβάλλεται για την επόμενη κυβέρνηση και πρέπει η χώρα ολόκληρη και όχι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ να προετοιμαστούν γι αυτό. Η κυβέρνηση δεν αντέχει, η διοίκηση δεν δουλεύει, τα έσοδα έχουν πέσει και η κυβέρνηση με τις φαντασιώσεις της το πολύ να πετύχει κάποια ονείρωξη, όταν κοιμάται ήσυχη. Οι συνθήκες δεν είναι συμβατικές και η περίοδος δεν είναι ειρηνική. Επομένως και οι λύσεις που θα προταθούν πρέπει να είναι αντισυμβατικές, τολμηρές και αποφασιστικές, όσο και μελετημένες για να αποσταθεροποιήσουν την ευρωζώνη και να κάνει την Μέρκελ και την ΕΚΤ να σοβαρευτεί και να αντιμετωπίσει σοβαρά το ενδεχόμενο να κόψει χρήμα και να διαγράψει μέρος του χρέους οριστικά και αμετάκλητα. Οι μεσοβέζικες λύσεις συμφέρουν μόνον τους ιδιώτες τραπεζίτες, τροφοδοτούν τα κέρδη τους και επειδή το χρέος δεν είναι δυνατόν να πληρωθεί (όχι μόνον από την Ελλάδα) δεν πρέπει να υποχρεωθούν να το πληρώνουν οι Γερμανοί φορολογούμενοι. Η διαγραφή χρέους θα ωφελήσει κυρίως τη Γερμανία, που είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος της ΕΚΤ και μόνον κατά το ισχνό ποσοστό της την Ελλάδα. Μόνον οι εκρηκτικοί ρυθμοί ανάπτυξης θα επιτρέψουν να διαγραφεί ένα μεγαλύτερο μέρος του χρέους.

Αυτές οι πολιτικές μάχες δεν γίνονται χωρίς σύγκρουση και οι Έλληνες πολίτες πρέπει να προετοιμαστούμε για πόλεμο, έστω και με οικονομικά μέσα. Οι επιπτώσεις θα είναι ανάλογες.

www.analyst.gr - Αντώνης Κοκορίκος

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.