Έκνομος ο Αναβαλλόμενος Φόρος των Τραπεζών

Νέα Πολιτική

Του Κωνσταντίνου Κόλμερ

Η αναγνώρισις  αναβαλλομένου φόρου στις 4 «συστημικές» Τράπεζες, που έγινε αποδεκτή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, για την λογιστική υπερκάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών κατά την πρόσφατο δοκιμή αντοχής (stress test) όχι μόνον δεν είναι σύννομος αλλά προσκρούει και στο Σύνταγμα της Ελλάδος: Παραβιάζει τ’ άρθρα 78, 79 και 75 του Συντάγματος ενώ εγείρει ζήτημα φορολογικής ανισότητος μεταξύ Τραπεζών και ιδιωτών ομολογιούχων που υπέστησαν περικοπή της αξίας των ομολόγων μέχρις και 85% το  2012.

Υποτίθεται ότι ο αναβαλλόμενος φόρος επί των μελλοντικών κερδών των Τραπεζών αναγνωρίζεται χάριν αποζημιώσεως διά τις ζημίες (38 δις.ευρώ) που υπέστησαν από το «κούρεμα» (PSI) της  9ης Μαρτίου 2012, όταν έχασαν το 90% των κεφαλαίων των από την αναδιάρθρωσι του «ιδιωτικού χρέους» που επέβαλε η Ευρωζώνη.

Λόγοι όμως «ίσης μεταχείρισης» που προνοεί το άρθρον 4 του συντάγματος, επιβάλλουν την αναβολή του φόρου εισοδήματος και των ιδιωτών που υπέστησαν την ζημία εκ του «κουρέματος» των ομολόγων. Ο πρώτος ομολογιούχος που θ’ αξιώσει δικαστικώς ανάλογο συμψηφισμόν εισοδήματος και ζημίας θ’ ανατρέψει τον κρατικό προϋπολογισμό, καθώς η αναδιάρθρωσι του χρέους περιέκοψε 140 δις. ευρώ από την αξία των παλαιών δανείων του Ελληνικού δημοσίου.

Υπάρχουν και άλλες παραβιάσεις του συντάγματος στον πρόσφατο νόμο που εψηφίσθη εσπευσμένως από την βουλή, διά να προλάβη την «δοκιμή οξύτητος» των Τραπεζών, η οποία με τις συνεχιζόμενες κι’ αυξανόμενες επισφάλειες των Τραπεζών, ουδένα  έπεισε – πολλώ δε μάλλον το Χρηματιστήριον Αθηνών στο οποίον η πτώσις των Τραπεζικών μετοχών συνεχίζεται.

Ειδικώτερον, η παράτασι του δικαιώματος αναβολής του φόρου για 30 χρόνια που προβλέπει η σχετική διάταξη, παραβιάζει τ’ άρθρα 75 και 78 του συντάγματος.

Εκ της αναβολής του φόρου δεν εξετιμήθη επακριβώς η επιβάρυνσι του προϋπολογισμού ως επιβάλλει το αρθρ. 75 και δεν υπελογίσθη η «φορολογική δαπάνη» από έκθεσι του Γενικού Λογιστηρίου που απαιτεί η παράγραφος 1 του ιδίου άρθρου.

Επίσης, κατά το άρθρο 78 του συντάγματος δεν επιτρέπεται αναδρομική επιβολή φόρου. Κατ’ αναλογία δεν είναι σύνομος η απαλλαγή μελλοντικών φόρων των Τραπεζών, μακροτάτης μάλιστα ισχύος και  πέραν του οικονομικού έτους εκείνου διά το οποίον ανεγνωρίσθη ο συμψηφισμός κερδών και φόρου.

Υπελογίσθη ότι η απαλλαγή θ’ αποφέρει στις Τράπεζες φορολογική «ανακούφιση» 10 δις. ευρώ τουλάχιστον την προσεχή 30ετία αλλά με φορολογικό κόστος 38 δις. ευρώ περίπου (βλ. σχ. άρθρον κ. Ανδρέα Κούτρα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18.10.14).

Σημειωτέον ότι κάθε αναβαλλόμενος φόρος προκαλεί λογιστική αύξησι του δημοσίου χρέους, ιδίως όταν αναγνωρίζεται άνευ ανταλλάγματος.Η  ένστασις αυτή προβάλλεται και απ’ την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή που εποπτεύει τις «συστημικές» Τράπεζες για την επάρκεια των κεφαλαίων των.

Η κεφαλαιακή επάρκεια δεν μπορεί να βασίζεται σε λογιστικές εγγραφές και να μεταθέτει χρονικώς την άμεση αύξησι των αναγκαίων ιδίων κεφαλαίων, όταν αυτά υστερούν λόγω μη εξυπηρετήσεως των δανείων, ως συμβαίνει με τα 46 δις ευρώ καθυστερούμενα επιχειρηματικά δάνεια στο Ελληνικό Τραπεζικό σύστημα. Και πάντως δεν επιτρέπεται ν’ αυξάνεται το δημόσιον χρέος, όταν η κυβέρνησις, υποτίθεται, ότι επιδιώκει την βιωσιμότητα του. Αυτό είναι παράλογο και ανήθικον.

Ως γνωστόν, τα τακτικά δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν αντισυνταγματικούς νόμους. Οιοσδήποτε μέτοχος Τραπέζης μπορεί να προσβάλλει τις αποφάσεις της κυβερνήσεως, για αναβολή καταβολής κερδών και μερισμάτων, που έχει επιβάλλει  αυθαιρέτως το ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματικής… Συρρικνώσεως!)

Περιοδικό Νέα Πολιτική