Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Η Μεγάλη των Ταγματασφαλιτών Σχολή - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ


Όσο μεγαλώνει η απόσταση στην Ιστορία, τόσο πιο κοντά φέρνει τα γεγονότα. Η αλήθεια και η αντικειμενικότητα θέλουν χρόνο προκειμένου να… λάμψουν. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν περίπου εφτά δεκαετίες από τις λαμπρές αλλά και ερεβώδεις μέρες της Κατοχής στη χώρα μας και, για το χυμένο αίμα που κατεβλήθη ως βαρύτατο αντίτιμο στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έχει χυθεί επίσης αμέτρητο μελάνι, υπάρχουν ιστορικά γεγονότα τα οποία δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς από τη φιλέρευνη ιστορική επιστήμη. Γεγονότα σκοτεινά, τα οποία εξακολουθούν πεισματικά να κινούνται στις απεχθέστερες ατραπούς της Ιστορίας μας. Γεγονότα και πράξεις που ατίμασαν την περηφάνια του λαού μας, αλλά και έβαλαν βαριά υποθήκη στο μέλλον της χώρας κρατώντας τη δέσμια εφιαλτικών προθέσεων και εγκλημάτων.

Το φαινόμενο του δωσιλογισμού στην Ελλάδα έμεινε στο σκοτάδι· δεν έχει διερευνηθεί αναλόγως του κακού που προκά λεσε στη χώρα, όπως επιβαλλόταν, όχι μόνο για λόγους δικαι οσύνης και σεβασμού απέναντι στα θύματά του, αλλά και για λόγους μαθητείας.
Αυτή η χώρα έχει πληρώσει, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τη «φιλοπατρία», όπως παραδοσιακά την έχουμε εμπε δώσει στον τόπο μας. Όλοι αυτοί οι περήφανοι εθνοσωτήρες, οι πατέρες του έθνους, οι υπερπατριώτες, είναι αυτοί ακριβώς που σοδόμισαν πάνω στα ιερά και όσια αυτής της πατρίδας, είναι αυτοί που θεώρησαν την ωραία δική μας πατρίδα τσιφλίκι τους· είναι όλοι αυτοί που ψωμίζονται στο όνομα της δικής μας αρχαί ας πατρίδας. Μια δράκα καθαρμάτων, απόγονοι εγκληματιών που λυμαίνονται την ιδέα, την εξουσία αλλά και τον υλικό πλού το της ανεκτίμητης πατρίδας μας, ακόμα και στις μέρες μας.

Κυρίες και κύριοι, αντί μνημόσυνου, στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου θα σας παρουσιάσουμε ελάχιστο δείγμα όλων εκείνων των απερίγραπτων εγκλημάτων που αμαύρωσαν τη λαμπρότερη εποποιία του λαού μας, την περιφανή ηρωική και παλλαϊκή Εθνική του Αντίσταση.


Τη στιγμή που σύσσωμος ο λαός μας υπερασπιζόταν την πατρίδα και την αξιοπρέπειά του, κάποιοι άλλοι (αυτοί που ορκίζονταν στο όνομα της πατρίδας φωναχτά) έτρεχαν πρόθυ μα και αυτοβούλως να προσφέρουν τις θλιβερές τους υπηρεσί ες σε βάρος της πατρίδας τους, των συνανθρώπων τους και της ελαχίστης αξιοπρέπειάς τους που μόλις τους διαφοροποιούσε από τα ζώα.


«Εθνική πολιτική συνεργασίας»

Η Ιστορία του δωσιλογισμού στην Ελλάδα αποτελεί ένα από τα περισσότερο αποσιωπημένα ζητήματα της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η εξαιρετικά ελεγχόμενη αιτίαση περί μιας αναγκαίας «κυβερνητικής συνεργασίας» με τον κατακτητή, πράγμα απαράδεκτο έτσι κι αλλιώς, δεν ευσταθεί, μια και η επιδιωκόμενη από τους Ναζί ολοκληρωτική κατάλυση της κρα τικής υπόστασης των υπό κατοχή χωρών, δεν άφηνε περιθώρια για «συνεργασίες».

