Ο Τούρκος ξέρει τι πουλάει για ένα ξεροκόμματο

sentragoal

του Κώστα Καίσαρη 

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ερντογάν - Σαμαρά χθες. Με την Τουρκία θεωρητικά να είναι μια τριτοκοσμική χώρα. Θεωρητικά. Την Ελλάδα να είναι μια ευρωπαϊκή χώρα. Θεωρητικά. Στην πράξη η Ελλάδα πεινάει. Στην πράξη η Ελλάδα στερείται εθνικής κυριαρχίας. Βήχει ο Τόμσεν και φτερνίζεται ο Γκίκας Χαρδούβελης. Η Αθήνα είναι μια πόλη που αργοπεθαίνει. Με κλειστά μαγαζιά και την ακίνητη δήθεν περιουσία να έχει μηδενική αξία. Οποιος πάει σήμερα στην Κωνσταντινούπολη ύστερα από δέκα χρόνια, θα τρομάξει. Θα έχει την εντύπωση ότι βρίσκεται στη Σαγκάη. Μια πεντακάθαρη πόλη όπου δεσπόζουν τα καινούργια κτίρια.

Οι Τούρκοι ρίσκαραν με τη φούσκα των ακινήτων κι απ' ό,τι φαίνεται θα τη σκαπουλάρουν. Είναι μια χώρα με φουλ-ανάπτυξη. Μια χώρα που θέλει να παίξει και παίζει ηγετικό ρόλο στον κόσμο των μωαμεθανών. Και για να στηρίξει αυτή την επιλογή της, έχει τη δυνατότητα να βγαίνει φόρα παρτίδα ο Ερντογάν (φωτό) και να τα βάζει με το Ισραήλ για το θέμα της Παλαιστίνης. Κάνει εξαγωγές και βάζει πόδι στις ομόθρησκες γύρω περιοχές: Ουζμπεκιστάν κ.λπ. Η εθνική της αεροπορική εταιρεία είναι από τις κορυφαίες στην Ευρώπη. Τουρκική εταιρεία είναι στις τρεις τελικές επιλαχούσες που παίρνουν μέρος στον διαγωνισμό που προκηρύχθηκε στη Νέα Υόρκη, για την προμήθεια δεκάδων χιλιάδων ταξί που θα αντικαταστήσουν όσα κυκλοφορούν σήμερα στην Πόλη. Η τουρκική αυτοκινητοβιομηχανία άλλωστε, είναι Νο3 στην Ευρώπη. Να επιστρέψουμε όμως στη σύγκριση της Ψωροκώσταινας με την Τουρκία με ένα απλό παράδειγμα.

Κάτι που είναι γνωστό, αλλά σε πολύ στενό κύκλο. Πρόσφατα έγινε ανοιχτός διαγωνισμός για την άδεια παραχώρησης της τουρκικής λοταρίας που προσφέρει όλα τα τυχερά παιχνίδια, πλην του αθλητικού στοιχήματος. Με έσοδα το 2013, 800 εκατομμύρια γιούρο και κέρδη 184. Με ποιο τρόπο έγινε αυτός ο διαγωνισμός; Ανοιχτά όπως είπαμε. Φόρα παρτίδα. Λάιβ από την τηλεόραση. Τιμή εκκίνησης για τη δεκαετή παραχώρηση (κι όχι για το 30% του ΟΠΑΠ, την ισόβια δηλαδή ιδιοκτησία όπως έγινε εδώ), το 1,8 δισ. δολάρια. Δεν ξέρω αν βγήκε κάποιος με σφυράκι στο χέρι, όπως στις δημοπρασίες, να φωνάζει αλά-ούνα, αλά-ντούε, αλά-τρε, αλλά έγιναν συνολικά 75 «χτυπήματα». Στον διαγωνισμό πήραν μέρος και οι Τσέχοι του ΟΠΑΠ και η Ιντραλότ και το ποιος τον κέρδισε τελικά είναι αδιάφορο.

Αυτό που μετράει είναι το τελικό νούμερο: 2.755 δισ. δολάρια ή δύο εκατομμύρια γιούρο. Για μια εταιρεία που όπως είπαμε στην αρχή είχε πέρυσι 800 εκατομμύρια γιούρο έσοδα και κέρδη 184. Πάμε τώρα στα δικά μας. Στον ΟΠΑΠ δηλαδή. Με ετήσια έσοδα που φτάνουν τα 4 δισ. ευρώ! Το 30%, η ιδιοκτησία δηλαδή του Οργανισμού, πουλήθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ έναντι 650 εκατομμυρίων γιούρο! Βάζεις δηλαδή τα νούμερα κάτω, κάνεις σύγκριση και βγάζεις συμπέρασμα. Κι η κάθε εταιρεία, βέβαια, που πάει να μπει σε μια τέτοια μπίζνα, τα συμφέροντά της κοιτάει και πολύ καλά κάνει. Αν είναι δυνατόν να κάνει τα ντιλ στο τζάμπα. Το θέμα είναι τι κάνει το κράτος όταν βγάζει τη δημόσια περιουσία στο σφυρί: την πουλάει ή την ξεπουλάει; Είναι προφανές ότι ο Τούρκος ξέρει τι πουλάει για ένα ξεροκόμματο. Κι αυτή η διαφορά όταν γενικεύεται σε όλους τους τομείς και σε όλες τις δραστηριότητες, διαμορφώνει τα δεδομένα της κάθε χώρας. Ποια χώρα δηλαδή πάει κατά διαόλου και ποια χώρα πάει μπροστά και αναπτύσσεται. Αυτά.

