Επικίνδυνη στροφή της οικονομίας για τους Έλληνες πολιτικούς

newmoney

του Παναγιώτη Μπουσμπουρέλη

Ποια κατάρα κυνηγά τη χώρα που ζούμε ακόμα δεν έχουμε καταλάβει. Δεν εξηγείται μετά από τόσους κόπους και θυσίες και μετά από τέτοια χρεωκοπία να υπάρχει αυτή η εικόνα πόλωσης στον πολιτικό κόσμο που θυμίζει τη δεκαετία του '80.

Την ώρα που ξεκινάμε τον γύρο διαπραγματεύσεων για να μπούμε στην τελική ευθεία της νέας αναδιάρθρωσης χρέους δεν μπορεί να μην υπάρχει μια στοιχειώδης συναίνεση, λες και ο καθένας διαθέτει τις μαγικές λύσεις, που θα απαλλάξουν οικονομία και κοινωνία από τον σημερινό τους Γολγοθά.

Η εικόνα της ΕΛΣΤΑΤ χθες για το μέγεθος της φτωχοποίησης που υφίσταται είναι και ενδεικτική, αλλά και  ανησυχητική. Κατ' αρχάς, μπορούμε να πούμε ότι, από πολιτικής πλευράς, ο καθένας έχει τα επιχειρήματά του και τα δίκια του. Επί του πρακτέου όμως, ποια είναι η ουσία για το πέρασμα στην επόμενη μέρα;

Ο μεν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στέκεται σε όλα εκείνα τα σημάδια που δείχνουν το ρημαδιό του μνημονίου και εμφανίζεται μετριοπαθής. Ο δε πρωθυπουργός βγάζει το άχτι του και σου λέει: “εύκολο πράγμα η κριτική με αυτούς τους όρους, όταν εγώ προσπαθώ να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα”.

Για αυτούς τους λόγους όμως θα έπρεπε οι τόνοι να ήταν χαμηλότεροι και ο κοινοβουλευτισμός πιο ουσιαστικός, ώστε να παραχθεί μια σύνθεση για να ισχυροποιηθεί η διαπραγματευτική δυνατότητα σε εθνικό επίπεδο. Δεν ξέρω, αν αυτό που πολιτικά διαφαίνεται μπορεί οικονομικά να σταθεί και να μην πάμε σε μια πολύ μεγάλη αναταραχή σε λίγους μήνες, την ώρα μάλιστα που μπορούμε να καταφέρουμε πολύ περισσότερα.

Και την ώρα που οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να αντιδρούν απέναντι στην προσπάθεια εξόδου από το μνημόνιο. Αυτά για την κυβέρνηση,έχει όμως ευθύνες και η αντιπολίτευση που αντί να διεκδικήσει τεκμηριωμένα και συγκροτημένα μια στροφή στη νεοκεϋνσιανή πολιτική δημιουργεί εντυπώσεις που αρχίζουν να κλυδωνίζουν τις αγορές ομολόγων.

Ομως αυτά δεν είναι πρακτικές ώριμων πολιτικών που θέλουν να βγάλουν τη χώρα και την κοινωνία της από τη σημερινή δυσκολότατη θέση.

Η διαδικασία μόλις τώρα ξεκινάει. Και πρέπει η ελληνική οικονομία να δώσει τον καλύτερό της εαυτό. Πώς; Αποδεικνύοντας πράγματι ότι μπορεί να απεγκλωβιστεί από το δεσμά του μνημονίου, αλλά και εξασφαλίζοντας την επιβίωση σε αυτούς που βρίσκονται στο όριο, την ώρα που οι ρυθμιστικοί νόμοι θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται με ό,τι και να σημαίνει αυτό.

Ερώτηση: Θα μπορέσουν τώρα να πληρώσουν τις ρυθμίσεις του ΟΑΕΕ αυτοί που μαζί με τις τρέχουσες υποχρεώσεις θα πρέπει να δίνουν τουλάχιστον 550- 700 ευρώ τον μήνα;

Οσο για την αντιπολίτευση οι προθέσεις της είναι σεβαστές. Οι Γερμανοί πρέπει να "την ακούσουν'', τραβάνε όμως χειρόφρενο με 100 στην Εθνική Οδό;