Πρωταρχικός παράγων για την ανάπτυξη του δωσιλογι σμού υπήρξε αποκλειστικά και μόνο το ενδιαφέρον και συμ φέρον του κατακτητή! Η «εθνικά υπερήφανη» κυβέρνηση Τσολάκογλου, μετά την «ευγενική» προτροπή των κατακτητών, προσέφερε τις υπηρεσίες της σχηματίζοντας κυβέρνηση. Για την εξυπηρέτηση αυτή, το Ράιχ της έκανε την τιμή να «εργα στεί» μαζί της, εξ αιτίας του «ρεαλισμού» που είχε επιδείξει.

Η κυβέρνηση Τσολάκογλου προσέφερε τις ρεαλιστικές εξυ πηρετήσεις της παραλαμβάνοντας και διαβιβάζοντας εντολές, ώστε να λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, η έλλει ψη ενδιαφέροντος από το Βερολίνο αποδυνάμωσε το ελάχιστο κυβερνητικό κύρος. Τον Νοέμβριο του 1942 τον Τσολάκογλου αντικατέστησε ο Λογοθετόπουλος, ο οποίος αγνοήθηκε παντελώς από τους Γερμανούς, αν και παντρεμένος με Γερμανίδα και γερμανο σπουδαγμένος. Η πολιτική του ωστόσο έδωσε νέα ώθηση στους εγχώριους κατασταλτικούς μηχανισμούς βίας.

Τον Απρίλιο του 1943, στο αίτημα των Ιταλών περί Ιταλού Ύπατου Αρμοστή, οι Γερμανοί εμφάνισαν την περίπτωση Ιωάννη Ράλλη. Ο Ράλλης φοβόταν ότι το ΕΑΜ θα δημιουργού σε τετελεσμένα γεγονότα στην Ελλάδα, προβλέποντας και την επικράτηση των συμμαχικών δυνάμεων. Εκτιμούσε ότι ο κομ μουνιστικός κίνδυνος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί εγκαίρως μόνο με τη συγκρότηση «εθνικών δυνάμεων», έστω κι αν αυτές ετίθεντο αναγκαστικά υπό την αιγίδα της Βέρμαχτ.


Τάγματα Ασφαλείας

Τον Σεπτέμβριο του 1943, η γερμανική διοίκηση δυσκολευ όταν να ασκήσει την εξουσία της απέναντι σε έναν εχθρικό πληθυσμό μόνο με τη Βέρμαχτ. Τότε έπεσε στο τραπέζι η άποψη του Γερμανού αρχιστράτηγου Λαιρ, ο οποίος προκειμέ νου, εκτός των άλλων, να «εξοικονομήσει πολύτιμο γερμανικό αίμα» εισηγήθηκε τη συγκρότηση τμημάτων από πρόθυμους «Έλληνες Εθνικιστές Λεγεωνάριους», οι οποίοι θα βοηθούσαν στην καταπολέμηση της Αντίστασης.

Φτάσαμε λοιπόν στον Νοέμβριο του 1943, όταν στην Πελοπόννησο συγκροτήθηκαν τρία Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα εξαπλώθηκαν και στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Παραμονές της απελευθέρωσης οι δωσιλογικές αυτές ομάδες αριθμούσαν πάνω από 20.000 ενόπλους.

Αυτούς τους ένοπλους δωσίλογους, ο αρχιστράτηγος Λαιρ τους ενέτασσε στο γενικότερο σχέδιο «καταπολέμησης του κομμουνισμού, στην οποία η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού πληθυσμού πρέπει να στρατευθεί πλήρως, για να εκδηλωθεί φανερά, έτσι ώστε να εξαναγκαστεί μιαν απροκάλυ πτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας».
Τραγικό αλλά και ενδεικτικό του κυνισμού των εμπολέμων είναι το σχετικό γεγονός, ότι η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα στην οποία, στο αποκορύφωμα της γερμα νικής κατοχής, το φθινόπωρο του1943, επιχειρήθηκε, δίχως ωστόσο επιτυχία, μια από κοινού γερμανοβρετανική συμμαχία, η οποία απέβλεπε στην αντιμετώπιση του άμεσου κομμουνιστι κού κινδύνου.