Για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία δεν θα έχει ούτε έναν από την ομάδα του 2004 
ΔΕΝ θα είναι εύκολο το ματς για την Εθνική ομάδα αύριο το βράδυ με τη Ρουμανία. Κανένα ματς άλλωστε για την Εθνική Ελλάδος δεν είναι εύκολο. Κατ' αρχάς είναι κακό να παίζεις ματς στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου σαν γηπεδούχος. Και σαν φαβορί. Κατά παράδοση σε τέτοια παιχνίδια, που ακόμα και οι κανονικές ομάδες (και πολύ περισσότερο οι Εθνικές) δεν έχουν ρυθμό, προκύπτουν εκπλήξεις. Κατά συνέπεια, αν είναι να σου στραβώσει το ματς, να είναι εκτός έδρας, που η ζημιά κατά τεκμήριο είναι μικρότερη. Από κει και πέρα: Παίζεις σ' ένα άδειο γήπεδο, χωρίς κόσμο και είσαι σε μεταβατικό στάδιο. Με καινούργιο προπονητή, ενώ πάντα ύστερα από μια μεγάλη διοργάνωση ανοίγει ένας καινούργιος κύκλος. Η ομάδα για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία δεν θα έχει ούτε έναν από την ομάδα του Γιούρο 2004. Ανεξάρτητα από το αγωνιστικό κομμάτι, Καραγκούνης και Κατσουράνης ήταν οι δύο κορυφαίες προσωπικότητες αυτής της ομάδας. Οι αρχηγοί. Οι μπροστάρηδες. Αυτοί που καθοδηγούσαν όλους τους άλλους. Οχι μόνο στο γήπεδο κατά τη διάρκεια των ματς. Στο ξενοδοχείο, στην προπόνηση, στα αποδυτήρια. Ουδείς αναντικατάστατος, αλλά όλα αυτά μαζί κάθε άλλο παρά διαμορφώνουν σ' αυτό το νέο ξεκίνημα ιδανικές συνθήκες. Οψόμεθα.

Είναι απορίας άξιον γιατί σιωπά το ελληνικό ποδόσφαιρο 

ΝΤΡΟΠΗ και αίσχος. Αυτό το παλιόπαιδο ο Ολιβιέ Καπό, ένας μαύρος, να τα βάζει με τον γίγαντα της Λιβαδειάς, τον Γιάννη Κομπότη. Μία από τις κολώνες που στηρίζουν τα θεμέλια του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τον ανοιχτοχέρη, τον κουβαρντά, αυτόν που πληρώνει πάντα στην ώρα του. Τον ειλικρινή και γι' αυτό γνωστό και με το προσωνύμιο, ο Πανταλήθειας. Κι επειδή έχω και γνώση και άποψη επί του θέματος, την καταθέτω. Ο Κομπότης είναι ένας χωρατατζής. Εχει το συνήθειο, δηλαδή, να βγάζει ένα μπιστόλι από την τσέπη του και να το βάζει απάνω στο γραφείο του. Η ταπεινότητά μου, λοιπόν, έχει αποκαλύψει ότι δεν πρόκειται για κανονικό μπιστόλι, αλλά για νερομπίστολο. Εκεί ακριβώς, λοιπόν, οφείλεται και η παρεξήγηση με τον Καπό. Είδε ο μαύρος το νερομπίστολο, το πέρασε για κανονικό μπιστόλι και σκιάχτηκε. Δεν υπάρχει άλλωστε, κανένας λόγος ένας ευυπόληπτος πολίτης όπως ο Γιάννης Κομπότης (φωτό) να οπλοφορεί. Μπιστόλια έχουν τα κατακάθια. Οι κακοποιοί. Οσοι έχουν παρτίδες και εκκρεμότητες. Ανθρωποι σαν τον Κομπότη ποτέ. Ποιος είναι όμως σε τελική ανάλυση αυτός ο μαύρος, που βγαίνει και λέει ότι «ο πρόεδρος της ομάδας είναι μαφία»; Κι ότι του είπε «θα σε σκοτώσω μαζί με τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου»; Είναι απορίας άξιον όμως, γιατί σιωπά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Γιατί δεν έχει βγάλει λέξη ο ποδοσφαιρικός κόσμος. Δεν έχουν πάρει θέση οι φορείς. Το υφυπουργείο Πολιτισμού. Η ΓΓΑ. Η ΕΠΟ. Η Σούπερλιγκ. Η ΕΠΑΕ. Να βγάλουν ανακοινώσεις. Να εκδώσουν ψηφίσματα. Να βροντοφωνάξουν μ' ένα στόμα «κάτω τα χέρια από τον άνθρωπο-διαμάντι του ελληνικού ποδοσφαίρου». «Κάτω τα χέρια από τον Κομπότη».

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αληθεύει η πληροφορία ότι ο Κομπότης ζήτησε τη συνδρομή του Ζαν Μαρί Λεπέν;

Προφανώς ο Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, όπως την είχε βγάλει ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ.

-Observer