Το γερμανικό σχέδιο για τα προδοτικά αυτά τάγματα προ έβλεπε την εξώθησή τους σε μια πορεία δίχως επιστροφή. Ξεκίνησαν από τους εντοπισμούς, τις καταδόσεις, τις συλλήψεις, προχώρησαν στους άνανδρους βασανισμούς φανταστικών αντιφρονούντων, για να καταλήξουν στις φρικώδεις δολοφονίες και τα εφιαλτικά αντίποινα εναντίον των αμάχων, ξεπερνώντας κατά πολύ τη βαναυσότητα της Βέρμαχτ.

Οι (αμετανόητοι) απόγονοι αυτών των θλιβερών προδοτών της πατρίδας και της εθνικής μας τιμής καπηλεύτηκαν τα ιερά και τα όσια της πατρίδας και οικειοποιήθηκαν τη φιλοπατρία σαν να επρόκειτο για οικογενειακό τους οικόπεδο. Ανάμεσα στα ηχηρά ονόματα των δολοφόνων ταγματασφαλιτών θα αναγνωρίσετε κατοπινούς πρωθυπουργούς, αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς, βουλευτές κ.ά., όλοι τους εκλεκτά και σημαίνοντα μέλη της μεγάλης και περήφανης φιλελεύθερης παράταξης. Πληρώνονται ακόμη για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες που προσέφεραν στο Έθνος και την πατρίδα…


Ανταπόκριση της «Nation»

«Επιτράπηκε σε χιλιάδες προδότες και Κουίσλινγκ να τριγυρίζουν ελεύθερα στην Αθήνα. Κανένας συνεργάτης δεν πέρασε από δίκη ούτε τιμωρήθηκε από την κυβέρνηση. Βασιλικές οργανώσεις εξοπλίζονταν κρυφά. Μέλη των οργανωμένων ταγμάτων ασφαλείας εξοπλίζονται. Άγριες ιστορίες (ψεύτικες) διασυρμού των κομμουνιστών πέρασαν στον ντόπιο και ξένο Τύπο. Ανώτεροι επίσημοι των διαφόρων υπουργείων που είχαν υπηρετήσει πιστά την κυβέρνηση των Ναζί και των Κουίσλινγκ κρατήθηκαν στα πόστα τους».


Συγχαρητήριο τηλεγράφημα προς τον Χίτλερ

«Οι 5.000 αξιωματικοί και άντρες των ελληνικών εθελοντικών τμημάτων της Πελοποννήσου, με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού όπισθεν αυτών, εκφράζουν την βαθύτατη αγανάκτησή των διά την εναντίον σας απόπειρα, σχεδιασθείσαν και επιχειρηθείσαν υπό υποκειμένων, τα οποία δεν ήθελον να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα του αγώνος κατά του Κομμουνισμού και των πλουτοκρατών συνεργατών του.

Εκφράζουν την χαράν των διά την θαυμαστήν διάσωσή σας και κλίνουν με ευγνωμοσύνη το γόνυ ενώπιον του παντοδύναμου Θεού, όστις ήπλωσεν προστατευτική χείρα επάνω εις την ζωή σας, διά να διαφυλάξει εις το Γερμανικό έθνος και εις την εν αγώνι κατά της κομμουνιστικής πανώλης Ηνωμένην Ευρώπην. 

Διά τους Έλληνας εθελοντάς της Πελοποννήσου, η ένδειξη αυτή είναι μία παρόρμησις, όπως συνεχίσουν δι’ όλων των δυνάμεων μέχρις εσχάτων τον αγώνα κατά των ξένων προς την χώραν Μπολσεβικών ορδών εν Ελλάδι.

Από της ιεράς γης της αρχαίας Σπάρτης, εκ της οποίας προήλθε η δραξ των ηρώων του Λεωνίδου, η οποία έσωσεν τον Ευρωπαϊκόν πολιτισμόν, υψούται η προσευχή μας: ΚΥΡΙΕ, ΔΙΑΦΥΛΑΣΣΕ ΤΟΝ ΦΥΡΕΡ».

Συνταγματάρχης Παπαδόγκωνας*,
διοικητής Ταγμάτων Ασφαλείας

* Ναι, σωστά μαντέψατε!..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου